Το Bachelor και τα πρότυπα που περνάει στα νέα παιδιά, βλέποντας νεαρά κορίτσι να σέρνονται στα πατώματα, διεκδικώντας την καρδιά του Αλέξη Παππά, σχολιάζει μία τηλεθεάτρια, γυναίκα και μητέρα.
“Αρχικά, να διευκρινίσω ότι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν βλέπουν Bachelor, οπότε δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο show να έχει τόσο μεγάλη θεαματικότητα. Το concept από μόνο του μου προκαλεί θυμό ως γυναίκα και μητέρα και προσπαθώ να το κρατάω μακριά από τις οθόνες μας.
Ωστόσο, θες δε θες, πέφτεις συνέχεια πάνω του με βαρύγδουπους τίτλους τόσο σε ενημερωτικά sites όσο και στα social media. Έτσι κι εγώ μια μέρα, ενώ χάζευα στο διαδίκτυο, έπεσα σε μια φωτογραφία ενός κοριτσιού που σερνόταν στο πάτωμα σαν τους προσκυνητές της Τήνου, για να κερδίσει την καρδιά του Αλέξη.
Ομολογώ ότι τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν ήταν πολλά και διαφορετικά. Αρχικά έβαλα τα γέλια γιατί η εικόνα μου φάνηκε κάτι παραπάνω από αστεία. Στη συνέχεια, όμως, με κατέκλυσε θλίψη και οργή. Σκέφτηκα την κόρη μου, την μονάκριβή μου, να σέρνεται στα πόδια ενός άντρα (και μάλιστα δημόσια!) παρακαλώντας τον να την επιλέξει και θύμωσα. Κι όσο το σκέφτομαι, θυμώνω πιο πολύ!
Θυμώνω γιατί η κοινωνία εξελίσσεται, τα πατριαρχικά στερεότυπα σπάνε και όλα όσα λέμε στα παιδιά μας για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, την ισότιμη θέση της γυναίκας απέναντι στον άνδρα και την ομορφιά του έρωτα και της αγάπης μοιάζουν να πηγαίνουν στράφι.
Νευριάζω γιατί τα κανάλια επιλέγουν να προβάλουν και να προωθούν τέτοιου τύπου εκπομπές με το επιχείρημα ότι «αυτά θέλει ο λαός». Ωστόσο, και η τηλεοπτική σειρά «Σασμός» (ένα τυχαίο παράδειγμα) έχει σπάσει τα κοντέρ, χωρίς να ρίχνει την ποιότητά της στα τάρταρα.
Λυπάμαι γιατί κι εμείς, παρόλο που κατακρίνουμε, κοροϊδεύουμε και καταδικάζουμε το συγκεκριμένο ριάλιτι, δεν κλείνουμε την τηλεόραση, ούτε αλλάζουμε κανάλι.
Εξοργίζομαι όταν συμμαθητές του παιδιού μου, στην τρυφερή ηλικία των 12 και των 13 χρονών, βλέπουν, συζητούν και παραδειγματίζονται από εκπομπές που μειώνουν το γυναικείο (αλλά και το αντρικό) φύλλο και γνωρίζουν τον έρωτα σαν μια μάχη η οποία κερδίζεται μόνο αν πέσεις χαμηλά.
Στεναχωριέμαι γιατί μετά από τις τελευταίες εννιά γυναικοκτονίες που έγιναν στη χώρα μας τους τελευταίους εννιά μήνες, νόμιζα πως έχουμε πλέον καταλάβει που οδηγούν τέτοια σεξιστικά πρότυπα.
Μα πιο πολύ μπερδεύομαι ως μητέρα, όταν τα κορίτσια μας λαμβάνουν τόσο διφορούμενα μηνύματα από την κοινωνία. Από τη μία τα μαθαίνουμε να ζουν με ψηλά το κεφάλι, να είναι ελεύθερα και να βασίζονται στις δυνάμεις τους, κι από την άλλη βλέπουν σε δημόσια θέα γυναίκες που όχι μόνο δεν αλληλοϋποστηρίζονται, αλλά σαμποτάρουν η μία την άλλη για τα μάτια ενός άντρα και λίγα ευρώ.
Όταν είδα νέες κοπέλες να σέρνονται στα πόδια του Αλέξη στο Bachelor, αναρωτήθηκα πως θα ένιωθαν όλοι αυτοί που το παρακολουθούν αν ήταν εκεί η κόρη τους. Κι όποιος πει «η δική μου κόρη δεν θα πήγαινε ποτέ σε τέτοια πράγματα», η ίδια κόρη που μεγαλώνει με το Bachelor να παίζει μέσα στο σπίτι του στη διαπασών, ας το ξανασκεφτεί”.