Ο Ανδρέας Χριστόφορος είναι ο άνδρας που δέχτηκε επίθεση με οξύ, το 2014, από έναν άλλον άνδρα, κατά λάθος, με αποτέλεσμα να καταστραφεί η ζωή του.
Η ιστορία αυτού του νέου μοιάζει με σενάριο ταινίας του Χόλιγουντ, βγαλμένης από την πιο τραβηγμένη φαντασία ενός παρανοϊκού σεναριογράφου, ωστόσο, είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Ο Ανδρέας είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, καλοπροαίρετος και ευγενικός. Καλός οικογενειάρχης, εργατικός και πολύ αγαπητός σε όλους όσοι τον γνωρίζουν. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνο το λαμπερό, αστραφτερό, γεμάτο αγάπη, χαμόγελο που κάλυπτε ιδανικά την θλίψη, ώστε να μην στεναχωρεί κανένα.
Η ζωή του κυλούσε όμορφα μέχρι το 2014, όταν ένας άγνωστος άντρας του επιτέθηκε και του κατέστρεψε τη ζωή.
«Ήταν από λάθος… ο ένοχος ήθελε να εκδικηθεί έναν άλλον άντρα… κατέστρεψε όμως τη ζωή του Ανδρέα…»
Ο Ανδρέας Χριστόφορος, αναφέρει στο ant1.com.cy:
«Ο πατέρας μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Άγιος Γεώργιος Σπαθαρικού (κατεχόμενο σήμερα χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου).
Έφυγε όμως πολύ νέος για την Αγγλία, εκεί δούλεψε σκληρά και κατάφερε να γίνει ένας πολύ καλός επιχειρηματίας. Ήταν γνωστός αλλά και πολύ αγαπητός σε όλη την κοινότητα του Cornwall που ζούσαμε. Παντρεύτηκε την μητέρα μου που είναι Αγγλίδα και απέκτησαν τέσσαρα παιδιά, τρία κορίτσια και ένα αγόρι. Είμαι ο μικρότερος και γεννήθηκα το 1985 στο Truro, Cornwall, UK. Μεγάλωσα και σπούδασα εκεί. Οι γονείς μου κάποια στιγμή επέστρεψαν στην Κύπρο πριν από περίπου 25 χρόνια.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όμορφα. Ο πατέρας μου προσπαθούσε να μην μας λείψει τίποτα. Ζούσαμε όμως και σε μια πολύ όμορφη περιοχή της Αγγλίας, γύρω μας υπήρχε όμορφη θάλασσα και στη μέση έμοιαζε σαν να ζούσαμε στην εξοχή. Λατρεύω όμως την Κύπρο μας… εδώ ζούνε πολλοί συγγενείς μου και κάνω τα αδύνατα δυνατά να έρχομαι τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Αγαπώ τα τοπία μας, τους ανθρώπους, τις παραδόσεις μας, τα έθιμα, τα πάντα. Έχω δυο αγόρια και θέλω μεγαλώνοντας να γνωρίσουν όσο πιο πολύ γίνεται την Κύπρο μας.
Ζούσαμε στο Turo με την γυναίκα μου Pia και τον μεγαλύτερο μου γιο Theo, ο οποίος ήταν 18 μηνών όταν έγινε η επίθεση. Δούλευα πολύ σκληρά, επτά ημέρες την εβδομάδα και αυτό ήταν το μεγαλύτερο μου πρόβλημα, δεν χαιρόμουν όσο θα ήθελα την οικογένειά μου.
