Νίκος Βέρτης: Ο Έλληνας τραγουδιστής φιλοξενήθηκε στην τηλεόραση του «ΑΝΤ1» και την εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω». Ο γνωστός τραγουδιστής, δεν μάσησε τα λόγια του, απαντώντας σε όλα τα ερωτήματα, που του έθεσε ο Νίκος Χατζηνικολάου. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε για την οικογένειά του, τη δουλειά και το τραγούδι. Αναλυτικότερα:
Νίκος Βέρτης: Για τις δυσκολίες στην Ελλάδα και την οικογένειά του, είπε
«Είμαι πολύ τυχερός γιατί έχω ζήσει μία ζωή σαν βιβλίο, σαν μυθιστόρημα. Υπάρχει διαφορά από τα να ζεις στο εξωτερικό ως οικονομικός μετανάστης και να κάνεις διακοπές. Ο πατέρας μου τα βρήκε πολύ δύσκολα στην Ελλάδα. Στα ξένα είμαι Έλληνας, και στην Ελλάδα ξένος. Παρά τις δυσκολίες υπάρχει αγάπη στο σπίτι μας. Δεν έχουν το φιλότιμο, δήλωσε για τους Ολλανδούς τονίζοντας ότι αισθάνεται και Έλληνας και Ολλανδός.
Νίκος Βέρτης: Για τις δουλειές που έχει κάνει, τόνισε
«Μία περίοδο της ζωής μου δούλευα σε εργοστάσιο ξυλείας. Οδηγούσα κλαρκ. Πήγαινα στη δουλειά στις 6:30 το πρωί, δεν είχε ξυπνήσει ούτε η μητέρα, ούτε ο πατέρας μου και γυρνούσα στις 12 το βράδυ. Η μητέρα μου έπαιρνε τηλέφωνο και φώναζε στον επιχειρηματία και της έλεγε ‘δεν φεύγει’.
Πέρσι στη Θεσσαλονίκη είχε να με δει ένας πατέρας με το παιδί του και τον θυμήθηκα φυσιογνωμικά. Μου έκανε εντύπωση, έπλενα το αυτοκίνητό του. Και του λέω ‘να σας ρωτήσω κάτι, είχατε κάποτε ένα Toyota Celica;’, και μου λέει ναι εσύ που το ξέρεις. Του είχα πλύνει πάρα πολλές φορές το αυτοκίνητο».
Νίκος Βέρτης: Για το πως έγινε τραγουδιστής, δήλωσε
«Οι μεγάλες αποφάσεις είναι οι ξαφνικές. Πήγα σε μία σχολή δομικών έργων. Το 1998 πήρα το μπουζούκι μου και πήγα στην Ελλάδα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ήταν πολύ μεγάλα τα παπούτσια. Ήμουν σαν παππουτσωμένος γάτος. Είχα πολύ τρακ. Έχω πολλά τραγούδια στο συρτάρι. Θεωρούσα ότι είναι άδικο να μου δίνουν κάποιοι άνθρωποι τα τραγούδια τους και εγώ να προωθώ τα δικά μου. Είμαι πιο δειλός στο να προωθώ. Είναι ιεροτελεστία να γράψεις ένα τραγούδι. Έχω γράψει μισό δίσκο τραγούδια μέσα σε μία ώρα. Το ‘Γιατί το μετανιώνεις’ το έχω γράψει σε ένα λεπτό. Μου άρεσε το σχέδιο, η κατασκευή, η αρχιτεκτονική. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι που δεν θα έκανα καλά. Στην οικογένεια είχαμε την επιλογή να κάνει ο καθένας ό,τι αγαπάει. Ο πατέρας μου είναι ο ήρωάς μου».
Νίκος Βέρτης: Για το λόγο που δεν θα γίνονταν κριτής σε talent show, ανέφερε
«Το έχω πει πολλές φορές και παρεξηγούμαι. Δεν θα πήγαινα γιατί, αν δω κάτι που με ενοχλεί σε κάποιον άνθρωπο και νιώθω ότι έχει τα προσόντα να το βελτιώσει, θα του κάνω παρατήρηση με πολλή αγάπη αλλά σε διάλογο. Δεν νιώθω άνετα να το πω και μάλιστα δημόσια. Μπορεί να παρεξηγηθεί ο τρόπος που θα το πω.
Μπορεί να μην έχω τον σωστό τρόπο. Έχω παρεξηγηθεί και από διευθυντές, είπα και πρόσφατα σε μία δήλωσή μου ότι δεν θα πήγαινα ακόμα και δέκα εκατομμύρια να μου δίνανε. Δεν εννοούσα πως μου έδωσε κάποιος αυτό το ποσό αλλά στο παρελθόν έχει τύχει να μου κάνουν πρόταση να πάω ως κριτής και να ανεβάζουν το budget.
