Λίνα Πρίντζου: Η Ελληνίδα ηθοποιός προχώρησε σε δηλώσεις στην τηλεόραση του «ANT1» και την εκπομπή «ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΩ». Μάλιστα, αυτές προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε, ο σύζυγός της, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος στον Νίκο Χατζηνικολάου. Όπως ήταν φυσικό, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος συγκινήθηκε από την έκπληξη και τα λόγια της γυναίκας του…
Η ίδια ανέφερε: «Τώρα θα μπούνε τα πράγματα στην θέση τους. Όλο αυτό ξεκίνησε όχι από ρομαντισμό αλλά από απόγνωση γιατί εγώ του είπα ότι όταν θα παντρευτώ θα είναι στα Γιάννενα με κλαρίνα για τρεις νύχτες. Ο ίδιος σκιάχτηκε και για αυτό πήγαμε να παντρευτούμε στην Βενετία. Ο Βασίλης έχει ένα τεράστιο ταλέντο πέρα από την υποκριτική του δεινότητα. Πηγαίνει την ζωή παρακάτω. Από την ημέρα που γεννήθηκε τάχθηκε υπέρ της αισιοδοξίας. Δεν μπορεί τις συγκρούσεις, τα φέρνει τα πράγματα εκεί που θέλει ο ίδιος χωρίς να ανοίξει ρουθούνι».
Και συνέχισε η Λίνα Πρίντζου: «Βιώνουμε ένα πολύ μεγάλο πένθος, την απώλεια της μαμάς μου. Εκεί ο Βασίλης με στήριξε, την στήριξε, μας στήριξε με μία γενναιότητα που δεν την περίμενα. Αναμετρηθήκαμε με πολύ άγρια συναισθήματα και οι δυο μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι άνοιγε το ασανσέρ στον διάδρομο του νοσοκομείου και ήμασταν άυπνοι εγώ και ο αδερφός μου και έμπαινε ο Βασίλης έχοντας ένα φως, σαν να έμπαινε ο ήλιος μέσα στο δωμάτιο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Για εμένα ο Βασίλης είναι ο Αη Βασίλης, ο δικός μου Αη Βασίλης που έρχεται με δώρα ψυχής φορτωμένος. Θα ήθελα να του πω να μην αλλάξει τίποτα, να είναι αυτός που είναι και να είναι καλά. Να είναι υγιής, δυνατός και γερός. Όλα τα άλλα μπορεί να τα καταφέρει, να τα καταφέρουμε αρκεί να είναι υγιής. Αυτό τίποτα άλλο».
Μιλώντας για το ατύχημα που είχε πριν από κάποια χρόνια είπε: «Ήταν μία πολύ άσχημη στιγμή της ζωής μου και πολύ περίεργη γιατί όλα αυτά τα χρόνια καβαλάω μηχανάκι από μικρός. Δεν είναι από την μηχανή τελικά γιατί όλοι μου έλεγαν φόρεσε κράνος αλλά ήμασταν πεζοί. Βγαίνοντας από ένα εστιατόριο με τους κουμπάρους και την γυναίκα μου, έτυχε να βρεθώ στην μέση οι υπόλοιποι ξέφυγαν, από ένα αυτοκίνητο που ερχόταν με τεράστια ταχύτητα κατά πάνω μου, μην γνωρίζοντας ότι δεν έχει συνέχεια. Με ένα μαγικό και άγιο τρόπο ενώ έπεσε επάνω μου και εγώ το είδα σαν γύρισμα σε κλάσματα δευτερολέπτου γιατί βρέθηκα στον αέρα και έπεσα σε κάτι σύρματα στις γραμμές του τρένου. Ήταν φοβερό ότι δεν είχα πάνω μου τίποτα πέρα από ένα τράνταγμα στην μέση μου και η μοναδική πληγή που είχα στο γόνατο ήταν σε μορφή σταυρού. Και λέω εντάξει μάλλον είχα όλους τους αγίους μαζί μου».