Νίκος Ευαγγελάτος: Νέες μαρτυρίες έρχονται συνεχώς στο «φως» για την «Κιβωτό του Κόσμου», από πρώην τρόφιμους.
Στην εκπομπή «Live News», μεταδόθηκε μαρτυρία πρώην τρόφιμου από την «Κιβωτό του Κόσμου», με τον Νίκο Ευαγγελάτο να μην μπορεί να κρύψει την συγκίνησή του.
Συγκεκριμένα κάποια στιγμή προς το τέλος της συνομιλίας τους, ο δημοσιογράφος τον ρώτησε τι είχε χαράξει στο χέρι του. «Επειδή είχα στεναχωρηθεί που με είχαν χωρίσει από τις αδελφές μου, είχα απελπιστεί τόσο που χάραξα και το χέρι μου. Είχα πάθει ψυχολογικό. Είχα χαράξει τα αρχικά με τα ονόματα των αδελφών μου, της μάνας μου και του πατέρα μου».
«Είσαι ένα σπουδαίο παιδί. Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ. Το λέω γιατί τον πόνο που έχουν αυτά παιδιά δεν ξέρω αν μπορούμε να τον συλλάβουμε. Και η δύναμη που έχουν», είπε ο Νίκος Ευαγγελάτος και η φωνή του «έσπασε».
«Εννέα μήνες τον κρατούσαν φυλακισμένο. Εννέα μήνες στην απομόνωση. Σε ποια φυλακή του κόσμου γίνεται αυτό; Και σήμερα είναι με τον πατέρα του και δουλεύουν και προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους. Αυτό είναι η νίκη του, αυτό είναι το μεγαλείο του. Αλλά ό,τι πέρασε τα ακούσατε. Είναι ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα του. Ιστορίες συγκλονιστικές. Ίσως μερικές φορές βλέπετε μια ένταση, κάποιοι μπορεί να πείτε και μένος. Είναι από τις ιστορίες αυτών των παιδιών, με πράγματα που θάβονταν τόσο καιρό, μέχρι που έγιναν τόσο μεγάλα που δεν μπορούσαν να θαφτούν άλλο», ανέφερε ο Νίκος Ευαγγελάτος.
Μιλώντας στον Νίκο Ευαγγελάτο, ο Παΐσιος, πρώην τρόφιμος «Κιβωτού», περιγράφει:
«Γύρω στα 12 – 13 έτη μου, με βάπτισαν ξανά. Ενώ είχα ήδη όνομα μέχρι τότε, έλεγαν ‘σου έχουμε κρυμμένο όνομα, δε θα σου το πούμε’, μέχρι να με βαφτίσουν. Μπήκα στη δομή του Κολωνού το καλοκαίρι του 2013 μαζί με τις αδελφές μου. Θυμάμαι είχα χαρεί πολύ γιατί είχα δει πολλά παιδιά και κάποια τα ήξερα από έξω», είπε το παιδί, που σημείωσε ότι δεν μπήκε στην «Κιβωτό» λόγω κακοποίησης αλλά επειδή οι γονείς του δεν μπορούσαν να του προσφέρουν τα προς το ζην. «Έφυγα από τους γονείς μου για να βρω ένα καλύτερο αύριο, να έχω ρούχα, ένα πιάτο φαΐ, το ίδιο και οι αδερφές μου. Ήμουν ένα χρονικό διάστημα στην Αθήνα μέχρι που μου είπαν ότι θα πάω στα Γιάννενα».
«Πήγα εκεί, ήμουν λίγο άτακτος, και αρχίζανε και μου την έμπαιναν πολύ. Έφαγα πάρα πολύ ξύλο, δεν ήταν σαν αυτές τις σφαλιάρες που ρίχνεις στα μικρά παιδάκια. Έφαγα και γροθίδια και κοτσίδια. Αυτό λέγεται ‘συνέπεια’ εκεί… Με έβαλαν να δουλέψω, να μην ξαναπάω σχολείο. Ο Πασχάλης (σ.σ. παιδαγωγός και στενός συνεργάτης του πατέρα Αντώνιου) και η γυναίκα του ξέρουν τι μου έκαναν. Και άλλα δύο παιδιά ξέρουν που ήταν εκεί», είπε.
«Είχα μπει σε απομόνωση, ήμουν 9 μήνες μέσα, έβγανα έξω μόνο 08.00 με 15.00 για να δουλέψω και με ξαναέκλειναν μέσα και όταν θυμόντουσαν μου έφερναν φαγητό. Ήταν ένα μικρό δωμάτιο με μια τουαλέτα. Παρακαλούσα να βγω, να πάω σχολείο, ήμουν 15 χρόνων» ανέφερε.
Αναφερόμενος στον πατέρα Αντώνιο, δήλωσε: «(…)Με ρώτησε τι θέλω να γίνω και του είπα κομμωτής γιατί είναι εύκολο και τα βγάζω πέρα. Μου είπε ότι αυτό είναι για γυναίκες, ότι δεν είναι για το σώμα μου γιατί είμαι ογκώδης και μου είπε ότι είμαι για την οικοδομή. Μου είπε ‘ ο Θεός σου έδωσε αυτό το σώμα, για να κάνεις αυτό’. Δούλεψα στην ‘Κιβωτό’ στη Χίο για δέκα λεπτά του ευρώ την ώρα. (…) Όταν μάζεψα χρήματα, πήρα ένα κινητό για να επικοινωνώ με την οικογένειά μου. Έλεγχαν με ποιον μιλάω στο κινητό».
«Πετάγαμε και καίγαμε τα ρούχα που μας έφερνε ο κόσμος επειδή ήταν πολλά. Μπορούσε να τα φόραγε όλη η Ελλάδα τόσα ρούχα. Έχω κάψει πολλά, έγινε πολλές φορές αυτό.
«Θέλω να πω ότι έχω δει πολλά παιδιά που βγαίνουν και λένε ότι δεν ισχύουν αυτά. Αυτοί δεν καθόντουσαν όμως 24 ώρες μαζί με τον πατέρα, δεν έμεναν μέσα σε δομή. Το τι έχουν δει τα ματιά μου, δεν το έχουν δει αυτοί… Το άσχημο εκεί μέσα είναι ότι παιδιά που θέλουν να χτίσουν στη ζωή τους κάτι αποθαρρύνονται. Ήθελε να τους κρατάει μέσα για να μην έχει παραπάνω έξοδα».
Ο Παΐσιος, που το 2017 χωρίστηκε από τις αδελφές του, κατήγγειλε ότι όσο ήταν στην «Κιβωτό του Κόσμου» δεν του επιτρεπόταν η επικοινωνία με τους γονείς του. «Δεν με άφηναν να μιλάω καθόλου με τον πατέρα μου. Μια φορά ήρθε στο πάρκο της δομής στον Κολωνό, με κοίταξε και δεν κατάλαβα ποιος ήταν, είχα ξεχάσει το πρόσωπό του».