Έτσι προσπάθησα να τους πω ότι το οικονομικό δεν είναι κάτι που θα με πείσει να κάνω κάτι που δεν μπορώ, δεν μου ταιριάζει. Πιο εύκολα θα έκανα την παρουσίαση, που και πάλι δεν το ‘χω. Βέβαια δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή. Αν θα νιώσω έτοιμος κάποια στιγμή, θα το έκανα.
Αλλά τώρα, σε αυτή τη φάση της ζωής μου, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Και δεν μιλάω για οικονομικούς λόγους, αλλά για τους ψυχολογικούς λόγους που έχω και για το ότι δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω».
Νίκος Βέρτης: Για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επεσήμανε
«Τα παρακολουθώ αλλά προσπαθώ να μην με παρασύρει αυτό το ποτάμι. Δεν με δηλητηριάζουν. Ένα αρνητικό σχόλιο μπορεί να είναι καλοπροαίρετο και να σε βελτιώσει. Ξέρεις ποιος είσαι και τι κάνεις… Ακόμα και αυτός που θέλει να σε δηλητηριάσει δεν έχει γνώση για το τι τραβάς εσύ για αυτό που κάνεις στη ζωή σου.
Ακόμα και λάθος να έχεις κάνει, θα το διορθώσεις κάποια στιγμή. Τι να κάνουμε; Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του οπτική. Το δίκαιο είναι αυτό που υποστηρίζουν οι περισσότεροι, όχι πάντα το σωστό».
Νίκος Βέρτης: Για τον Χριστό και την εκκλησία, υπογράμμισε
«Αγαπώ πολύ τον Χριστό, τον έχω μέσα στη ζωή μου. Ξέρεις, διανύουμε μια εποχή που πολύς κόσμος και κυρίως νεολαία φοβάται να πει ότι πιστεύει στον Χριστό. Δεν μου αρέσει πολύ αυτό. Θέλω ο καθένας να έχει την ελευθερία να εκφράσει αυτό που πιστεύει. Είτε είσαι στον Χριστό, είτε στον Μωάμεθ, είτε δεν πιστεύεις πουθενά.
Δεν μπορώ να ακούω ότι κάποιος πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη. Με ενοχλεί. Όλοι πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι ανώτερο και φοβούνται να το εκφράσουν. Εγώ πιστεύω στον Χριστό όχι για τα θαύματα αλλά γιατί έχει κάτι που εμένα με αντιπροσωπεύει στη ζωή μου.
Η αρχή και το τέλος, η αγάπη. Με την αγάπη καταπολεμάς τα πάντα, ακόμα και τα προβλήματά σου. Αν έχεις αγάπη, φεύγει ο κόμπος από το στομάχι. Πας σπίτι σου και είναι η γυναίκα σου, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου. Αν έχεις προβλήματα και έρθει κάποιος και σου χτυπήσει την πλάτη, αυτό είναι αγάπη. Αυτό κατ’ εμέ είναι ο Χριστός. Και αυτό μου διδάχθηκε.
Πολλές φορές έχω πει σε φίλους μου ιερείς ότι αν πετούσαν -ας μου επιτραπεί να το πω λίγο σκληρά- τα χρυσά από πάνω τους, τον χρυσό σταυρό, όχι τον σταυρό αλλά τον χρυσό σταυρό και τη λιμουζίνα, αν ήταν πιο ταπεινοί όπως ο Άγιος Παΐσιος θα είχαν προσελκύσει πολύ περισσότερο κόσμο κοντά τους.
Η ταπεινότητα είναι αυτή που θα φέρει τη νεολαία στην Εκκλησία, όχι η υπερβολή. Θα κριθώ για αυτά που λέω, το ξέρω. Πιστεύω πολύ στον Χριστό αλλά δεν είμαι καλός Χριστιανός. Έχω και εγώ τις αμαρτίες μου, κάνω κι εγώ πολλά λάθη. Όμως προσπαθώ κάθε μέρα να βελτιώνομαι. Η Εκκλησία είναι μια κοινότητα, οι παπάδες, οι πατεράδες είναι μια κοινότητα.
Θα υπάρχουν και οι περίεργοι, οι πιο νευρικοί, αυτοί που θα βρίζουν. Λάθος τους! Θα κριθούν μια μέρα όλοι γι’ αυτό που κάνουν. Εμείς δεν πρέπει να κρίνουμε αυτούς αλλά να είμαστε κοντά στον Χριστό με αγάπη και να κρίνουμε τον εαυτό μας, να βελτιωνόμαστε εμείς».
