Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε στην εκπομπή «Πάμε Δανάη!» η Κατερίνα Διδασκάλου.
Η πρωταγωνίστρια της σειράς «Άγριες Μέλισσες» μίλησε για το θέατρο, τη σχέση με τα παιδιά της ενώ έκανε και μια μεγάλη αποκάλυψη για την προσωπική ζωή της.
Για την σχέση με τα παιδιά της η Κατερίνα Διδασκάλου είπε: «Κατά κάποιον τρόπο τα παιδιά μου με έσωσαν με όλες τις έννοιες, με γείωσαν και κατάλαβα την πραγματική διάσταση των πραγμάτων. Οι κόρες μου με είδαν ανταγωνιστικά στην εφηβεία. Η Μαρκέλλα γύρισε και μου είπε “ποια νομίζεις ότι είσαι; Επειδή σου στέλνουν λουλούδια”.
Όταν η κόρη μου μου είπε πως ο συμμαθητής της ήθελε να με παντρευτεί, το αντέστρεψα και της είπα “τι να με κάνει εμένα την γριά; Εσένα θέλει”. Πάντα έλεγα στον γιο μου να φέρεται στα κορίτσια όπως εκείνος θα ήθελε να φέρονται τα αγόρια στις αδελφές του».
Στη συνέχεια η αγαπημένη ηθοποιός δήλωσε… ερωτευμένη!
«Ναι, είμαι ερωτευμένη. Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή που μου έχει φέρει έναν άνθρωπο με τον οποίο νιώθω τόσο καλά. Όπως πολύ καλά λέει ο αγαπημένος μου, ‘το ζητούμενο είναι η ερωτική χημεία να εξελιχθεί σε αγάπη, δυαδικότητα, συντροφικότητα. Δεν είναι το πιο απλό πράγμα να ανακοινώσεις ως μαμά στα παιδιά ότι είσαι ερωτευμένη, αλλά τα παιδιά μου είναι γενναία».
Παράλληλα, η ηθοποιός μοιράστηκε την πιο δύσκολη σκηνή που γύρισε στις «Άγριες Μέλισσες».
«Η δυσκολότερη σκηνή που έπρεπε να γυρίσω ως Μυρσίνη στις ‘Άγριες Μέλισσες’ ήταν η σκηνή που βρήκαν τον γιο της, Σέργιο, νεκρό στο πρώτο επεισόδιο. Θα ήθελα η Μυρσίνη να βρει την κάθαρση, να βρει ειρήνη μέσα της για να συγχωρέσει τον εαυτό της, τις φόνισσες του γιου της και τον γιο της. Τη Μυρσίνη την βλέπω με τον Δούκα στο πλευρό της. Η σχέση Δούκα και Μυρσίνης δε γίνεται να διαρραγεί και θεωρώ πως είναι σχεδόν ο ορισμός του τέλειου ζευγαριού».
Σχετικά με τις αισθητικές επεμβάσεις ανέφερε:
«Δεν είναι εύκολη η απόφασή μου να μην επέμβω στο πρόσωπό μου και δεν κρύβω ότι συχνά-πυκνά το σκέφτομαι. Οφείλω στον εαυτό μου και στον κόσμο να διατηρήσω την έκφραση και την εκφραστικότητα που απαιτούνται από τη δουλειά μου, να μη γίνω μια μάσκα».