Η Εριέττα Κούρκουλου, που πρόσφατα αντιμετώπισε τον χαμό του δεύτερου παιδιού της, μίλησε ανοικτά στο νέο της podcast με τίτλο «Kind Talks» για την εμπειρία της σχετικά με την αποβολή του μωρού της, τις συναισθηματικές της ενοχές και τον λόγο που το αγέννητο βρέφος, που αποδείχθηκε ότι ήταν κορίτσι, δεν επέζησε.
Επισημάνθηκε από την ίδια, ιδρύτρια του οργανισμού «Save a Greek Stray», ότι το βρέφος είχε διαγνωστεί με το Σύνδρομο Turner, μία σπάνια γενετική διαταραχή που επηρεάζει μόνο τα κορίτσια και χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενός χρωμοσώματος.
«Πολλές φορές όταν μοιράζομαι τέτοια προσωπικά πράγματα, αναρωτιέμαι γιατί το κάνω, γιατί να μοιραστώ κάτι τέτοιο, γιατί να ανοίξω την πόρτα της οικογένειάς μου και να μιλήσω για πράγματα που δεν είμαι αναγκασμένη να μιλήσω. Καταλήγω πάντα στο ότι αυτό οδηγεί σε ένα αίσθημα ότι ούτε εγώ είμαι μόνη αλλά ούτε και οι άλλες γυναίκες που περνούν κάτι αντίστοιχο είναι μόνες. Πολλές φορές επειδή δεν συζητιόνται αυτά και βλέπουμε μόνο όμορφες εικόνες οικογενειών που κρατάνε τα μωρά τους και τα επιστρέφουν από το μαιευτήριο στο σπίτι, αυτό δημιουργεί πραγματικά μια αίσθηση μοναξιάς, η οποία δεν είναι αληθής.
Πολλά ζευγάρια και παλεύουν με την υπογονιμότητα και μπορεί να καταφέρουν εύκολα να μείνουν έγκυος και να μην προχωρήσει μια εγκυμοσύνη, οπότε πραγματικά όταν μοιραζόμαστε τέτοια πράγματα, ερχόμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα αλλά και η μία στην άλλη».
«Είναι μια πολύ φυσιολογική πραγματικότητα, όταν εσύ έχεις χάσει τα πάντα, το να βλέπεις τη χαρά του άλλου να σε πονάει. Όχι επειδή είσαι κακός άνθρωπος αλλά γιατί βιώνεις μια τραγική κατάσταση εκείνη τη στιγμή και έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις ό,τι συναίσθημα μπορεί να αισθανθείς» εξομολογείται η Εριέττα Κούρκουλου.
«Έκανα όνειρα από τη στιγμή που έμεινα έγκυος, σκεφτόμουν θα έχω μεγάλη κοιλιά τον Αύγουστο στα γενέθλιά μου. Δημιουργείς μια σχέση και μια επικοινωνία με το μωρό σου. Επειδή είναι μέσα σου δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη των μωρών που πέθαναν γιατί ήταν εκεί και ήταν μέρος της ζωής μας» τόνισε η ιδρύτρια του «Save a Greek Stray».
«Είχα πάει ένα μεγάλο ταξίδι στην Αμερική, έγκυος και γυρνώντας όταν έκανα υπέρηχο ανακαλύψαμε ότι είχε σταματήσει η καρδιά του μωρού, ενώ είχε αναπτυχθεί όσο έπρεπε. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ήμουν ο πιο χαλαρός άνθρωπος του κόσμου και στη δεύτερη, ελπίζω και στην τρίτη να είμαι. Έκανα τα ταξίδια μου, τη γυμναστική μου, συνέχιζα τη ζωούλα μου κανονικά, πραγματικά ήταν μια περίοδος μόνο χαράς και ευτυχίας. Ξαφνικά έγινα ένας άνθρωπος που σκεφτόταν τι έκανε λάθος, από το παραμικρό.
