Ο Ζαφείρης Μελάς γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1952 στην Ξάνθη και μεγάλωσε σε μια γειτονιά φτωχών, αλλά με πλούσια αισθήματα ανθρώπων.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Σταθμός στη ζωή του ο χαμός των γονέων του, κάτι το οποίο τον ανάγκασε να μείνει μόνος του ανάμεσα σε τρεις αδερφές σε πολύ τρυφερή ηλικία. Συγκυρίες οι οποίες ανάγκασαν τον Ζαφείρη, να μάχεται, να παλεύει, και να αγωνίζεται στη ζωή από μικρός.
Μέσα από αυτόν τον διαρκή αγώνα, όμως, του δόθηκε η ευκαιρία να βγάλει προς τα έξω τον εκρηκτικό δυναμισμό που τον διακρίνει, την αστείρευτη αγάπη που τρέφει για τους συνανθρώπους του και, φυσικά, το μοναδικό μουσικό και τραγουδιστικό του ταμπεραμέντο. Αυτά τα χρόνια αποτέλεσαν τη σφραγίδα της δημιουργικότητάς του.
Οι θείοι μου ήταν μουσικοί, οργανοπαίχτες που πήγαιναν σε πανηγύρια. Εγώ τραγουδούσα παντού! Στη δουλειά, στο σπίτι, στη γειτονιά… Με άκουγαν και κάποια στιγμή αποφάσισαν να με πάρουν μαζί. Είδα τον ενθουσιασμό του κόσμου για τη φωνή μου, αν και ήμουν τόσο μικρός. Το πρώτο μου πανηγύρι, λοιπόν, μου έχει μείνει αξέχαστο! Ήταν σε ένα χωριό της βόρειας Χαλκιδικής. Πετροκέρασο το λένε. Εκεί όλοι ξέρουν από μουσική. Εκεί έγινε το ντεμπούτο μου. Εκεί βαφτίστηκα τραγουδιστής και έχω όνειρο κάποια στιγμή να δώσω μια συναυλία σε αυτό το χωριό.
Ο Ζαφείρης Μελάς εξομολογείται, λέγοντας: “Ξεκίνησα με το δημοτικό τραγούδι σε μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη. Πήγαινα από το ένα στο άλλο! Εφτά χρόνια έμεινα στο παραδοσιακό τραγούδι. Ένα βράδυ ήρθε ένας επιχειρηματίας με μπουζούκια, με άκουσε και μου είπε: «Έλα αύριο να δοκιμάσεις να τραγουδήσεις λαϊκά». Πήγα και ξεκίνησα αμέσως!
«Μου έχουν τύχει πάρα πολλές συνεργασίες που δεν πέρασα καλά είχε πει ο Ζαφείρης Μελάς. Σε μένα είχε έρθει η σπουδαία, η πολύ μεγάλη τραγουδίστρια Ρίτα Σακελλαρίου και λέω στον επιχειρηματία: «Ρε συ, αυτή είναι λίγο μεγάλη η γυναίκα, θα κάνουμε με αυτή γυναίκα δουλειά; Να βρούμε κάποιον νέο». Κι αυτός της το είπε και μπήκε η Ρίτα στο καμαρίνι και μου όρμησε. Είχε δίκιο όμως η γυναίκα, γιατί δε λέγονται αυτά τα πράγματα».
Για τους καλλιτέχνες μεγαλύτερης ηλικίας που εμφανίζονται σε νυχτερινά κέντρα ο ίδιος είχε πει:
«Δεν θα ήθελα η κ. Μαρινέλλα και ο κ. Βοσκόπουλος να τραγουδάνε σε μπουζουκομάγαζα. Εγώ τη Μαρινέλλα την έχω κάπως αλλιώς στο μυαλό μου. Είναι μια θεά, δεν έγινε κανένας στην Ελλάδα Μαρινέλλα, ούτε κανένας Βοσκόπουλος. Δεν θέλω να τους βλέπω στα μπουζούκια. Θέλω να τους βλέπω στο Μέγαρο Μουσικής να δώσουν μια παράσταση με 70 βιολιά και 85 μουσικούς. Να πάω να την απολαύσω να το γουστάρω».
