Η Βίκυ Παγιατάκη είναι αστρολόγος με τηλεοπτική παρουσία πολλών ετών κυρίως σε πρωινές εκπομπές, ενώ γεννήθηκε το 1948. Θεωρείται μια από τις κορυφαίες αστρολόγους.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει τηλεοπτική παρουσία ετών, έχει αρθρογραφήσει σε περιοδικά ενώ διατηρεί γραφείο στο Μαρούσι. Η αλήθεια είναι πως γνωρίζουμε περισσότερα για την ενασχόλησή της με την αστρολογία παρά για την ίδια και τη ζωή της καθώς έχει δώσει ελάχιστες συνεντεύξεις στη ζωή της.
«Ήμουν πάντα ένα ιδιαίτερο παιδί. Γεννήθηκα πολύ ασθενικό μωρό, να σκεφτείς ότι ήθελαν να με αεροβαφτίσουν γιατί θα πέθαινα. Ως παιδί, πάλι, υπνοβατούσα. Οι γονείς μου δεν με βρήκαν μια μέρα στο κρεβάτι και με έψαχναν, μέχρι που με ανακάλυψαν να κάθομαι και να λύνω αριθμητική κοιμισμένη. Όταν με πήγαν σε ένα γιατρό, τους είπε πως είναι συχνό φαινόμενο στα παιδιά και τους προέτρεψε απλά να κλειδώνουν την εξώπορτα, γιατί υπήρχε ένα πηγάδι απέξω, ώστε να μη γίνει κανένα ατύχημα.
Στα 12 έφυγα από την Κέρκυρα, όπου γεννήθηκα, για να πάω γυμνάσιο στην Αθήνα και από τα 13 μου άρχισα να δουλεύω παράλληλα με τις σπουδές μου, κάνοντας babysitting. Ήμουν μία ιδιαίτερη babysitter. Δεν έλεγα για τη Χιονάτη και τη Σταχτοπούτα στα παιδιά, αλλά τους μάθαινα ιστορία με δικά μου λόγια για να καταλάβουν. Μετά τις σπουδές μου στα εκπαιδευτικά, εργάστηκα για δεκαπέντε συνεχή χρόνια ως προϊσταμένη τμήματος φαρμακευτικής εταιρείας. Μετά από το πρώτο χαρτί μου στη Mayo School ήθελα να ασχοληθώ με την ιατρική αστρολογία. Ήδη πριν φύγω από τη φαρμακευτική άρχισα να γράφω αστρολογία σε περιοδικά, αλλά δεν έδινα το τηλέφωνό μου και με έψαχναν. Ντρεπόμουν γιατί δεν μπορούσα με τη δουλειά που είχα να εμφανιστώ ως αστρολόγος. Δεν ήμουν μία ατυχήσα που στράφηκε στην αστρολογία. Έγινε από αγάπη και επειδή ένιωθα ότι το να γράφω ήταν αυτό που μου άρεσε να κάνω πιο πολύ. Πολύ αργότερα δέχτηκα κόσμο για να του κάνω το ωροσκόπιο».