«Στην Ελλάδα έχουν το σκεπτικό ότι όταν είσαι έγκυος, αντιμετωπίζεσαι σαν ασθενής και όχι σαν μια γυναίκα που βιώνει μια φυσιολογική διαδικασία. Πόσοι άνθρωποι μου έλεγαν μην πας σε αυτό το ταξίδι στην Αμερική… Άρχισα τότε να σκέφτομαι γιατί πήγα, και αν δεν πήγαινα τι θα γινόταν. Είχα πάθει και δηλητηρίαση από σαλάτα. Σκεφτόμουν μέχρι και μια γουλιά κρασί που ήπια ένα βράδυ, ότι σκότωσα το μωρό μου… Μέχρι που με πήρε η μαία και μου είπε ότι το μωρό μας είχε το σύνδρομο Turner – ήταν κοριτσάκι – και συμβαίνει αυτό, προκαλείται μόνο στα κοριτσάκια και έλειπε δηλαδή ένα χρωμόσωμα.
Η χαρά και η ανακούφισή μου ήταν μεγάλη, έφυγε όλη αυτή η ενοχή μου. ότι ό,τι και αν έκανα διαφορετικά αυτό το μωρό ήταν να φύγει και επίσης αυτό είναι ένα σύνδρομο που έχουν κοριτσάκια που γεννιούνται και θα μπορούσε αυτή η εγκυμοσύνη να έχει προχωρήσει και να έπρεπε να πάρω μια απόφαση στον 5ο μήνα πολύ πιο δύσκολη και πολύ πιο σκληρή. Εκεί ήρθε μια αίσθηση ηρεμίας και ευγνωμοσύνης που τελείωσε αυτή η εγκυμοσύνη» εξομολογήθηκε η Εριέττα Κούρκουλου.
Η Εριέττα Κούρκουλου έκανε μια συγκλονιστική ανακοίνωση μέσω των social media την Κυριακή απόγευμα. Η κόρη της, Μαριάννας Λάτση και Νίκου Κούρκουλου αποκάλυψε ότι , απέβαλε στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης της και ήθελε να μοιραστεί την είδηση με τους φίλους της στο διαδίκτυο.
Έτσι, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Εριέττα Κούρκουλου ανάρτησε ένα εκτενές κείμενο για τα συναισθήματα που ένιωσε όταν έμαθε για τη δυσάρεστη εξέλιξη, συνοδευόμενο από μια τρυφερή ασπρόμαυρη φωτογραφία.
«Τον Ιανουάριο μάθαμε ότι είμαι έγκυος με το δεύτερο μωράκι μας το οποίο ήρθε στον πρώτο φυσικό κύκλο που κατάφερε να κάνει το σώμα μου μετά από 4 χρόνια. Η σύλληψη έγινε στις Χριστουγεννιάτικες ΔΙΑΚΟΠΕΣ μας. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι καταφέραμε μετά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για να αποκτήσουμε τον Νίκο, να γίνουμε ένα από αυτά τα ζευγάρια που πάντα ζήλευα – εκείνα που πιάνουν παιδιά στον αέρα κάνοντας υπέροχο σεξ.
Σε κάθε αιματολογική εξέταση, κάθε υπέρηχο, περίμενα πότε θα γίνει η βλακεία (γιατί σιγά μην είμαστε εμείς αυτό το ζευγάρι), αλλά να που η χορειακή ανέβαινε στα ουράνια και η καρδούλα του μωρού χτυπούσε στον πιο όμορφο ρυθμό… Όλα πήγαιναν τέλεια. Ούτε ναυτία είχα, ούτε τα νεύρα που μου προκαλούσαν το πρώτο τρίμηνο οι χιλιάδες ορμόνες που έπαιρνα στην πρώτη μου εγκυμοσύνη.
