Ο Μανώλης Παπαδάκης, πασίγνωστος σκηνοθέτης, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 65 ετών, σκορπώντας θλίψη στον τηλεοπτικό χώρο.
Η τηλεοπτική διαδρομή του ήταν μεγάλη, καθώς έχει υπογράψει μεγάλα ρεπορτάζ και πολεμικές αποστολές και ήταν ο σκηνοθέτης της πρώτης εκπομπής έρευνας στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, «Μαύρο Κουτί», των Αλέξη Παπαχελά, Παύλου Τσίμα και Τάσου Τέλογλου, αλλά και των εκπομπών «Φάκελοι», «Έρευνα» στο Mega και «Ιστορίες» στον ΣΚΑΪ.
Παράλληλα, ήταν από τους πρώτους εικονολήπτες του τηλεοπτικού γραφείου Reuters στην Αθήνα, το 1989 και αργότερα των πρώτων χρόνων της ιδιωτικής τηλεόρασης, Mega και ΑΝΤ1.
Ο σκηνοθέτης γεννήθηκε το 1959, στο Βαρύπετρο Χανίων και σπούδασε στη σχολή Σταυράκου, γνωστή ιδιωτική σχολή κινηματογράφου και τηλεόρασης, στην Αθήνα.
Επίσης, σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ, με τελευταίο το «Ταξίδι στην Ικαρία – Ουτοπία;», για το οποίο είχε μιλήσει ο ίδιος στο βίντεο που ακολουθεί:
Τα τελευταία χρόνια ζούσε στα Χανιά και υπήρξε πρόεδρος στον Πολιτιστικό Σύλλογο Βαρυπέτρου.
Επί σειρά ετών ήταν συνεργάτης του Zarpa Radio 89,6 και παρουσίαζε την προσωπική του εβδομαδιαία εκπομπή, όπου ασχολούνταν κυρίως με ζητήματα πολιτισμού.
Τους τελευταίους μήνες αντιμετώπισε σημαντικό πρόβλημα υγείας και δυστυχώς άφησε την τελευταία του πνοή προχθές, Τρίτη.
Αφήνει πίσω του μια κόρη, τη Χρύσα, στην οποία είχε ιδιαίτερη αδυναμία και πάντα αφιέρωνε τις ραδιοφωνικές του εκπομπές.
Η κηδεία του αδικοχαμένου άνδρα έχει προγραμματιστεί για σήμερα, Πέμπτη.
Η ελληνική κινηματογραφική και τηλεοπτική σκηνή θρηνεί την απώλεια ενός σπουδαίου δημιουργού, του Κωστή Ζώη. Ο επιφανής σκηνοθέτης και σεναριογράφος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών, αφήνοντας πίσω του μια σημαντική κληρονομιά.
“H Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών με απέραντη θλίψη σας ανακοινώνει τoν θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη και σεναριογράφου Κωστή Ζώη, επίτιμου μέλους της, με σημαντικό, επώνυμο έργο.
Ο Κωστής Ζώης υπήρξε από τους πρωτεργάτες του σωματείου, στηρίζοντας πάντα τους νέους σκηνοθέτες.
Γεννημένος το 1931 με σπουδές στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή γρήγορα τον κερδίζει ολοκληρωτικά ο κινηματογράφος, Το 1965 ολοκληρώνει την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, «Τ’ άλογο», βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου, που απέσπασε σημαντικές διακρίσεις (Α’ Τιμητική Διάκριση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1965, Α’ Κρατικό Βραβείο 1966, Διάκριση στο Φεστιβάλ Ομπερχάουζεν 1966, Διάκριση στο Φεστιβάλ Κρακοβίας 1966).
Δύο χρόνια αργότερα η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Σιλουέττες» κατακτά το Α’ Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ συγκεντρώνει άλλα 8 βραβεία και διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το 1968 γυρίζει τη μικρού μήκους ταινία «Ο Δραπέτης» και κατακτά και πάλι το Α’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εκείνης της χρονιάς.
Για τη δεύτερη ταινία του μεγάλου μήκους, «Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εμείς» (1971) συνεργάστηκε στο σενάριο με τον Κώστα Μουρσελά, βασικό του συνεργάτη στον πρώτο χρόνο της σειράς «Εκείνος κι εκείνος», η οποία έμεινε στην ιστορία για το υπονομευτικό της μήνυμα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε ξανά για την τηλεόραση τη μεσαίου μήκους ταινία «Μια κάποια περίπτωση», που αποτελεί και την πρώτη τηλεοπτική διασκευή έργου του Αντώνη Σαμαράκη. Επίσης, μετέφερε στην τηλεόραση το «Μυθιστόρημα των Τεσσάρων».
Τη δεκαετία του ’70 δημιούργησε για την ΕΡΤ μια σειρά ντοκιμαντέρ όπως «Η Μόλυνση και οι άλλοι…», «Ζωντανές και νεκρές πολιτείες», «Πεντέλη ώρα μηδέν» και πολλά άλλα.
Το μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ του, «Οι Αζήτητοι» (1982) ήταν ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ για τους ψυχασθενείς της Λέρου και άλλων ιδρυμάτων. Σκηνοθέτησε επίσης, τις μίνι σειρές «Στον αργαλειό του φεγγαριού» και «Πόντιος Πιλάτος», όπως και τη σειρά προσωπικών αφηγήσεων «Το τραίνο της ζωής μου».
Παράλληλα με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ο Ζώης σκηνοθέτησε και θεατρικές παραστάσεις όπως « Η Έκπληξη» του Χ. Τσικλιρόπουλου στο Πειραματικό Θέατρο.
Η καλλιτεχνική του προσωπικότητα θα μας μείνει αξέχαστη. Τον αποχαιρετάμε με μεγάλη ευγνωμοσύνη και σεβασμό, τη Μ. Δευτέρα 29 Απριλίου και ώρα 10:30 π.μ. στο Νεκροταφείο Βύρωνα.”