Ο Λάκης Λαζόπουλος σχολίασε τον Γιώργο Λιάγκα, για τον τρόπο που χειρίστηκε τον θάνατο του Τζορτζ Μπάλντοκ, στην πρεμιέρα του “Αλ τσαντίρι νιουζ”, χθες, Τετάρτη, το βράδυ, στο Mega.
Ειδικότερα, ο ηθοποιός έκανε σκληρή κριτική και στον παρουσιαστή για τον τρόπο που χειρίστηκε τον θάνατο του ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδος.
Με αφορμή ένα χιουμοριστικό πείραγμα των συνεργατών του Γιώργου Λιάγκα για το χρώμα της μπλούζας του, ο Λάκης Λαζόπουλος υπογράμμισε «από το ίδιο χωριό είμαστε, αλλά δεν το έχω ακούσει εγώ να το λένε μπορντό! Δεν είχε βγει το μπορντό όταν μίλαγε για τον ποδοσφαιριστή και άρχισε μετά να ζητάει συγνώμες και υποκλίσεις. Συγνώμη, από τον εαυτό σου να ζητήσεις καμιά συγνώμη Τυχαία έπιασαν αυτό που είχες πει παλαιότερα, πριν από αυτό».
Σχετικά με το σχόλιο που έκανε ο Γιώργος Λιάγκας για τα οικονομικά της συναυλίας της Άννας Βίσση στο Καλλιμάρμαρο, ο ηθοποιός αναπαρήγαγε το απόσπασμα και επεσήμανε «φαίνεται, είναι σπαγγοραμένος! Το φτύνει το 20ευρω, την κλαίει την κάρτα όταν την δίνει. Δεν αλλάζει ο κόσμος! Δεν αλλάζει ο κόσμος! Κάθεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ να βλέπεις το πάνελ που μιλάνε 5 που έχουν μυαλό και 55 που δεν έχουν, ξεχνάς και αυτά που ξέρεις. Δηλαδή δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα» και συτμπλήρωσε «ξέρεις τι είναι να υποφέρεις από χαζομάρα; Η χαζομάρα είναι μόνιμη ασθένεια του μυαλού. Τρώει όλους τους υπόλοιπους εκτός από σένα που είσαι χαζός».
Ο Λάκης Λαζόπουλος έδωσε συνέντευξη στην Ελεονώρα Μελέτη για την εκπομπή «Mega Καλημέρα», και κατά τη διάρκεια της συζήτησης, υπήρξε συναισθηματικά φορτισμένος όταν αναφέρθηκε στην απώλεια της συζύγου του, της Τασούλας.
«Δεν φοβάμαι πια το θάνατο. Σε αυτό συνέβαλε αναμφίβολα και η απώλεια της συζύγου μου. Από εκεί και μετά, κοιτάς κι εσύ προς τα εκεί.» αναφέρει ο Λάκης Λαζόπουλος συγκινημένος.
Ενώ τόνισε έχοντας δάκρυα στα μάτια: «Πάντα σου λείπει ένας άνθρωπος που αγαπάς. Και να είχα μετανιώσει που δεν έδωσα στη σύζυγό μου τον παραπάνω έρωτα που ζητούσε, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Δεν συγκινούμαι εύκολα, είναι τώρα γι’ αυτό το λόγο. Οι αναμνήσεις είναι σαν κλεισμένα ποτάμια και οι μνήμες σε κατακλύζουν και… υγροποιούνται».