Η Μάριον Μιχελιδάκη, είναι μια εντυπωσιακή γυναίκα και μια εξαιρετική δημοσιογράφος. Έχει ένα πολύ δυνατό βιογραφικό ενώ η ίδια αφήνει να διαρρεύσουν πολύ λίγες και ελεγχόμενες πληροφορίες για την προσωπική της ζωή. Αυτήν την φορά σε πρώτο πρόσωπο η ίδια θα αναφερθεί στο βιογραφικό της και στη συνέχεια θα δούμε τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής της.
Της: Έπη Τρίμη
Η Μάριον Μιχελιδάκη έχει συστηθεί ως εξής: “Γεννήθηκα στην Αθήνα με ρίζες από Κρήτη που πάντα κουβαλάω. Σχολεία πολλά, ιδιωτικά και δημόσια, δεν κατάφεραν να μου κινήσουν το ενδιαφέρον για τα περισσότερα μαθήματα. Διάβαζα εξωσχολικά και έβλεπα ταινίες, ξενύχτια ατελείωτα με Ιταλικό νεο-ρεαλισμό. Μετά τις σπουδές της δημοσιογραφίας σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο, η αγάπη για τον κινηματογράφο με οδήγησε στο Λονδίνο για μεταπτυχιακό και μικρή θητεία στην ελληνική υπηρεσία του BBC.
Επιστρέφοντας, άφησα πίσω μου το ΣΚΑΙ όπου ξεκίνησα με την τηλεόραση κι έδωσα ένα βιογραφικό στην ΕΡΤ, με την υποσημείωση …μ’ ενδιαφέρει μόνο το σινεμά! Μάλλον με πήραν στα σοβαρά κι ακολούθησαν κάποια χρόνια με στήλες κινηματογράφου σε καθημερινές εκπομπές, ατελείωτα ταξίδια, συνεντεύξεις. Αφού απομυθοποίησα το μισό star system του Χόλιγουντ, ενθουσιάστηκα με κάποιους, απόρησα με άλλους, δέχθηκα τη συμπαρουσίαση της εκπομπής “Συν κ πλην” παράλληλα με το “Cinetrip ” που ήδη έκανα.
Έπειτα ήρθε στη ζωή μου η κόρη μου κι αποφάσισα να αφήσω για λίγο τη βαλίτσα στη ντουλάπα. Τότε προέκυψαν οι εκπομπές “Σχέδιο πόλης” και για τρία χρόνια το “Σε χρόνο tv”. Eνδιάμεσα είχα ραδιόφωνο (Ωχ FM, ΣΚΑΙ, Γ’ πρόγραμμα) και περιοδικά (ΣΙΝΕΜΑ,ELLE,VOTRE BEAUTE). Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι στην ΕΡΤ”.
Ο χωρισμός
Όπως συµβαίνει σε όλα τα ζευγάρια, όλο το διάστηµα από τη στιγµή που εµφανίστηκαν τα γκρίζα σύννεφα στον γάµο τους µέχρι τη συνειδητοποίηση ότι έρχεται το τέλος και την πικρία που συνοδεύει τέτοιες αποφάσεις ήταν ιδιαίτερα δύσκολο τόσο για την ίδια τη δηµοσιογράφο Μάριον Μιχελιδάκη, όσο και για τον πρώην σύζυγό της, τον παρουσιαστή Βασίλη Νομικό και τη µονάκριβη κόρη τους Ναυσικά.
«Στα παιδιά πρέπει να λέµε την αλήθεια, να εξηγούµε τι συµβαίνει για να µην τα µπερδεύουµε», λέει η Μάριον Μιχελιδάκη και συνεχίζει η Μάριον Μιχελιδάκη: «Το σπουδαιότερο -παρά το όποιο διαζύγιο- είναι και οι δύο γονείς να παραµένουν πολύ κοντά στο παιδί, ώστε να µη νιώσει ότι χάνει την αγάπη, την προστασία και το ενδιαφέρον.
Εµείς, όταν το αποφασίσαµε και πέρασαν κάποιοι µήνες ώστε να είµαστε σίγουροι, καθίσαµε και συζητήσαµε οι τρεις µας. ∆εν είναι εύκολο και συχνά τα παιδιά δεν ανοίγονται να σου πουν τι νιώθουν. Αλλά µε τον χρόνο, αν υπάρχουν σεβασµός και συνέπεια, η ισορροπία επανέρχεται. “Μετά τον χωρισμό μου έκανα ένα παρατεταμένο “pause”, ένα πάγωμα του χρόνου. Ήθελα να πάρω τον χρόνο μου και να δω όλη την εικόνα και εμένα μέσα σε αυτή. Δεν είχα ούτε το άγχος ούτε την αγωνία του “restart”. Έχω επαναπροσδιορίσει τα “θέλω” μου και δεν αγχώνομαι για τους στόχους μου”.».
Οι γονείς μου «έφυγαν» μέσα σε επτά μήνες
Οι γονείς μου “έφυγαν” σχεδόν παράλληλα, με επτά μήνες αν και ήταν χωρισμένοι. Δεν το έχω ερμηνεύσει και πολλά πράγματα δεν τα πολυσκαλίζω γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να τα αντιμετωπίσω. Σαν παιδί χωρισμένων γονιών μού έλειπε ο πατέρας μου γιατί δεν ζούσαμε στην ίδια πόλη. Ζούσε στην Κρήτη και εμείς στην Αθήνα αλλά η αγάπη ήταν πάντα δεδομένη και οι γονείς μου είχαν πάρα πολύ καλή σχέση. Δεν είχα βιώσει ποτέ άσχημες καταστάσεις στο σπίτι. Εντάσεις, φωνές, τσακωμούς. Δεν είχα βιώματα δηλαδή του παιδιού χωρισμένων γονιών», πρόσθεσε η δημοσιογράφος.
