Στη σκηνή της θεατρικής παράστασης, ο ηθοποιός Γιώργος Δαμασιώτης ξεκινά να απευθύνεται στο κοινό με μία από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες του, «Τι γελάτε, μωρέ; Τι γελάτε; Ίδιοι κι απαράλλαχτοι είστε!».
Αυτή η στιγμή, γεμάτη ένταση και αυθεντικότητα, γίνεται ακόμη πιο σημαίνουσα καθώς η αυλαία ανοίγει και το φλας αστράφτει, προσδίδοντας στην ατάκα του μια θεατρική δύναμη που καθήλωσε τους παρευρισκόμενους. Ωστόσο, η φράση αυτή διακόπτεται απότομα, καθώς ο ηθοποιός καταρρέει επί σκηνής. Το κοινό και οι συνάδελφοί του μένουν άφωνοι, μην κατανοώντας αρχικά την σοβαρότητα της κατάστασης.
Την 23η Δεκεμβρίου του 1963, η σκηνή που φιλοξενούσε τον χαρισματικό Δαμασιώτη θα γίνει μάρτυρας μιας τραγωδίας. Παρά τις άμεσες προσπάθειες που καταβλήθηκαν, η καρδιά του τον είχε ήδη «προδώσει». Λίγη ώρα αργότερα, οι γιατροί επιβεβαιώνουν τον αδόκητο θάνατό του, φέρνοντας σοκ και θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο. Το τραγικό γεγονός απλώνει μια βαριά σκιά πάνω από το θέατρο και τον κινηματογράφο, καθώς ο ξαφνικός χαμός ενός τόσο αγαπητού ηθοποιού θυμίζει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και αναδεικνύει την αδιάκοπη αφοσίωσή του στο επάγγελμά του μέχρι την τελευταία του πνοή.
Με αφορμή αυτό το τραγικό γεγονός, ο Γιώργος Δαμασιώτης πέρασε στη σφαίρα της αθανασίας, αφήνοντας πίσω του ένα διαχρονικό αποτύπωμα στην ελληνική σκηνή. Το κανάλι Kastalia, σε συνεργασία με τον αρθρογράφο του menshouse.gr, παρουσιάζει την ιστορία αυτού του αξιολάτρευτου ηθοποιού, επιδιώκοντας να αναδείξει την πολυσχιδή προσωπικότητα και τη συμβολή του στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο. Μέσα από την παρουσίαση αυτή, αναδύεται το πλήρες πορτρέτο ενός καλλιτέχνη που αγαπήθηκε από το κοινό και τους συναδέλφους του, και που η πρόωρη απώλειά του συγκλόνισε, αφήνοντας ένα αναντικατάστατο κενό.