Ο Τάσος Δούσης σχολίασε με αιχμηρό τρόπο, μέσω της σελίδας του στο Facebook, την απόφαση του Εφετείου Χανίων, για το τροχαίο δυστύχημα, πριν από έξι χρόνια, με θύματα την 20χρονη Στέλλα Μούσχου, τον 19χρονο Γιάννη Στρογγυλό και το σκύλο τους.
Ειδικότερα, στις 17 Αυγούστου 2017, ο δράστης χτύπησε και σκότωσε με το αυτοκίνητό του τον 19χρονο Γιάννη και την 20χρονη Στέλλα, με το άτυχο αγόρι να εκτοξεύεται στα 71 μέτρα και την άτυχη κοπέλα στα 107 μ. μακριά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ το όριο ταχύτητας ήταν 40 χλμ./ώρα, το κοντέρ του μοιραίου αυτοκινήτου έδειχνε 125 χλμ.
Όπως υπογράμμισε ο Τάσος Δούσης: «Δικαιοσύνη υπέρ των καθαρμάτων
Να ρωτήσω;Ποσό κοστίζει αν σου σκοτώσουν το παιδί; Ας πούμε το στέλνεις στην Κρήτη διακοπές και στο γυρνάμε κομματιασμένο επειδή ένα κάθαρμα σε δρόμο με όριο 40 χιλιόμετρα έτρεχε με 170. Το γουρούνι όχι μόνο δεν πάτησε φρένο αλλά επιτάχυνε κιόλας! Λοιπόν το κόστος είναι 12.500 για το κάθε άτομο και δώρο ο σκύλος! Η ιστορία είναι αληθινή. Την Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017, μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα, δύο φοιτητές, ο 19χρονος Γιάννης και η 20χρονη Στέλλα έκαναν βόλτα έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Κουνουπιδιανά Χανίων, μαζί με το σκυλάκι τους. Ωσπου εμφανίστηκε ένα αμάξι. Ο Γιάννης εκτοξεύτηκε στα 71 μέτρα, η Στέλλα 107 μ. μακριά, στο παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου. Ούτε ο σκύλος επέζησε της σύγκρουσης. Σχεδόν 7 χρόνια μετά το εφετείο Χανίων έκρινε το κάθαρμα ένοχο χωρίς ελαφρυντικά με εξαγοράσιμη ποινή 25556 ευρώ σε δόσεις. Όλα αυτά μετά από δικαστική διαμάχη που κρατησε 7 χρόνια με τους γονείς των παιδιών να πηγαινοέρχονται στην Κρητη και να κακοποιούνται και ψυχολογικά και οικονομικά. Μπείτε στην θέση των γονιών των συγγενών. Να χάσουν τα παιδιά τους και μετά να βλέπουν τον δολοφόνο να κυκλοφορεί ελεύθερος και να οδηγάει κιόλας. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ζούμε σε ένα κράτος, μια κυβέρνηση τότε και τώρα που στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για το καλό των πολιτών. Δεν τους καίγεται καρφακι για την καθημερινότητα μας,τους ενδιαφέρει η δική τους καθημερινότητα που καμία σχέση δεν έχει με την δική μας. Ζουνε σε έναν κόσμο εκτός πραγματικότητας και αφήνουν εμάς στην κόλαση. Ένα αληθινό κράτος το οποιοδήποτε τέτοιο κάθαρμα θα το ειχε κλείσει φυλακή έστω για 3 χρόνια. Όταν οδηγείς σε δρόμο με όριο 40 και πας με 170 ξέρεις πως είναι ζήτημα τύχης να μην σκοτώσεις. Όταν περνάς στοπ η κόκκινο ξέρεις ότι είναι θέμα πιθανοτήτων να μην σκοτώσεις η να σκοτωθείς.
Άρα έχεις δόλο. Και όμως το δικαστήριο και ο νομοθετείς δεν φροντίζει για την τιμωρία του , ούτε καν απλά να μην οδηγείς. Είναι δικαιοσύνη αυτό το πράγμα; Ερώτημα προς ΟΛΟΥΣ αυτή η απόφαση δεν σημαίνει βγες και σκότωσε με το αυτοκίνητο; Επίσης αυτή η απόφαση δεν λέει στους γονείς και στον οποιονδήποτε μην πας στην δικαιοσύνη; 6 αναβολές πήρε η υπόθεση με οικονομική και ψυχολογική αφαίμαξη των γονιών. Ποιος θα ξανά προσφύγει;
Προσέξτε μολονότι από 1ης Ιουλίου 2019 ισχύει το άρθρο 290 του Ποινικού Κώδικα περί επικίνδυνης οδήγησης, κανείς δεν έχει καταδικαστεί με αυτή την κατηγορία, με μία μόνο εξαίρεση. Ακόμη και όταν η αρχική κατηγορία είναι με βάση αυτό το άρθρο, είτε πρωτόδικα είτε στο Εφετείο εκπίπτει σε αμέλεια. ΓΙΑΤΙ ΡΩΤΑΩ ΓΙΑΤΙ!
Στους ελληνικούς δρόμους εδώ και χρόνια έχουμε πόλεμο. Θύματα απλοί πολίτες που βρέθηκαν στις ρόδες δολοφόνων. Για να έρθει η ειρηνη πρέπει κάποια ανάλγητα καθάρματα να πάνε φυλακή ακόμη και πριν σκοτώσουν η τουλάχιστον να τους παίρνουν το δίπλωμα ,έλεος με την ασυδοσία και την παραβατικότητα. Κάντε το για να ηρεμήσουν οι ψυχές των θυμάτων και των οικογενειών τους. Κάντε το γιατί το επόμενο θύμα μπορεί να είναι το παιδί σας. Ένα κείμενο για την Στέλλα Μούσχου και τον Γιάννης Στρογγυλό που τόσο άδικα έχασαν την ζωή τους στην Κρήτη».