Η Άριελ Κωνσταντινίδη παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», όπου και εξομολογήθηκε για το περιστατικό παρενόχλησης που βίωσε σε ηλικία μόλις 9 ετών.
Η ηθοποιός χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων ανέφερε: «Όταν ήμουν 9 ετών, κάποια στιγμή στο θέατρο είχε μπει ένας επιδειξίας και ήταν πολύ αγριευτικό αυτό. Κάποια μαμά μου είπε να μην ανησυχώ, ενώ αναρωτήθηκε κιόλας αν έχω δει ποτέ τον μπαμπά μου γυμνό. Έμαθα να κάνω πως δεν συμβαίνει κάτι, έμαθα να δείχνω μεγάλη, καθώς φοβόμουν μην με σταματήσουν οι γονείς μου από το θέατρο. Το πρώτο περιστατικό παρενόχλησης το είχα πει στον σκηνοθέτη μου και το αποτέλεσμα ήταν η απομάκρυνσή του. Τον έβαλαν ως βοηθό σκηνοθέτη».
«Το άλλο περιστατικό που μου συνέβη όταν ήμουν μικρή, δεν το είπα ποτέ, γιατί φοβόμουν ότι θα σταματήσω το θέατρο. Δεν θέλω να το πω, αυτός ο άνθρωπος είναι κάπου τώρα, εν ενεργεία. Δεν είχε κανένα νόημα να το καταγγείλω στο ΣΕΗ τότε, αλλά θα το έκανα αν υπήρχαν και άλλες καταγγελίες μαζί με την δική μου», εξηγεί στην κάμερα της εκπομπής Πάμε Δανάη.
«Ήταν πολύ ξαφνικό. Έβαλε τα δάχτυλα του στα μάγουλά μου και με φίλησε στα χείλη. Θυμάμαι τον πόνο στα μάγουλα μου και το ξάφνιασμα. Έκανα ότι δεν συνέβη τίποτα. Ήταν ένας άνθρωπος που εμπιστευόμουν. Το όνομά του έχει ακουστεί ελάχιστα, δεν είναι ανάμεσα σε αυτούς που έχουν δεχτεί καταγγελίες», προσθέτει.
Ερωτηθείσα για το αν της έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά στην ενήλικη ζωή της, η ηθοποιός δήλωσε: «Έχω υποστεί πολλά τέτοια περιστατικά, αλλά δεν με επηρέασε. Μόνο παλιότερα. Όταν έλεγα αυτά τα σκηνικά σε γυναίκες συναδέλφους, εκείνες το αντιμετώπιζαν πολύ χαλαρά. Έλεγαν: Σιγά και τι έγινε; Είσαι συναισθηματική και δεν θα κάνεις καριέρα. Αν κάποιος μου έκανε πρόταση και έπρεπε να δεχτώ τις ορέξεις του για να εργαστώ, έφευγα πάντα».
Τέλος, η Άριελ Κωνσταντινίδη μίλησε για την σχέση της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. «Θυμάμαι ότι στην πρώτη συνάντησή μας με την Αλίκη ένιωθα πολύ μεγάλη οικειότητα. Θυμάμαι τα πάντα από εκείνη. Ήταν μια φυσιολογική γυναίκα, όμως την ακολουθούσε το βάρος του μύθου της σταρ που είχε. Την ενδιέφερε να φύγει ξαφνικά, σαν πυροτέχνημα, να μην τη δούμε να μεγαλώνει. Στην Θεσσαλονίκη την θυμάμαι να είναι κίτρινη, είχε αλλοιωθεί το χρώμα της καθώς είχε πυρετούς. Μου ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσω το χαμό της».