Η κοσμικογράφος Νίνα Βλάχου γεννήθηκε στην Αθήνα, κατοικεί από το 1981 στην Κηφισιά, είναι τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ, αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες, ενώ συνεργάζεται και με ραδιοφωνικούς σταθμούς. Σήμερα, μεταξύ άλλων, είναι φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, σπουδάζοντας Ελληνικό Πολιτισμό.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει παρακολουθήσει δημοσιογραφικές σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και γνωρίζει πολύ καλά αγγλικά και γαλλικά. Σε διαγωνισμό ομορφιάς είχε κερδίσει τον τίτλο «Β’ Μις Ελλάς» το 1966.«Λόγω εμφάνισης μας θεωρούσαν σαχλές και χαζές. Έκανα διπλάσιο κόπο για να τα καταφέρω. Ήμουν ρομποτάκι και κοιτούσα να κάνω τη δουλειά μου».
Μεταξύ άλλων έχει συμμετάσχει σε κινηματογραφικές παραγωγές, ενώ παρουσίαζε εκπομπές στην τηλεόραση.
Για το πώς απέκτησε η Νίνα Βλάχου πρωταγωνιστικό ρόλο στις «Διπλοπενιές» αποκάλυψε πως : «Όταν γύριζαν τις “Διπλοπενιές” και έψαχναν ωραία κορίτσια ήρθαν στη σχολή και με διάλεξαν. Κάθισα σε ένα τραπεζάκι στο γύρισμα που ήταν ακριβώς πίσω από την Αλίκη. Εκείνη δεν ήθελε να υπάρχει τίποτα από πίσω της και είπε στον Τάκη ότι “αυτό το κορίτσι είναι πολύ νόστιμο, βάλτο στην παρέα της Ρίκας” και έτσι με έβαλε στην παρέα της Ρίκας Διαλυνά και πήρα ένα ωραίο ρολάκι».
Όσο για την παρουσίαση εκπομπών δήλωσε: «Ήμουν η πρώτη στην ΥΕΝΕΔ που είπα δελτίο ειδήσεων ενώ είχαν βγει ΕΡΤ η Δεμίρη και η Κανέλλη. Έζησα αυτήν την εμπειρία από μικρή. Υπήρχε τεράστιος ανταγωνισμός μεταξύ ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ κυρίως στο ρεπορτάζ. Διαγκωνιζόμασταν με τους άλλους για την αποκλειστικότητα».
«Η στροφή στο κοσμικό ρεπορτάζ δεν ήταν εύκολη αλλά μου ήρθε εύκολα. Όταν μου είπαν ότι πρέπει να πάρω μία φωτογραφική μηχανή και να φωτογραφίζω κόσμο και να γράφω μετά ρεπορτάζ κόντεψα να λιποθυμήσω».
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην πρώτη φωτογραφία που τραβήχτηκε ανάμεσα στον Ανδρέα Παπανδρέου και στην Δήμητρα Λιάνη, η οποία ήταν δική της.
«Η φωτογραφία του Ανδρέα Παπανδρέου με τη Δήμητρα μου έφερε 5 μισθούς. Ρώτησα τότε τον πρόεδρο αν μπορώ να τον φωτογραφίσω, εκείνος κοίταξε τη Δήμητρα και έγνεψε καταφατικά. Μου έκανε εντύπωση η ευγένειά του», είχε αναφέρει.
Είναι εκλεγμένη Δημοτική Σύμβουλος στην Κηφισιά, έχει διατελέσει Αντιδήμαρχος Πολιτών και μέχρι πρότινος Πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου και της Φιλαρμονικής του Δήμου Κηφισιάς.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου “Φίλων Ιδρύματος Αστέγων ” του Δήμου Αθηναίων, μέλος του Φιλανθρωπικού Συλλόγου “Κρίκος Ζωής”, της Παναθηναϊκής Οργάνωσης Γυναικών, του ιστορικού Ζηρινείου Ομίλου Νεανίδων ΖΑΟΝ, του οποίου διετέλεσε την τελευταία διετία Πρόεδρος, του Πανελλήνιου Αθλητικού Ομίλου Γυναικών “Η Καλλιπατειρα” κλπ.
Ήταν παντρεμένη με τον δικηγόρο Γιώργο Θεοδωρίκα από το 1981μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος. Ο αγαπημένος της σύζυγος έφυγε νικημένος από τον καρκίνο αλλά η ίδια δεν έχει ξεπεράσει την απώλειά του. Της λείπει καθημερινά πολύ και είναι λογικό αφού έζησαν μαζί πάνω από 35 χρόνια. Η ίδια είχε πει στην Espresso: «Νομίζω ότι ακόμα είναι εδώ. Βλέπω τις φωτογραφίες του και του κάνω μέχρι και bullying, γιατί εκείνος έφταιγε που “έφυγε”, αφού δεν πήγαινε ποτέ σε γιατρό. Νόμιζε ότι επειδή ήταν vegetarian, δεν θα πάθαινε ποτέ τίποτα, αλλά κάπνιζε πάρα πολύ. Μου λείπει το ανεπανάληπτο χιούμορ του, το μυαλό του. Έμπαινε μέσα στο σπίτι και γέμιζαν τα πάντα. Ήταν περιζήτητος στις παρέες για το χιούμορ, το μυαλό του, τη μόρφωσή του. Ένας άνθρωπος που δεν κυνήγησε ποτέ το χρήμα.
Ήμασταν στη ΜΕΘ και δεν πίστεψα στιγμή πως θα “φύγει”. Ακόμη και όταν ήρθε ο γιατρός και μου είπε “κυρία Βλάχου, ετοιμαστείτε γιατί σήμερα μπορεί να έχουμε εκπλήξεις”, εγώ του είπα “δηλαδή, γιατρέ, λέτε να βγούμε;”. Τόσο δεν ήθελα να πιστέψω ότι ερχόταν το τέλος. Πέρασα και περνάω πολύ δύσκολα και δεν ντρέπομαι να πω ότι κάνω προσπάθειες για να σταθώ στα πόδια μου μετά την απώλεια του άντρα μου, πόσω μάλλον όταν δεν έχω και παιδιά. Έχω, βέβαια, τα ανίψια μου, τα οποία υπεραγαπώ, τα αδέλφια μου, τους στενούς μου συγγενείς που είναι πάντα κοντά μου, όπως η ξαδέλφη μου, η Χριστίνα Θεοδωρίκα».