Ο Βαγγέλης Περρής γεννήθηκε στη Σύρο. Όταν ήταν στο δημοτικό έπαιξε στο θέατρο τους ρόλους «χελιδόνι», «Κέκροπας» και «κληματαριά». Στο γυμνάσιο ζωγράφιζε στον πίνακα Μίκυ Μάους και εξέδωσε την εφημερίδα «Γκαμήλα», την οποία παραλίγο να αγοράσει ένας συμμαθητής του.Του αρέσουν τα σιροπιαστά γλυκά και κηπουρική.
Της: Έπη Τρίμη
Έφυγε στα μακρινά ξένα για να σπουδάσει αρχιτεκτονική και επιμελήθηκε εκατοντάδες αφίσες που καταδίκαζαν την ΕΟΚ των μονοπωλίων. Επιστρέφοντας συνεργάστηκε με πολλά έντυπα και το τελευταίο καιρό συνεργάζεται με την Athens Voice και το oneofus.gr.
Δεν θα έβλεπα πρωινές εκπομπές αν δεν εργαζόμουν σ’ αυτές
«Νιώθω σαν το παιδάκι που το έχουν πάει στην παιδική χαρά και έρχονται γονείς και του λένε να μην πειράζει τ’ άλλα παιδάκια. Υπάρχουν πολλές επιλογές στην πρωινή ζώνη και ο κόσμος μπορεί να δει τα πάντα. Πλέον δεν είναι μία ζώνη παραδομένη, αλλά ανταγωνιστή. Υπάρχουν όλο των ειδών οι εκπομπές, από ενημερωτικές μέχρι ψυχαγωγικές. Δεν θα έβλεπα πρωινές εκπομπές, αν δεν εργαζόμουν σ’ αυτές» τόνισε ο ίδιος.
Ένα κουλούρι,έτσι γνώρισα τον Θέμο
Πολλά είχαν ακουστεί πριν χρόνια για τους φίλους και συνεργάτες, Βαγγέλη Περρή και Θέμο Αναστασιάδη. Ωστόσο μετά τον θάνατο του Θέμου Αναστασιάδη, τα λόγια πλέον δεν χρειάζονται, χάνουν το νόημά τους για το τι είχε γίνει ανάμεσα στον Περρή και τον Αναστασιάδη.
Όμως έμειναν στιγμές….Και αυτές τις στιγμές καταγράφει με τον τρόπο του μέσα από την στήλη του στην Athens Voice, ο Βαγγέλης Περρής.
Διαβάστε το κείμενό του
“Ένα κουλούρι. Ψίχουλα στο πέτο. Καθόμαστε στα Goody’s της «Ελευθεροτυπίας». Οι δημοσιογράφοι σε ρεπορταζιακή έξαψη. Καυτή πολιτική επικαιρότητα. «Για πες μου, έχεις δει από κοντά τη Βίκυ Καγιά»; Πάνω στη χαρτοπετσέτα ζωγραφίζει αγωνιστικά αυτοκίνητα και σκάφη. Η σχετική συζήτηση για ταχύτητες και ταξίδια καταλήγει μονόλογος. Είναι ο Θέμος και είναι στον Flash. Πρόταση συνεργασίας. «Ντρίπλες» στο κτίριο της Κηφισίας, δίπλα στην Ήβη. Ανάμεσα σε Γαρμπή και Μαζωνάκη χωράει η καζούρα για οτιδήποτε οι άλλοι παίρνουν στα σοβαρά. «Μου πρότειναν μία εκπομπή στο Σκάι που θα γίνει Αlpha. Έχεις κάνα τίτλο εύκαιρο»; Την επόμενη του παρουσιάζω μία σελίδα με ονόματα, όπως κάνουν στις βαφτίσεις.
«Όλα», κλείνει το μάτι στον ηχολήπτη που ξεσκονίζει το cd του Βασίλη Καρρά. ΟΛΑ! Τη μουσική τη βάζει η Βασιλική, λείπουν όλα τα υπόλοιπα. Μέχρι και οι τίτλοι αρχής. Μετά τις διαφημίσεις κλιματιστικών, κοντινό σε έναν κακοφωτισμένο τύπο. Μιλάει ανάμεσα σε σκιές που υποδύονται τους καλεσμένους. «Τελεβιζιόνε πόβερα», λέει και γελάει μέσα από τα δόντια. Ένα βίντεο εγγραφής, τρεις κασέτες από τις φτηνές. Rec. Τα βιντεάκια του ΟΛΑ είναι ιδέα που λειτουργεί, οι προσκλήσεις δεν μένουν πια αναπάντητες. Το πλάνο μεγαλώνει. Ο περιζήτητος Ιάσονας σέρνει το χορό. Η ακριβοθώρητη Γαλάνη λέει αστεία. Εξηγεί τα όνειρά του για τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας ο Σαββόπουλος. Παρέλαση της επικαιρότητας που ενίοτε δημιουργεί η ίδια η εκπομπή. Όλοι αλλιώτικοι, χωρίς την κυριακάτικη στολή, χαρούμενοι και ανοιχτόκαρδοι. Γελάμε. Από τα αληθινά γέλια. Από αυτά που κατεβάζεις τα γυαλιά και τα σκουπίζεις. Επίσης δακρύζουμε.