Όλα ήταν ιδανικά μέχρι την Δευτέρα 4 Μαρτίου που πήγαμε στην κλινική για έναν υπέρηχο στην 10η εβδομάδα. Σαν να είχα ένα προαίσθημα εκείνο το πρωί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά γιατί πριν την επίσκεψη αισθανόμουν ένα έντονο άγχος. Μόλις άναψε η οθόνη το είδαμε το μωρό μας – είχε πλέον κεφαλάκι χεράκια και ποδαράκια. Όμως ο γιατρός μας κοίταξε την μαία και της είπε «Βλέπεις αυτό που βλέπω;» «Ναι…» απάντησε εκείνη. Η καρδιά του μωρού μας είχε σταματήσει και όπως μας σόκαρε με την είσοδό του στην ζωή μας, έτσι μας σόκαρε και με την έξοδο.
Το ζήσαμε και αυτό – αποβολή στον τρίτο μήνα. Τα συναισθήματα πολλά, η σκέψη όμως μια: η επόμενη ημέρα που συνήθως είναι λίγο πιο εύκολη από την προηγούμενη. Όπως λέει και ο Νίκος, «το μπεμπέ είναι στον ουρανό τώρα». Εάν έχω ένα μήνυμα να δώσω σε όποια γυναίκα βιώνει το ίδιο, είναι ότι θα χαμογελάσει και πάλι. Για εμένα συνέβη πολύ πιο γρήγορα από τι περίμενα – κατάφερα να νιώσω πραγματικά ευτυχισμένη μόλις μια εβδομάδα μετά. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και το να θρηνήσει κανείς αυτή την απώλεια ζωής απαραίτητο!
Δείτε την ανάρτησή της
Στο πρόσφατο επεισόδιο του podcast της “Kind Talks”, η Εριέττα Κούρκουλου παρουσίασε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, μιλώντας με εξαιρετική ειλικρίνεια για την προσωπική της εμπειρία με την αποβολή. Η Εριέττα, η οποία έχει ήδη βιώσει την απώλεια του δεύτερου μωρού της, μοιράστηκε με το κοινό τις σκέψεις και τις ενοχές που την κατέκλυσαν μετά το τραγικό γεγονός, ενώ έθεσε στο επίκεντρο και την ιατρική αιτία που οδήγησε σε αυτή την αποβολή.
Η Εριέττα αναφέρθηκε στη διάγνωση του συνδρόμου Turner που εντοπίστηκε στο αγέννητο κοριτσάκι της, ένα γενετικό ζήτημα που πλήττει μόνο τα κορίτσια και είναι η απουσία ενός χρωμοσώματος. Η Εριέττα εξήγησε πώς αυτή η κατάσταση επηρέασε την εξέλιξη της κύησης και έφερε την αποβολή, αποκαλύπτοντας τον πόνο και την αγωνία που βίωσε κατά τη διάρκεια αυτής της προσωπικά δύσκολης περιόδου.
«Πολλές φορές όταν μοιράζομαι τέτοια προσωπικά πράγματα, αναρωτιέμαι γιατί το κάνω, γιατί να μοιραστώ κάτι τέτοιο, γιατί να ανοίξω την πόρτα της οικογένειάς μου και να μιλήσω για πράγματα που δεν είμαι αναγκασμένη να μιλήσω. Καταλήγω πάντα στο ότι αυτό οδηγεί σε ένα αίσθημα ότι ούτε εγώ είμαι μόνη αλλά ούτε και οι άλλες γυναίκες που περνούν κάτι αντίστοιχο είναι μόνες. Πολλές φορές επειδή δεν συζητιόνται αυτά και βλέπουμε μόνο όμορφες εικόνες οικογενειών που κρατάνε τα μωρά τους και τα επιστρέφουν από το μαιευτήριο στο σπίτι, αυτό δημιουργεί πραγματικά μια αίσθηση μοναξιάς, η οποία δεν είναι αληθής.
Πολλά ζευγάρια και παλεύουν με την υπογονιμότητα και μπορεί να καταφέρουν εύκολα να μείνουν έγκυος και να μην προχωρήσει μια εγκυμοσύνη, οπότε πραγματικά όταν μοιραζόμαστε τέτοια πράγματα, ερχόμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα αλλά και η μία στην άλλη» ανέφερε αρχικά η Εριέττα Κούρκουλου.
