«Ο πατέρας μου, όταν πέθανε, πάθαινε συνέχεια εμφράγματα και έφευγε από τη ζωή. Ήταν οι άνθρωποι επί τρεις ώρες, πέθαινε… Είναι ο Χριστός ο ίδιος, είναι η Ανάσταση. Σταμάταγε η γραμμή, το άκουγα, ήμουν απ’ έξω. Άκουγα τις προσπάθειες. Πέθαινε και τον ξαναφέρνανε στη ζωή. Μετά από τρεις ώρες οι άνθρωποι ήταν κάθιδροι και τους είπα εγώ σταματήστε, δεν έχει νόημα πια.
Είναι ήρωες αυτοί οι άνθρωποι και δεν μπορούμε στο πλαίσιο μιας προσπάθειας που γίνεται, για να αποδείξουμε κάποια πράγματα, επειδή έχουμε συμφέρον να πείσουμε για κάποια αθωότητα, να απαξιώνουμε ανθρώπους που δίνουν τη ζωή τους για να ακούσουν μια καρδιά να ξαναχτυπά», είπε ο Γιώργος Λιάγκας.
Ο Γιώργος Λιάγκας σε παλαιότερες δηλώσεις του, είχε αναφερθεί στη σχέση που είχε με τον μπαμπά του και πώς διαχειρίστηκε την απώλεια του. «Θα σας πω κάτι από προσωπικό μου βίωμα. Όταν έχασα τον πατέρα μου, τις πρώτες ημέρες πήγαινα πάνω από τον τάφο και του μιλούσα. Μιλούσαμε, καθόμασταν μαζί, παρέα…
Το έκανα για καιρό αυτό. Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα ότι δεν είναι εκεί ο πατέρας μου, αλλά είναι μέσα μου. Είναι στο μυαλό μου. Δεν ξαναπήγα ποτέ. Τι σημαίνει ότι ήμουν καλός γιος όταν πήγαινα κάθε μέρα και μετά από μήνες, όταν κατάλαβα ότι ο πατέρας μου είναι μέσα μου και μπορούσα να του μιλήσω και στο σπίτι, έγινα κακός γιος; Δεν ξαναπήγα ποτέ, μα ποτέ στο νεκροταφείο», είχε πει.