Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης γεννήθηκε στην Αγιάσο της Λέσβου στις 19 Απριλίου 1958. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1982 και έγινε ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό με την συμμετοχή του στην πολύ πετυχημένη τηλεοπτική σειρά Εγκλήματα. Εδώ και αρκετά χρόνια συγκατοικεί με την επίσης ηθοποιό και καλή φίλη Βίκυ Σταυροπούλου, στην Ανθούπολη.
Της: ΈπηΤρίμη
Πριν τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε αυτή την σειρά, είχε βρεθεί ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης για έντεκα χρόνια στο πλευρό του Λάκη Λαζόπουλου, στους Δέκα Μικρούς Μήτσους. Θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του και είναι βέβαιο πως θα αφήσει το αποτύπωμά του τόσο για το ταλέντο του, όσο και για τον χαρακτήρα του.
Τα “Εγκλήματα” ήταν ένα κομβικό σημείο για την αναγνωρισιμότητά μου, αλλά ταυτόχρονα ήταν κι ένας μεγάλος κίνδυνος για μένα, να περιοριστώ σε τυπίστικους, καρατερίστικους ρόλους.«Ήταν τόσο μεγάλη η αναμπουμπούλα της επιτυχίας εκείνης της εποχής -γυρίσματα κάθε μέρα μαζί με τις παρατάσεις στην Αποθήκη, που δεν πρόφταινα να καταλάβω τι γίνεται. Από την άλλη με θυμάμαι να έχω ψωνιστεί λίγο με την επιτυχία. Ευτυχώς μετά πατάς στην γη και συνέρχεσαι… Μερικές φορές έχασα το μέτρο.
Τη Βίκυ Σταυροπούλου την γνώρισα το 1992, όταν ήταν έγκυος 6 μηνών στη Δανάη, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και σιγά σιγά ήρθε όλο αυτό από μόνο του. Όταν παίρνεις τέτοιες αποφάσεις ζωής, προφανώς το ήθελα πολύ. Μεγαλώνοντας ένα παιδί είναι σαν να κάνεις και λίγο ψυχανάλυση. Είναι ένας τρόπος να δεις τα πράγματα και λίγο αλλιώς. Με άλλαξε στο πώς βλέπω τον εαυτό μου», έχει πει ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης για την απόφασή του να συγκατοικήσει με την Βίκυ Σταυροπούλου και τη Δανάη Μπάρκα.
Ο ηθοποιός εκμυστηρεύτηκε και μια στιγμή που δεν την έχει συζητήσει ποτέ με την ίδια: «Υπάρχει μία στιγμή που την έχω πάντα στο μυαλό μου, δεν την έχουμε συζητήσει ποτέ με την Δανάη. Επιστρέφαμε από ένα πολύ ωραίο ταξίδι στο Πήλιο και μου λέει κάποια στιγμή η Δανάη στο αυτοκίνητο: «Χρήστο μπορώ να σε λέω μπαμπά»; Εγώ έπαθα ένα μικρό σοκ, ήταν μια πολύ ξαφνική ερώτηση που δεν περίμενα. Της είπα «Φυσικά και μπορείς να με λες, αν και ο μπαμπάς σου υπάρχει, ακόμα και αν με λες μπαμπά δεν αναιρεί ότι ο μπαμπάς σου υπάρχει. Μπορείς να με λες όπως θες». Ο Νώντας είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος και έχουμε μια εξαιρετική σχέση έχει αναφέρει ο ηθοποιός.
Η Δανάη είναι ένα σπάνιο παιδί, από αυτό να ξεκινήσουμε. Δεν ξέρω τι έκανα εγώ ή η Βίκυ στην πορεία του μεγαλώματός της, γιατί άρχισα να την μεγαλώνω από τεσσάρων ετών σχεδόν. Ξέρω ότι ο μοναδικός κανόνας πάντα ήταν η αγάπη, τρυφεράδα και η αλήθεια… Εκεί βάσισα εγώ, περισσότερο από τη Βίκυ, την σχέση μας. Φαίνεται ότι ήταν αποδοτικό. Πάντα με το δεδομένο ότι η Δανάη είναι ένα πολύ έξυπνο πλάσμα και στην ζωή της και σκηνικά. Ξέρει να ακούει, να επεξεργάζεται και να προχωράει…
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης και η Βίκυ Σταυροπούλου είναι φίλοι αρκετά χρόνια. Οι δυο τους μένουν στο ίδιο σπίτι, έχουν μεγαλώσει μαζί την κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου, Δανάη Μπάρκα, ενώ πρόσφατα οι δυο τους έκαναν και μια κοινή επένδυση.
