Μεγάλη είναι η αναστάτωση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα σε ορισμένους γονείς που έκαναν παιδιά κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω της πανδημίας που είχαμε σ’ όλον τον κόσμο.
Ο πλανήτης την εποχή του κορονοϊού είχε μπει σε μια καινούργια, για εκείνον, πραγματικότητα και πλέον υπάρχουν πολλές ανησυχίες και φόβοι για όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν τη συγκεκριμένη περίοδο.
Ο κόσμος του κορονοϊού με τις μάσκες και τις απομακρυσμένες επισκέψεις υγείας έχει δημιουργήσει μια γενιά από παιδιά που κινδυνεύει από κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες
Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 2020 ξεκίνησαν τη ζωή τους στον παράξενο κόσμο του lockdown σε μια μικρή φούσκα ανθρώπων με πρόσωπα κρυμμένα πίσω από μάσκες.
Κοινωνικές εμπειρίες, όπως το να βλέπουν την ευρύτερη οικογένεια, οι εκδρομές στην παιδική χαρά ή οι ομάδες μητέρας και μωρού, δεν μπορούσαν να συμβούν.
Και οι δυσχερείς δημόσιες υπηρεσίες σήμαιναν ότι τα βρέφη ήταν πιθανό να χάσουν τα ραντεβού πρόσωπο με πρόσωπο με έναν επισκέπτη υγείας, ο οποίος θα μπορούσε να εντοπίσει νωρίς τις αναπτυξιακές δυσκολίες.
Αυτά τα μωρά είναι τώρα τεσσάρων ετών και φτάνουν στους παιδικούς σταθμούς για πρώτη φορά φέτος.
Οι ειδικοί λένε ότι οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν προβλήματα που κυμαίνονται από την κακή ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας έως τις κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες.
Παρόμοια προβλήματα έχουν παρατηρηθεί σε παιδιά που ήταν πολύ μικρά κατά τη διάρκεια της πανδημίας και βρίσκονται ήδη στο σύστημα.
«Είχαμε αύξηση των παιδιών υποδοχής που δαγκώνουν το ένα το άλλο, πετούν πράγματα, φεύγουν τρέχοντας, φτύνουν», δήλωσε ο διευθυντής ενός δημοτικού σχολείου στη βορειοδυτική Αγγλία.
Πρόσθεσε ότι συχνά απογοητεύονταν ή δυσκολεύονταν να πάρουν σειρά, να μοιραστούν ή να ακολουθήσουν τις ρουτίνες και να ακούσουν στην τάξη.
«Δεν έχουν το λεξιλόγιο για να εκφράσουν αυτά που νιώθουν», είπε. «Είναι περίπου δύο χρόνια πίσω όταν φτάνουν», λέει, σύμφωνα με τον Guardian.
Η Louisa Reeves, διευθύντρια πολιτικής και στοιχείων της φιλανθρωπικής οργάνωσης Speech and Language UK, δήλωσε ότι, ενώ τα περισσότερα μωρά θα σηκώνονταν και θα περπατούσαν χωρίς οι γονείς να εξασκούνται μαζί τους, το να μάθουν να μιλούν και να αλληλεπιδρούν απαιτεί μεγαλύτερη εμπλοκή.
«Ιδανικά, τα μωρά πρέπει να εκτίθενται σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους που τους μιλούν και να έχουν ένα ευρύ φάσμα εμπειριών», είπε. «Αυτό δεν συνέβη στην πανδημία».
Οι μάσκες σήμαιναν ότι «δεν έβλεπαν καν τις εκφράσεις του προσώπου των ανθρώπων, οι οποίες σε βοηθούν να καταλάβεις αν αστειεύονται ή αν είναι θυμωμένοι».
Η Reeves δήλωσε ότι οι πολυάσχολοι γονείς συχνά προέβλεπαν τις ανάγκες του μωρού τους και διέκοπταν τη λεκτική επικοινωνία. Εάν ένα μωρό έδειχνε ένα ποτό, για παράδειγμα, ο γονέας μπορεί να του το έδινε χωρίς να χρησιμοποιήσει τη λέξη γι’ αυτό.
Είπε ότι ανησυχεί ότι πολλές οικογένειες δεν γνωρίζουν πόσο ζωτικής σημασίας είναι η συζήτηση με τα μωρά και τα νήπια.
«Το βιβλίο υγείας που δίνεται σε όλους όταν αποκτούν μωρό επικεντρώνεται στο βάρος, τη διατροφή και τους εμβολιασμούς. Θα πρέπει επίσης να τονίζει τη σημασία της συζήτησης» είπε.
Η Reeves πρόσθεσε ότι πολλά από τα μωρά του Covid θα είχαν χάσει τους υποχρεωτικούς ελέγχους στα δυόμισι χρόνια, ή θα τους είχαν πραγματοποιήσει τηλεφωνικά ή με ερωτηματολόγιο, κατά τη διάρκεια των οποίων θα μπορούσαν να έχουν διαφύγει κάποια προειδοποιητικά σημάδια.