Η Έρρικα Πρεζεράκου ήταν καλεσμένη στον Αντώνη Σρόιτερ και στο “Tik Talk”, το βράδυ της Πέμπτης και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της, όταν αναφέρθηκε στην ανιψιά της, την 7χρονη Αναστασία, η οποία και διεγνώσθη με μια σπάνια μορφή καρκίνου στον εγκέφαλο και σε νοσοκομείο του εξωτερικού, αλλά και στο ατύχημα που είχε με το σκάφος, με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό της.
«Νιώθω ότι είναι τόσο δύσκολο να πεις σε έναν γονιό, που έχει ένα παιδί 7 χρονών, πως το παιδί του δεν θα υπάρχει σε έξι μήνες! Εγώ δεν έχω παιδιά αλλά μπορώ να αισθανθώ πολύ έναν γονιό που έχει μεγαλώσει, έχει συνδεθεί, έχει δημιουργήσει ένα παιδί. Ξαφνικά του λες πως σε έξι μήνες δεν θα υπάρχει αυτό», υπογράμμισε η Έρρικα Πρεζεράκου.
«Είναι πάρα πολύ βάρβαρο και σκληρό αυτό το πράγμα. Η αδελφή μου έχει ένα παιδί, το οποίο και αυτό γεννήθηκε από θαύμα με έναν τρόπο. Είναι πραγματικά μαχήτρια, είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που περνάει. Δεν είναι εύκολο καθόλου» πρόσθεσε η Έρρικα Πρεζεράκου.
«Μόνο ο Θεός ξέρει… Τουλάχιστον μέσα από την προσευχή νιώθω ότι κάτι γίνεται εκεί και κάπως νιώθω ότι μπορούν να την βοηθήσει στην ψυχή της», συμπλήρωσε η αθλήτρια.
Αναφερόμενη στο ατύχημα με το σκάφος, επεσήμανε η Έρρικα Πρεζεράκου ότι «το σκάφος πήγαινε πολύ γρήγορα. Είχε δύο 300άρες μηχανές και συζητούσαν όλοι πόσο γρήγορα και πόσο καλά πάει το σκάφος. Και κάνει ένα… έτσι και γυρίζει το σκάφος 360 μοίρες».
«Ξαφνικά βρίσκομαι εκσφενδονισμένη μέσα στη θάλασσα. Σε αυτήν την κίνηση, προφανώς, ο οδηγός δεν κατάλαβε ότι κάποιος έχει πέσει μέσα στη θάλασσα. Κι όπως το σκάφος είναι εδώ, πετάγομαι μέσα στο νερό και κάνω αυτή την κίνηση, το σκάφος συνεχίζει και γυρίζει γιατί είναι στην κλίση των 300 μοιρών. Πάει να κάνει έναν κύκλο ουσιαστικά, μια στροφή. Την ώρα που βγαίνω, θυμάμαι ότι κουτρουβαλάω μέσα και, την ώρα που πάω να βγω, βγαίνω κάτω από τις προπέλες», σημείωσε η Έρρικα Πρεζεράκου.
«Είχα μάθει να δουλεύω πολύ με το σώμα και θες να διδάξεις σε παιδιά, που το πρώτο που κοιτάνε είναι τα χέρια σου και συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να κάνεις κινήσεις για να το κάνεις αυτό. Νιώθεις ότι δεν μπορείς να εργαστείς στον βαθμό που μπορούσες να εργαστείς πριν και φυσικά δεν μπορώ να κάνω και απλές καθημερινές κινήσεις. Έχει αλλάξει όλη μου η ζωή, όλη μου η καθημερινότητα», εξομολογήθηκε η Έρρικα Πρεζεράκου.
«Μετά το χειρουργείο ένιωθα ότι ήμουν στις προσευχές των ανθρώπων. Αισθάνθηκα μεγάλη ευγνωμοσύνη τις δυο μέρες μετά το χειρουργείο, ήταν ευλογημένες», κατέληξε η Έρρικα Πρεζεράκου.