Συγκεκριμένα ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης έχει πει σχετικά: «Είχαμε πάρει πριν από αρκετά χρόνια ένα κτήμα στην αρχή της μεσσηνιακής Μάνης, στον Κάμπο, και προχωρήσαμε σε μια επένδυση. Κάνουμε ένα μικρό αγροτοτουριστικό κτήμα. Μπορεί να πηγαίνει κάποιος να ενοικιάσει ένα δωμάτιο, στούντιο – στο σύνολο τους είναι 5 θα έχει την ησυχία του, το μποστάνι του απέξω, να μπορεί να κόψει την ντομάτα του να φάει, ενώ έχει και υπέροχη θέα. Είναι ένα κτήμα όπου έχουμε δώσει μεγάλη προσοχή στο βιολογικό προσανατολισμό του, δεν χρησιμοποιούμε φάρμακα στα φυτά, τα λουλούδια και τα μποστάνια μας, δεν χρησιμοποιούμε χημικά. Μόνο νεράκι, χώμα και τον υπέροχο ήλιο της Μάνης», είχε εξηγήσει ο διάσημος ηθοποιός.
«Δεν έχουν τελειώσει ακόμα οι εργασίες. Ελπίζω εντός ολίγου, αλλά δεν νομίζω ότι θα προλάβουμε το καλοκαίρι. Είναι μεγάλο ρίσκο, αλλά όλα τα πράγματα στη ζωή είναι ρίσκο. Ο λόγος που το κάναμε ήταν ότι ήταν ένα πάρα πολύ όμορφο μέρος που μας τρέλανε και πιστεύουμε ότι αυτό το μέρος θα κάνει τη διαφορά»
Την ζωή και τις στιγμές που ζει στο εξοχικό του στη Μεσσηνία, στον προσωπικό του παράδεισο, περιγράφει συχνά ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης.
Συνεχίζοντας είπε: «Εγώ για τέσσερις μήνες ήμουν σε έναν παράδεισο, μες στη φύση. Το κτήμα βρίσκεται στις παρυφές του Ταΰγετου. Βλέπω όλη τη Μεσόγειο από εκείνο το σημείο, νοητά θα μπορούσα να δω ακόμη και τα νότια παράλια της Αφρικής. Είμαι μέσα στα δέντρα, μέσα στα ζώα, μυρίζω το χώμα όταν βρέχει. Αυτή είναι η πραγματική ζωή. Το άλλο, αυτό που ζούμε στην πόλη, είναι μια εικονική πραγματικότητα».
«Υπάρχει πάντα η περίφημη παράμετρος του χρόνου. Είναι τόσο σημαντική και στη ζωή και στο θέατρο. Σήμερα το παλεύω έτσι, χθες αλλιώς, αύριο σίγουρα θα το παλεύω με άλλον τρόπο. Αυτή είναι η έκπληξη, η χαρά της ζωής. Το στάσιμο είναι το άσχημο, αρχίζει και βρομάει. Ακούς, για παράδειγμα, στις τηλεοράσεις “αυτός έχει τις ίδιες απόψεις 40 χρόνια”. Αυτό θεοποιείται από την κοινωνία σήμερα. Του λένε μπράβο, τον λένε βράχο στις απόψεις του. Αυτοί οι βράχοι, όμως, είναι γεμάτοι λειχήνες και βρύα. Εκτιμώ τους ανθρώπους που είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν, να δουν τη ζωή με άλλα μάτια. Κι αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ».
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης και η Βίκυ Σταυροπούλου δημιούργησαν στον Κάμπο Μάνης μια μονάδα εναλλακτικού τουρισμού. Έναν χώρο για φυσιολάτρες που αγαπούν την ηρεμία, μακριά από την πολυτάραχη ζωή και τα φώτα του υλικού πολιτισμού.
Ακόμα και πριν από την αγορά του οικοπέδου, η Καλαμάτα –αν και δεν ήταν τόπος καταγωγής του- αποτελούσε για τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη αγαπημένο προορισμό. «Πολύ ευχαρίστως θα έμενα μόνιμα εκεί, δεν ξέρω για τη Βίκυ», είχε δηλώσει δημοσίως.
Θα ήθελα να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου. Προσπαθώ να ζω όσο καλύτερα μπορώ την καθημερινότητά μου. Φοβίες έχω, αλλά προσπαθώ να τις βάζω στην άκρη. Δεν επενδύω στο αύριο. Θέλω να ζω όσο καλύτερα γίνεται, το σήμερα.
Aν είχα έναν πλούσιο μπαμπά, αν ήμουν σε μια πλούσια χώρα και μπορούσα να ζω από τα δικαιώματα όσων έχω κάνει μέχρι τώρα στην τηλεόραση ήταν είχα μια μπάζα στην άκρη από την δουλειά μου, θα προτιμούσα να ξεκουραστώ ένα καλοκαίρι, να μην δουλέψω. Αλλά ζούμε σε μια φτωχή χώρα, με αγορά εξίσου φτωχή, κι εμείς μαζί…