Οτιδήποτε σχετίζεται με παιδιά τον συγκλονίζει. Γράφει άρθρα που ξεχειλίζουν από συναίσθημα, φέρνει γιατρούς για να επιβεβαιώσουν ότι έπεσε ο πυρετός της κόρης του μοντέρ, τηλεφωνεί στον υπουργό Υγείας για να βρεθεί κρεβάτι στο νοσοκομείο για τον ανιψιό του ηχολήπτη. Το τηλέφωνο το κρατάει με τα δύο δάχτυλα, μακριά από το αυτί, σαν να το αποφεύγει. «Έλα, Μπίλυ». «Τι γίνεται, μπουμπού»; Του αρέσουν τα υποκοριστικά. Αποφεύγει τις αγκαλιές. Μυρίζει απολύμανση και χαρτί. Φρέσκο το πρώτο φύλλο του «Πρωταθλητή» από το τυπογραφείο. Όλα στο κόκκινο. Ένα κάδρο με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Τα ντέρμπι τα ακούει από το ραδιόφωνο, σε ένα βουνό. Γούρι. Κάνει το σταυρό του σα να σουβλίζει. Πιστεύει; Καγχασμός. Στο καντράν το όνομα της μικρής. Ξανακάνει το σταυρό του.
Μαύρα μπλουζάκια με συνθήματα. Μαύρα σύννεφα πάνω την Κάντζα. «Φεύγουμε». Ένα δικαστικό έγγραφο που σκίζεται σε απευθείας μετάδοση. «Πάνω τους», λέει σκύβοντας στη μονταζιέρα. Ορμάμε. Μια ομάδα που δεν έχει ωράριο και κανόνες. Οι αμούστακοι μοντέρ παντρεύονται, οι φοιτήτριες του Καποδιστριακού κάνουν παιδιά, το κοντέρ γράφει. ΟΛΑ 6, ΟΛΑ 7, ΟΛΑ 8…
«Θα βγάλουμε μια εφημερίδα να κάνουμε την πλάκα μας. Είστε μέσα;» «Είμαστε». «Τίτλος;» «Μάλλον ΜΝΜ», λέει ένας νεοφερμένος. Πονηρό γελάκι για απάντηση. «Πρώτο Θέμα»! Το πρώτο φύλλο ξεπουλάει. «Ακατανόητη επιτυχία», εκτιμά το εκδοτικό σύστημα της εποχής. Ακατανόητες παρέες που έχουν την αναμενόμενη κατάληξη. Συνελεύσεις με ένταση. Η παιδική χαρά μετατρέπεται σε πολεμική μηχανή. Σκληρές μέρες. Το σύνθημα επανέρχεται. «Πάνω τους!». Ο ίδιος ορμά πάνω στο γλυκό με τυρί που έφερε η Δούκισσα. «Αν μαγειρεύεις έτσι θα μας δυσκολέψεις να σου βρούμε γαμπρό». Το κορίτσι μας απαντά γάργαρα, με αγκαλιές, με αγάπη. Επιστρέφουν τα γέλια. Ίσως έχουν μικρότερη διάρκεια. Ένα δωμάτιο με παιδικές ζωγραφιές και διορθωμένες σελίδες. Πρωινό στα νέα γραφεία. Φέρνει πορτοκαλάδες που νερώνονται από την προσωπική συγκίνηση. Καλοκαιρινά μηνύματα.
Ραντεβού τον Σεπτέμβρη. Περνάει ο Σεπτέμβρης, περνάει η Τρίτη, «τα λέμε την επόμενη βδομάδα». Η επόμενη βδομάδα δεν ήρθε ποτέ. Το κινητό δονήθηκε μόνο μια φορά. «Καλή επιτυχία, φίλε». Στην επόμενη δόνηση τα νέα ήταν άσχημα. Εξορκίστηκαν μέχρι την επιβεβαίωσή τους. «Τι έχεις να πεις για τον Θέμο;» ρωτούν οι ρεπόρτερ. «Προσεύχομαι να είναι καλά». Δεν ήταν. Το βράδυ της Τρίτης ένα σημείωμα. «Τα ’μαθες;» Μηχανικά στριφογυρίζω τα χέρια πάνω στο χαρτί. Δεν έχει σκίτσα από αυτοκίνητα και σκάφη. Ο Θέμος έφυγε. Τελείωσαν τα ψίχουλα”.
Η δημόσια ερωτική εξομολόγηση του Βαγγέλη Περρή στη σύζυγό του
Μπορεί ο Βαγγέλης Περρής να να μην θέλει να απασχολεί τα media με την προσωπική του ζωή, ωστόσο η αγάπη του για την σύζυγο του Χαρά Κατσαρή είναι ολοφάνερη. Ο πετυχημένος δημοσιογράφος και παρουσιαστής με την τεράστια καριέρα στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο αλλά και στις εφημερίδες είναι μαζί με την σύζυγο του πάνω από 30 χρόνια και έχουν αποκτήσει μαζί δύο παιδιά.
Μάλιστα ο ίδιος είχε γράψει στην επέτειό τους: “Ένα τριαντάφυλλο. Θέλεις; Ήθελε. Το καράβι ξεκίνησε και το ταξίδι είχε από όλα. Αύξηση του πληρώματος, ήρεμα νερά, φουρτούνες, μερικές φορές χρειάστηκαν τα κουπιά. Η καπετάνισσα ποτέ δεν έχασε την πορεία και να είμαστε στα τριάντα χρόνια. Κοιτιόμαστε στα μάτια όπως πάντα και με αυτό το εφόδιο ξεδιπλώνουμε νέους χάρτες”.