«Δαιμονοποιούμε κάπως όχι τη ζήλια αλλά πραγματικά να σε πονάει μερικές φορές η χαρά του άλλου. Είναι μια πολύ φυσιολογική πραγματικότητα, όταν εσύ έχεις χάσει τα πάντα, το να βλέπεις τη χαρά του άλλου να σε πονάει. Όχι επειδή είσαι κακός άνθρωπος αλλά γιατί βιώνεις μια τραγική κατάσταση εκείνη τη στιγμή και έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις ό,τι συναίσθημα μπορεί να αισθανθείς» εξομολογείται η Εριέττα Κούρκουλου.
«Έκανα όνειρα από τη στιγμή που έμεινα έγκυος, σκεφτόμουν θα έχω μεγάλη κοιλιά τον Αύγουστο στα γενέθλιά μου. Δημιουργείς μια σχέση και μια επικοινωνία με το μωρό σου. Επειδή είναι μέσα σου δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη των μωρών που πέθαναν γιατί ήταν εκεί και ήταν μέρος της ζωής μας» τόνισε η ιδρύτρια του Save a Greek Stray.
«Είχα πάει ένα μεγάλο ταξίδι στην Αμερική, έγκυος και γυρνώντας όταν έκανα υπέρηχο ανακαλύψαμε ότι είχε σταματήσει η καρδιά του μωρού, ενώ είχε αναπτυχθεί όσο έπρεπε. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ήμουν ο πιο χαλαρός άνθρωπος του κόσμου και στη δεύτερη, ελπίζω και στην τρίτη να είμαι. Έκανα τα ταξίδια μου, τη γυμναστική μου, συνέχιζα τη ζωούλα μου κανονικά, πραγματικά ήταν μια περίοδος μόνο χαράς και ευτυχίας. Ξαφνικά έγινα ένας άνθρωπος που σκεφτόταν τι έκανε λάθος, από το παραμικρό.
Στην Ελλάδα έχουν το σκεπτικό ότι όταν είσαι έγκυος, αντιμετωπίζεσαι σαν ασθενής και όχι σαν μια γυναίκα που βιώνει μια φυσιολογική διαδικασία. Πόσοι άνθρωποι μου έλεγαν μην πας σε αυτό το ταξίδι στην Αμερική… Άρχισα τότε να σκέφτομαι γιατί πήγα, και αν δεν πήγαινα τι θα γινόταν. Είχα πάθει και δηλητηρίαση από σαλάτα. Σκεφτόμουν μέχρι και μια γουλιά κρασί που ήπια ένα βράδυ, ότι σκότωσα το μωρό μου… Μέχρι που με πήρε η μαία και μου είπε ότι το μωρό μας είχε το σύνδρομο Turner – ήταν κοριτσάκι – και συμβαίνει αυτό, προκαλείται μόνο στα κοριτσάκια και έλειπε δηλαδή ένα χρωμόσωμα. Η χαρά και η ανακούφισή μου ήταν μεγάλη, έφυγε όλη αυτή η ενοχή μου. ότι ό,τι και αν έκανα διαφορετικά αυτό το μωρό ήταν να φύγει και επίσης αυτό είναι ένα σύνδρομο που έχουν κοριτσάκια που γεννιούνται και θα μπορούσε αυτή η εγκυμοσύνη να έχει προχωρήσει και να έπρεπε να πάρω μια απόφαση στον 5ο μήνα πολύ πιο δύσκολη και πολύ πιο σκληρή. Εκεί ήρθε μια αίσθηση ηρεμίας και ευγνωμοσύνης που τελείωσε αυτή η εγκυμοσύνη» εξομολογήθηκε η Εριέττα Κούρκουλου.
Μέσω ενός μηνύματος στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, η Εριέττα Κούρκουλου αποκάλυψε ότι τον Ιανουάριο έμεινε έγκυος για δεύτερη φορά, αλλά δυστυχώς έχασε το μωρό 20 μέρες πριν.