Το 1991. Κατέβηκα στην Αθήνα σε ένα μαγαζί στην Αχαρνών. Αμπάρες το έλεγαν! Σιγά σιγά ήρθε η επιτυχία και έγινα γνωστός. Ευτυχώς οι Έλληνες ξέρουν να ακούν και να κρίνουν! Γιατί εγώ δεν έκανα ποτέ δημόσιες σχέσεις και άλλα που έκαναν άλλοι καλλιτέχνες. Έγινε αυτό που είμαι μόνο από τα τραγούδια μου και από τη φωνή μου.
Δεν μπορούσα να γίνω μαϊντανός και ρόμπα! Να γυρνάω σε μαγαζιά με ρούχα και παπούτσια, να φωτογραφίζομαι και να λέω «ελάτε να με ακούσετε». Αρχικά, ντρέπομαι να το κάνω, αλλά και το να παρακαλώ να έρθουν να με δουν στη δουλειά μου δεν μου αρέσει! Από την άλλη, δεν μάλωσα ποτέ με κανέναν, δεν έβρισα, δεν στενοχώρησα κανέναν. Προσπαθούσα να κάνω φίλους, όχι δημόσιες σχέσεις. Γι’ αυτό και ο κόσμος εξακολουθεί να αγαπάει τον Ζαφείρη. Δεν το έπαιξα φίρμα. Δεν σήκωσα τη μύτη ψηλά, δεν καβάλησα το καλάμι! Ούτε μπλέχτηκα σε σκάνδαλα και κουτσομπολιά. Είμαι 50 ολόκληρα χρόνια με την ίδια γυναίκα είχε πει ο τραγουδιστής σε συνέντευξή του.
Με τη γυναίκα μου μεγαλώσαμε μαζί. Τα είχαμε από παιδιά. Από όταν ήμουν 14 ετών. Όταν ήμουν 19, παντρευτήκαμε! Πριν καν πάω φαντάρος. Τώρα εκείνη είναι 62! Μια παροιμία λέει «πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα, κρύβεται μία σπουδαία γυναίκα». Δεν τα κατάφερα μόνος μου. Μαζί τα καταφέραμε όλα.
Η σύζυγός μου με στήριξε πάρα πολύ και συνεχίζει. Όταν είσαι ερωτευμένος με τον άνθρωπό σου, γιατί να χαλάσεις μια όμορφη οικογένεια; Μέχρι τώρα είμαστε ουσιαστικά και κυριολεκτικά ζευγάρι! Έχουμε τρία παιδιά, δύο γιους και μία κόρη, και και δύο εγγόνια. Ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι, είχε πει ο τραγουδιστής.
Ο λαϊκός τραγουδιστής είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη. Αιτία; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής ο Ζαφείρης Μελάς είχε νιώσει ξαφνικά δυσφορία στο σπίτι του στο χωριό Πλάγια της Χαλκιδικής και έχασε τις αισθήσεις του. Σήμερα, ευτυχώς χαίρει άκρας υγείας.
«Πολλές φορές σκέφτηκα να σταματήσω, αλλά είναι ναρκωτικό αυτή η δουλειά. Κάποια στιγμή θα γίνει, γιατί πολλά χρόνια στη ζωή μου ήμουνα ο καημένος, δε θέλω τώρα που είμαι καλά να λένε πάλι ο καημένος. Το να τραγουδάς τώρα σε ηλικία 70 χρονών δεν είσαι καημένος; Αυτοί που το κάνουν καλά κάνουν, εγώ δε θέλω να είμαι έτσι. Είναι πολύ άσχημο πράγμα το να είσαι ρυτιδιασμένος και να τραγουδάς στην πίστα και να κάνεις τον όμορφο. Κάποτε πρέπει να παραδεχτείς και να πεις σταμάτα πια, φτάνει».
Ο τραγουδιστής είχε πει σχετικά: «Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από τον ρόλο του παππού. Του παιδιού σου το παιδί, δυο φορές παιδί σου. Παρόλα αυτά, να σας πω και κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε. Έγινα και δις παππούς. Έχω και δισέγγονο τώρα. Όλη η “αρρώστια” είναι εκεί».
Δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκονται άνθρωποι κοντά του εδώ και 40 χρόνια και μοιράζονται μαζί του δύσκολες και ευτυχισμένες στιγμές.
Γενικά ο Ζαφείρης Μελάς είναι ένας λαμπρός άνθρωπος, ένας εκλεκτός καλλιτέχνης και ένα πολύτιμο στολίδι του ελληνικού μουσικού πενταγράμμου και πάντα απλός και αγαπητός από τους μουσικόφιλους.