Στα γραφεία του site μας λάβαμε πριν λίγες ημέρες μια επιστολή από μια πληγωμένη γιαγιά που ενώ έγινε θυσία για το παιδί και το εγγόνι της έζησε την απόρριψη σε όλο το μεγαλείο αφού οι γονείς του μωρού την χρησιμοποιούσαν όποτε την είχαν ανάγκη χωρίς καμία συμπόνια στο πρόσωπό της.
Πριν από τρία χρόνια, ο γιος μου και η γυναίκα του απέκτησαν μία κόρη. Στη δική μου οικογένεια, αυτό ήταν το πρώτο εγγόνι.
Όταν μετά τη γέννα έφυγαν από το μαιευτήριο, ζήτησαν από όλη την οικογένεια να απομακρυνθεί και να μην έρθει κανείς σπίτι, μιας και ήθελαν τουλάχιστον για τις πρώτες δύο εβδομάδες να «γνωριστούν» καλύτερα με το μωρό και να αναπτύξουν τη σχέση τους, κάτι, που μου κακοφάνηκε, αλλά το δέχτηκα.
Μετά χρειάζονταν τη βοήθειά μου, κυρίως όταν ο γιος μου επέστρεψε στη δουλειά του, οπότε τα ξέχασα όλα και πήγα τρέχοντας.
Αυτό το «βιολί» συνεχίστηκε για τα επόμενα δύο χρόνια. Με καλούσαν, όποτε με χρειάζονταν, για να κάνω τη νταντά ή για να τους δανείσω λεφτά. Μετά με κρατούσαν πάλι σε απόσταση από την οικογένειά τους.
Η νύφη μου ποτέ δεν απαντούσε στις κλήσεις ή τα μηνύματά μου και δεν με άφηνε καν να βγάλω βόλτα το παιδί με το καρότσι. Όταν όμως ήθελαν να πάνε καμία εκδρομή, εκεί να δεις για πότε με φώναζαν να το κρατήσω.
Μια μέρα δεν άντεξα και είπα στη νύφη μου όλα, όσα αισθάνομαι. Τσακωθήκαμε άσχημα και με πέταξε έξω από το σπίτι. Αργότερα, την ίδια μέρα, ο γιος μου, μού έστειλε μήνυμα λέγοντας πόσο πολύ είχα αναστατώσει τη γυναίκα του και ένα σωρό άλλα πράγματα.
Αυτό συνέβη ένα χρόνο πριν και πλέον δεν μου επιτρέπουν καν να δω το εγγόνι μου. Μόνο ο γιος μου ήρθε κανά δυο φορές κρυφά να με δει, γιατί φοβάται τί θα πει η γυναίκα του. Αυτό, όμως, που με πληγώνει πιο πολύ είναι, ότι δεν με αφήνουν να δω το εγγονάκι μου.
Τί να κάνω;
Τάνια
Αγαπητή Τάνια,
Σ’ ευχαριστούμε που μας έγραψες το πρόβλημά σου. Του παιδιού μου το παιδί είναι δύο φορές παιδί μου λέει μία παλαιά ελληνική παροιμία και δείχνει την δύναμη που αποκτά, σε αρκετές περιπτώσεις, η σχέση του παππού ή της γιαγιάς ή και των δύο μαζί με το εγγόνι τους. Σχέση μοναδική, σχέση ανεπανάληπτη, σχέση ανώτερη και πιο ουσιαστική, κάποιες φορές, από την σχέση των γονέων με το παιδί τους, και όποιο εγγόνι είχε την τύχη και ευλογία να την ζήσει, πλέον ως ενήλικας, γνωρίζει και αναγνωρίζει πόση από την πορεία του και τη δυναμική του οφείλει στον παππού ή στη γιαγιά ή και στους δύο μαζί, που ήταν δίπλα του, να το ακούσουν, να το στηρίξουν, να του δώσουν φτερά.
Έρευνες στο εξωτερικό έχουν καταδείξει την ωφελιμότητα της σχέσης αυτής ακόμα και σε ενήλικα εγγόνια, πόσω μάλλον σε ανήλικα. Η αποδοχή, η υποστήριξη, η ενθάρρυνση, η αφοσίωση, η προστασία, η αγάπη και η στοργή, δίνονται στο εγγόνι απλόχερα,γενναιόδωρα, χωρίς όρους και όρια, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες, που στην τρίτη ηλικία τους γίνονται καλύτεροι «γονείς» , αφού έχουν επαναπροσδιορίσει τους εαυτούς τους και έχουν συνειδητοποιήσει τα γονεϊκά τους λάθη.
Όσο και εάν η παρουσία τους μέσα στην οικογένεια του ζευγαριού, κάποιες φορές δημιουργεί κόντρες και αψιμαχίες με το πραγματικό παιδί τους, σχετικά με τον τρόπο διαπαιδαγώγησης του ανήλικου εγγονού, εντούτοις όλοι αναγνωρίζουμε και οι έρευνες το επιβεβαιώνουν ότι η παρουσία τους στην οικογένεια είναι ένα δώρο, καθόσον ο συναισθηματικός δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ παππού, γιαγιάς και εγγονού είναι εξαιρετικά σημαντικός για την ψυχική και κοινωνική εξέλιξη του τελευταίου.
Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι πάντα ρόδινα για τους παππούδες και τις γιαγιάδες.
Σύμφωνα με το άρθρο 1520 παρ. 2 του Αστικού Κώδικα ως ορίζει, οι γονείς δεν έχουν το δικαίωμα να εμποδίζουν την επικοινωνία του τέκνου τους με τους απώτερους ανιόντες του, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Κατά την ως άνω διάταξη οι απώτεροι ανιόντες δηλαδή ο παππούς και η γιαγιά έχουν ίδιο και αυτοτελές δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με το τέκνο του παιδιού τους (εγγόνι).