Εκείνη την περίοδο δούλευα πολύ, από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί προσπαθούσα να ανοίξω την νέα μου επιχείρηση. Όλα όσα έμαθα για την δουλειά, τα έμαθα από τον πατέρα μου. Από μικρό με είχε κοντά του και με μάθαινε. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος με τη δουλειά μου, ήταν η μισή ζωή μου, ήταν το χόμπι μου. Στη συνέχεια έγινε και η σωτηρία μου…
Καθόμουν στο γραφείο μου- ήταν κατά τις 4:00- όταν είδα ένα κόκκινο van να πηγαινοέρχεται κάτω στο δρόμο. Επειδή ζω πολλά χρόνια εκεί, ήξερα τα οχήματα που περνούσαν συνήθως και σε ποιον ανήκουν. Είχα προσέξει όμως ότι εκείνο το van, ήταν ακριβώς το ίδιο με αυτό που είχα και χρησιμοποιούσα για τη δουλειά (είχε ίδιο χρώμα και ήταν το ίδιο μοντέλο). Δεν έδωσα περισσότερη σημασία και συνέχισα να δουλεύω. Λίγα λεπτά αργότερα, κάποιος μου χτύπησε τη πόρτα.
Εγώ νόμιζα πως ήταν ο courier (επειδή περιμέναμε να μας φέρει κάποια πράγματα για τα Χριστούγεννα) και πήγα να ανοίξω. Μόλις άνοιξα την πόρτα, ένας άγνωστος άντρας μου έριξε θειικό οξύ (sulfuric acid) στο πρόσωπό μου και μου είπε: «αυτό είναι για σένα». Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να βάλω τα χέρια μου μπροστά ώστε να σώσω το πρόσωπό μου.
Η φανέλα μου έλιωσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Φώναξα τη γυναίκα μου και εκείνη κάλεσε αμέσως το 999. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που συνέβη. Ευτυχώς που εκείνη την ώρα ο γιος μου ήταν στο κρεβατάκι του (ήταν άρρωστος, είχε πυρετό όλο το βράδυ και εκείνη τη στιγμή κοιμόταν).
Πήγα στην κουζίνα για να βάλω νερό στο πρόσωπο μου, δεν ήξερα εκείνη τη στιγμή αν αυτό ήταν σωστό ή λάθος. Δεν έχασα τις αισθήσεις μου γιατί θυμάμαι που μιλούσα συνέχεια στους νοσηλευτές μέσα στο ασθενοφόρο, αλλά και αργότερα στην αστυνομία, είπα τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια και ότι δεν έφταιξα σε κάτι, δεν έκανα σε κανέναν κανένα κακό.
Έπεσα σε κώμα μετά που έδωσα κατάθεση στην αστυνομία και ξύπνησα 5 μέρες μετά στο νοσοκομείο του Μorriston Swansea και στα χέρια έμπειρων ιατρών. Νόμιζα, ο αφελής, ότι θα γινόμουν εντελώς καλά, ίδιος όπως και πριν… Ωστόσο στάθηκα τυχερός γιατί ήμουν ζωντανός. Οι γιατροί είπαν τότε στην μητέρα μου και στη γυναίκα μου να περιμένουν τα χειρότερα. Όταν ξύπνησα, έβλεπα τα πρόσωπα όλων να με κοιτάνε με απορία. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου και μάλιστα ότι έβλεπα. Δυστυχώς τότε έβλεπα καλύτερα…
Είχα παντού εγκαύματα… Στο πρόσωπο, στο λαιμό και στα μπράτσα μου. Κανένας γιατρός δεν ήξερε να μου πει εκείνη την περίοδο πως θα ήταν η όρασή μου αλλά και κανένας δεν περίμενε ότι θα ήμουν τόσο καλά όσο είμαι σήμερα. Είχα πολλά δερματικά μοσχεύματα στο πρόσωπο, βασικά σε όλο το πρόσωπο εκτός από κάποιες μικρές περιοχές στο πιγούνι και στα κάτω μάγουλα. Είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα και με τις βλεφαρίδες μου. Μέχρι σήμερα είχα 3 καινούργια σετ νέων βλεφαρίδων.
Έκανα πολλές εγχειρήσεις μέχρι να αποκτήσουν το σωστό σχήμα τα μάτια μου. Σήμερα έχω καταφέρει να συμβιβαστώ με την εικόνα μου, με τις πληγές μου. Δυστυχώς από το αριστερό μάτι δεν βλέπω καθόλου γιατί η αριστερή μου πλευρά έχει υποστεί μεγαλύτερη ζημιά από το οξύ εξαιτίας του τρόπου που στεκόμουν.
