Ο Ζήσης Ρούμπος γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1976. Έγινε γνωστός μέσα από τις συμμετοχές του στις κωμικές εκπομπές ”Ουκ Αν Λάβοις Παρά Του Μη Έχοντος” και ”Κάψε το σενάριο” με τον Λάμπρο Φισφή και τον Δημήτρη Μακαλιά.
Της: Έπη Τρίμη
Από μικρός, εκδήλωσε ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και το σχέδιο, με τα οποία ασχολήθηκε μέχρι την ηλικία των 23 ετών. Μάλιστα, έδωσε εξετάσεις για τη Σχολή Καλών Τεχνών, τις οποίες δεν πέρασε. Έναυσμα για την καριέρα του στην υποκριτική αποτέλεσε η συμμετοχή του σε μια ερασιτεχνική παράσταση. Ακολούθησαν οι σπουδές του στην Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης ”Βεάκη”.
Παρότι η πορεία του στην υποκριτική ξεκίνησε το 2004 μέσα από θεατρικές παραστάσεις και συνεχίστηκε με τη συμμετοχή του σε τρία επεισόδια της σειράς ”Επτά Θανάσιμες Πεθερές”, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από τις τηλεοπτικές εκπομπές ”Ουκ Αν Λάβοις Παρά Του Μη Έχοντος” και ”Κάψε το σενάριο” τις σεζόν 2010-2011 και 2012, αντίστοιχα. Στο ίδιο ύφος με αυτές, ακολούθησαν τα stand-up shows ”L.I.B.A.” και ”Η Μάχη των Φύλων” και η παράσταση αυτοσχεδιασμού ”Κωμικό Μπουμ”. Τα επόμενα χρόνια, συμμετείχε σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις ως ηθοποιός, σεναριογράφος ή σκηνοθέτης, και πρωταγωνίστησε στις σειρές ”Μάνα Χ Ουρανού”, ”Οι Άσφαιροι”, ”Ελεύθερη Σχέση” και ”Θα Γίνει της Πολυκατοικίας”. Παράλληλα, εμφανίστηκε στα sequels της ταινίας ”The Bachelor” και στην κωμική ταινία ”Too much info clouding over my head”.
Με το δικό του ιδιαίτερο και άκρως συγκινητικό τρόπο ο Ζήσης Ρούμπος, αποχαιρέτησε στις αρχές του χρόνου τον πατέρα του Γιάννη, που έφυγε από τη ζωή. Ο ηθοποιός είχε γράψει:«“Ο γέρος μου” είναι μια φράση που μου φορτώθηκε από πόζα. Και καλά μεγάλωσα, έκανα κι εγώ παιδί, είμαι κουλ πια. “Ο γέρος μου” είναι μια φράση που μοιράζεσαι με κολλητούς ή ξεκίνημα για αστείες ιστορίες. Ειδικά με τον γέρο μου, που μόνο τέτοιες έχει. Και θα τις πω όλες. Γέρο θα λέω κι ας ξέρω πως για πάντα, θα εννοώ μπαμπά. Μπαμπά μου. Γιάννης Ρούμπος 1930-2021» έγραψε ο Ζήσης και συγκίνησε τους πάντες.
«Η γυναίκα μου είναι η μόνη που εμπιστεύομαι 100% και είναι σκληρή, όταν και όσο πρέπει. Θα μου πει και τα καλά και τα κακά χωρίς να κρύβει τίποτα. Έχω μάθει να αφήνω τα δυσάρεστα να κάνουν πολύ μικρούς κύκλους μέσα μου. Δεν αξίζει να τα παίρνουμε πολύ σοβαρά», είπε το 2015 ο Ζήσης Ρούμπος.«Τα χρόνια κύλησαν πολύ γρήγορα. Βλέπουμε καμιά φορά φωτογραφίες από τους πρώτους μήνες και δεν θυμόμαστε πώς πέρασαν τέσσερα χρόνια. Αυτό που σίγουρα απολαμβάνω είναι την αγκαλιά του όταν φεύγω ή γυρίζω σπίτι. Όλοι μου λένε ότι αυτό κάποια στιγμή σταματάει. Στις αρχές δοκιμαστήκαμε με τη γυναίκα μου αλλά βρήκαμε γρήγορα τις ισορροπίες και φέραμε το τιμόνι στη θέση του».
«Όταν ο μικρός ήταν 12 μηνών κοιμόταν μόνος του στην κούνια και είχαμε δίπλα του το μόνιτορ. Πέφτουμε λοιπόν για ύπνο κουρασμένοι. Ακούω εγώ με τα αυτιά μου έναν βήχα. Μου λέει η γυναίκα μου “έβηξε το παιδί”. Εγώ είχα την κλασική αντίδραση τύπου “χαλάρωσε, έλα να κοιμηθούμε” και εκείνη σηκώθηκε και πήγε αμέσως. Εγώ ήμουν στη φάση που ξεκινούσα να νευριάζω. Την ακούω λοιπόν έντρομη να με φωνάζει και τρέχω. Το παιδί είχε φάει μακαρόνια, ήταν ανάσκελα και είχε πάθει αναρρόφηση. Το λέω και ανατριχιάζω. Σκέφτομαι τι θα γινόταν αν την είχα πείσει και επέμενα να μην πάει. Το ένστικτο της, από τον ήχο, από το μόνιτορ κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά. Η γυναίκα μου καταλαβαίνει ότι ο μικρός θα αρρωστήσει δύο-τρεις ημέρες πριν από το γέλιο του», είχε πει ο Ζήσης Ρούμπος το 2020 σε τηλεοπτική εκπομπή.
«Έκανα για τρία χρόνια συστηματικά από το 2010 και μετά περιστασιακά, λόγω δουλειάς. Παλιά είχα την αντίληψη ότι οι ψυχαναλυτές είναι λωποδύτες, που αν έχεις φίλους δεν τους χρειάζεσαι, αλλά κατάλαβα ότι για να αντιληφθείς κάποια πράγματα χρειάζεται ένα τρίτο μάτι. Το θέμα είναι να πας σε σωστό επαγγελματία», είπε ο Ζήσης Ρούμπος. «Το έκανα για την προσωπική μου εξέλιξη και μπορώ να πω ότι η ψυχανάλυση ήταν τα καλύτερα λεφτά που έχω δώσει ποτέ για τον εαυτό μου».