Και συνέχισε με συγκίνηση «Θυμάμαι τον μπαμπά μου στο αεροδρόμιο, κάθε φορά, να μου λέει «μη γυρίσεις να με κοιτάξεις». Τον έπαιρναν τα κλάματα που αποχαιρετιζόμασταν. Και τώρα δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω γιατί θέλω να χαμογελάμε. Τα κουβαλάμε αυτά».
Δεν με τρομάζουν οι μικρές ρυτίδες
«Το εκτεταμένο νυστέρι το φοβάμαι. Μικρές επεμβάσεις που θα μας κάνουν ν νιώσουμε καλύτερα τις προσυπογράφω.Η δική μου λογική είναι να προσέχουμε για να έχουμε.Δεν πίνω, δεν καπνίζω, γυμνάζομαι και όσον αφορά στις μεσοθεραπείες όλες σχεδόν οι γυναίκες πάνω από τα 35 τις έχουμε δοκιμάσει. Δηλαδή τα ενέσιμα μην σας πω ότι τα έχουν δοκιμάσει και μικρότερες, ακόμα και εκείνες που δεν εκτίθενται με την δουλειά τους, με το πρόσωπο, με την εμφάνισή τους. Δεν με τρομάζουν οι μικρές ρυτίδες. Προσπαθώ να ελέγχω την ποιότητα και την ποσότητα του φαγητού μου. Αφού γέννησα μετά τα 35, κατάλαβα ότι όταν τρώω το βράδυ είναι πολύ επιβαρυντικό οπότε ελάττωσα το γεύμα του βραδινού.Τρώω κανονικά γεύματα και ενδιάμεσα φρούτα».
Τα υπέρογκα ποσά που ακούγονται δεν υπάρχουν
«Είμαι πολλά χρόνια στην ΕΡΤ. Έχω ζήσει πάρα πολλές καταστάσεις. Νομίζω ότι η ΕΡΤ έχει μπει στο στόχαστρο. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουμε δεχτεί πάρα πολλές περικοπές. Δέχομαι ότι κάποιες από αυτές τις ιστορίες που έγιναν είχαν βάση. Πάρα πολλά χρήματα είχαν εξαφανιστεί στην ΕΡΤ με πάρα πολλούς τρόπους. Δεν πήραμε, όμως, όλοι αυτά τα λεφτά που ακούγονται. Εγώ στο σημείο που μπορώ να γνωρίζω πιστεύω ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ποτέ δεν είδαμε αυτά τα λεφτά. Αυτοί που πήραν αυτά τα λεφτά δεν ήταν ο κόσμος της ΕΡΤ. Ήταν οι αλεξιπτωτιστές που έρχονται στην ΕΡΤ ανά περιόδους. Βέβαια, οι άνθρωποι αυτοί αφού τους δόθηκαν αυτά τα χρήματα θα τα έπαιρναν. Το θέμα είναι πού βρήκε η ΕΡΤ αυτά τα χρήματα και τα έδινε. Ξέρω ότι υπάρχει τρομερό πρόβλημα έξω στον κόσμο και δεν λέω ότι δεν αμειβόμαστε καλά, αλλά αυτά τα υπέρογκα ποσά που ακούγονται δεν υπάρχουν για το μεγαλύτερο μέρος των παρουσιαστών της ΕΡΤ, αν υποθέσουμε ότι είναι οι καλύτερα αμειβόμενοι. Κι εμείς τα ακούγαμε και δεν τα πιστεύαμε.
«Μπορεί να ακούγεται μελοδραματικό, αλλά όταν ανακοινώθηκε το «μαύρο» της ΕΡΤ με πήρανε τα κλάματα αυθόρμητα. Ένιωσα μια μεγάλη προσβολή για όσα άκουσα εκείνο το απόγευμα στο περίφημο διάγγελμα. Για μένα ήταν όλες προφάσεις και ο λόγος του αιφνίδιου θανάτου αποκαλύφθηκε γρήγορα όταν ταυτίστηκε ο αριθμός των εργαζομένων της ΕΡΤ με τον συγκεκριμένο αριθμό απολύσεων κατά απαίτηση της Τροίκας. Για μένα όταν θέλεις να εξυγιάνεις μια εταιρία δεν την κλείνεις. Αυτά τα δύο χρόνια ήταν πραγματικά πολύ δύσκολα», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Και κατόπιν πρόσθεσε: «Είναι λογικό να υπάρχει συγκίνηση για την αποκατάσταση μιας αδικίας και για το τέλος για δοκιμασίας. Προσωπικά μου ζητήθηκε τρεις μέρες νωρίτερα να μετακινηθώ από το Σαββατοκύριακο στο καθημερινό και είχα το άγχος να στήσουμε ομάδα και να βγει σωστά η εκπομπή. Την συγκίνηση δεν την ένιωσα στον «αέρα» αλλά νωρίτερα όταν συναντήθηκα με τους συναδέλφους ξανά στους διαδρόμους».