Μου έχουν πει να κάνω μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων στο αριστερό μου μάτι αλλά αρνήθηκα. Προτιμώ να περιμένω, ίσως στο μέλλον να υπάρξει κάτι πολύ πιο αποτελεσματικό. Όλοι γνωρίζουμε ότι γίνονται τεράστιες προόδους τα τελευταία χρόνια στην οφθαλμολογία.
Αν και οι κόρες των ματιών μου έχουν ουλές και τον περασμένο χρόνο οι χειρούργοι στο Moorfield Eye Hospital, αφαίρεσαν κάποιες και ευτυχώς βελτιώθηκε αρκετά η όρασή μου στο δεξί μάτι.
Η ζωή μου σήμερα…Συνεχίζω τα χειρουργεία για να βελτιωθεί τόσο το πρόσωπό μου όσο και η όρασή μου. Εργάζομαι και περνάω αρκετό χρόνο με τους δυο μου γιους. (απέκτησα και δεύτερο αγοράκι). Δυστυχώς πριν τρία χρόνια έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, κάτι που μου στοίχισε αρκετά.
Αυτό που μου δίνει μεγάλη χαρά…Είμαι πρεσβευτής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «Face Forward International». Το Face Forward ιδρύθηκε με βάση την αρχή ότι οι επιζώντες της ενδοοικογενειακής βίας, της εμπορίας ανθρώπων και των σκληρών πράξεων πρέπει να έχουν πρόσβαση σε χειρουργική φροντίδα και συναισθηματική συμβουλευτική ανεξάρτητα από το επίπεδο εισοδήματός τους. Διαθέτουμε για να γεφυρώσουμε αυτό το κενό και να παρέχουμε αυτές τις υπηρεσίες δωρεάν στους επιζώντες.
Το Face Forward επιτρέπει στις γυναίκες, τα παιδιά και τους άνδρες να ανακατασκευάσουν τη ζωή τους μέσα και έξω για ένα λαμπρό μέλλον. Χαιρετίζουμε πάντα την υποστήριξη με τη μορφή δωρεών, χορηγιών και συνεργασιών για την προώθηση της αποστολής μας. Ο μέσος όρος της θεραπείας και της επίσκεψης του ασθενούς κοστίζει περίπου 10.000 $ και μόνο το 2018, παρέχουμε πάνω από 1.000.000 $ δωρεάν υπηρεσίες θεραπείας στους ασθενείς μας).
Συνεχίζω να χαμογελώ, να κάνω όνειρα και να ελπίζω για το καλύτερο. Τιμωρήθηκα για κάτι που δεν έκανα… ήρθε σε μένα από λάθος… ένα λάθος που το πλήρωσα και το πληρώνω ακριβά. Μακάρι αυτός ο άνθρωπος να μην έφτανε ποτέ στην πόρτα μου, αλλά και στην πόρτα κανενός άλλου».
Ο άντρας που έριξε το θειικό οξύ στο πρόσωπο του Ανδρέα ήταν ο Ντέιβιντ Φίλιπς και είχε οδηγήσει 483 χιλιόμετρα από το Σάσεξ για να εκδικηθεί κάποιον που πίστευε ότι είχε επιτεθεί σε ένα μέλος της οικογένειάς του, αλλά έκανε λάθος… Ο Ανδρέας Χριστόφορος δεν ήταν αυτός που έψαχνε.
Ο Φίλιπς καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με ελάχιστη περίοδο οκτώ ετών τον Οκτώβριο του 2015 αλλά η ισόβια ποινή καταργήθηκε ένα χρόνο αργότερα. Βασικά οι δικαστές επέβαλαν ποινή 16 ετών και είπαν ότι θα ήταν επιλέξιμος για απαλλαγή αφού εκτίσει οκτώ χρόνια.