Εξήγησε ότι βρισκόταν στον τρίτο μήνα της κύησης και παρά το γεγονός ότι όλα φαίνονταν να εξελίσσονται ομαλά, τη Δευτέρα 4 Μαρτίου, ο γιατρός της διαπίστωσε κατά τη διάρκεια του υπερηχογραφήματος ότι η καρδιά του μωρού δεν είχε σφυγμό.
“*Δεν είναι ανακοίνωση εγκυμοσύνης*
“Τον Ιανουάριο μάθαμε ότι είμαι έγκυος με το δεύτερο μωράκι μας το οποίο ήρθε στον πρώτο φυσικό κύκλο που κατάφερε να κάνει το σώμα μου μετά από 4 χρόνια. Η σύλληψη έγινε στις Χριστουγεννιάτικες ΔΙΑΚΟΠΕΣ μας.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι καταφέραμε μετά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για να αποκτήσουμε τον Νίκο, να γίνουμε ένα από αυτά τα ζευγάρια που πάντα ζήλευα – εκείνα που πιάνουν παιδιά στον αέρα κάνοντας υπέροχο σεξ.
Σε κάθε αιματολογική εξέταση, κάθε υπέρηχο, περίμενα πότε θα γίνει η βλακεία (γιατί σιγά μην είμαστε εμείς αυτό το ζευγάρι), αλλά να που η χορειακή ανέβαινε στα ουράνια και η καρδούλα του μωρού χτυπούσε στον πιο όμορφο ρυθμό…
Όλα πήγαιναν τέλεια. Ούτε ναυτία είχα, ούτε τα νεύρα που μου προκαλούσαν το πρώτο τρίμηνο οι χιλιάδες ορμόνες που έπαιρνα στην πρώτη μου εγκυμοσύνη.
Όλα ήταν ιδανικά μέχρι την Δευτέρα 4 Μαρτίου που πήγαμε στην κλινική για έναν υπέρηχο στην 10η εβδομάδα. Σαν να είχα ένα προαίσθημα εκείνο το πρωί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά γιατί πριν την επίσκεψη αισθανόμουν ένα έντονο άγχος.
Μόλις άναψε η οθόνη το είδαμε το μωρό μας – είχε πλέον κεφαλάκι χεράκια και ποδαράκια. Όμως ο γιατρός μας κοίταξε την μαία και της είπε «Βλέπεις αυτό που βλέπω;» «Ναι…» απάντησε εκείνη. Η καρδιά του μωρού μας είχε σταματήσει και όπως μας σόκαρε με την είσοδό του στην ζωή μας, έτσι μας σόκαρε και με την έξοδο.
Το ζήσαμε και αυτό – αποβολή στον τρίτο μήνα.
Τα συναισθήματα πολλά, η σκέψη όμως μια: η επόμενη ημέρα που συνήθως είναι λίγο πιο εύκολη από την προηγούμενη. Όπως λέει και ο Νίκος, «το μπεμπέ είναι στον ουρανό τώρα».
Εάν έχω ένα μήνυμα να δώσω σε όποια γυναίκα βιώνει το ίδιο, είναι ότι θα χαμογελάσει και πάλι. Για εμένα συνέβει πολύ πιο γρήγορα από τι περίμενα – κατάφερα να νιώσω πραγματικά ευτυχισμένη μόλις μια εβδομάδα μετά.
Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και το να θρηνήσει κανείς αυτή την απώλεια ζωής απαραίτητο!
Μια αγκαλιά σε όλες όσες το έχουν περάσει και μια παράκληση – Μην αφήσετε τον φόβο να σας στερήσει την χαρά και τον εορτασμό της επόμενης εγκυμοσύνης! Είναι μια μαγική περίοδος που μας αξίζει να ευχαριστιόμαστε στο έπακρο. Δεν είσαι μόνη, δεν είσαι η μόνη.”