Μπορεί να βρίσκεται χρόνια στον χώρο της τηλεόρασης, ωστόσο δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για την προσωπική της ζωή. «Στους έρωτές μου δυστυχώς δεν ήμουν πρότυπο συνέπειας», αποκάλυψε η Βίκυ Παγιατάκη και συνέχισε: «Βαριέμαι εύκολα. Δεν έχω κοιμηθεί ποτέ ολόκληρο βράδυ με κανένα σύντροφο. Δεν έχω παντρευτεί ποτέ και δεν έχω κάνει παιδιά. Ίσως αυτό κάπως να μου λείπει, αλλά έχω ζήσει πολύ δύσκολη ζωή, τόσο που αν γράψω απομνημονεύματα, θα σπάσουν ταμεία.Έχω ζήσει μεγάλους έρωτες, αλλά αυτό το “αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου” πάντα μου φαινόταν πολύ δραματικό. Ποτέ δεν είπα ότι θα έχω έναν άντρα στη ζωή μου κι όταν το ακούω με τρομάζει λίγο, μου φαίνεται πνιγηρό. Αν σκέφτεσαι έτσι, ακόμα κι αν βρεις τον άντρα της ζωής σου δεν θα ξέρεις να τον κρατήσεις. Όχι ότι δεν ερωτεύτηκα, ότι δεν έκλαψα. Όλα αυτά συνέβησαν. Όμως, φοβόμουν πάντα το γάμο. Ίσως επειδή ο γάμος των γονιών μου ήταν τερατώδης, δεν ήθελα να παντρευτώ. Ήθελα, όταν ζορίζομαι, να παίρνω την τσάντα μου και να φεύγω. Αν είχα ένα παιδί, δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό – τουλάχιστον έτσι πίστευα. Και δεν ήθελα να δώσω τον πόνο σε ένα παιδί, αν δεν έβγαινε καλή η σχέση. Όμως, έχω πάρει αγάπη από τους άντρες, δεν έχω παράπονο. Είμαι γεμάτη κι αυτό φαίνεται και στην απλότητα που πλησιάζω έναν άνθρωπο. Έχω μία αυτάρκεια. Λέω αν είναι αυτό το μπουκάλι, τα 3/4 είναι Παγιατάκη, ας βάλει 1/4 και ο άλλος».
Η Βίκυ Παγιατάκη είχε μιλήσει για όλα όσα έζησε μέχρι να συνειδητοποιήσει πως πρέπει να ασχοληθεί με την αστρολογία.
«Μία αεροπειρατεία που μου είχε συμβεί ήταν το γεγονός που με οδήγησε να ψάξω τι είναι η αστρολογία. Έγινε στις 16 Αυγούστου του 1969, όταν ο Βασίλης Τσιρώνης, ένας γιατρός, ιδεολόγος και αντιδικτατορικός, έκανε αεροπειρατεία στο αεροσκάφος όπου επέβαινα έχοντας μαζί όλη την οικογένειά του, τη γυναίκα και τους δύο γιους του, και μέσω Αλβανίας διέφυγε στη Σουηδία. Τότε ο μπαμπάς μου δούλευε στο Μεσολόγγι και μου είχε πει να πάω να τον βρω εκεί για να κάνουμε μαζί Δεκαπενταύγουστο. Μου είπε “θα πάρεις ένα αεροπορικό εισιτήριο για Αγρίνιο κι εγώ θα σου στείλω ταξί στο αεροδρόμιο να σε φέρει στο Μεσολόγγι”.
Οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι και όταν η μαμά μου έμαθε ότι τη γιορτή της Παναγίας, που ήταν ιερή για εκείνη, θα την περνούσα με τον πατέρα μου, άρχισε να κλαίει και να μου λέει “πας στον πατέρα σου και εγώ θα είμαι μόνη; Πού με αφήνεις;”. Με βάζει, λοιπόν, να αλλάξω το εισιτήριο κι ενώ ήταν για 15 Αυγούστου, το κάνω για τις 16 του μήνα. Έτσι βρέθηκα μέσα σε αυτό το αεροπλάνο, μια μικρή Ντακότα 30 ατόμων, που πήγαινε πρώτα Αγρίνιο και μετά Ιωάννινα, και συνέβη το γεγονός αυτό, με αποτέλεσμα να προσγειωθούμε στον Αυλώνα της Αλβανίας. Μείναμε τρεις μέρες εκεί. Ήταν ένα θρίλερ, γιατί δεν ξέραμε πού πηγαίναμε. Γνωρίζαμε ότι φύγαμε από τον ελληνικό εναέριο χώρο, αλλά δεν ξέραμε προς τα πού κατευθυνόμασταν.
Το αεροπλάνο το κατέλαβε ο γιατρός Τσιρώνης, ο οποίος είχε πολλά νταβαντούρια με τη Χούντα, είχε βγει μόλις από τις φυλακές Κερκύρας. Μείναμε στον Αυλώνα, γιατί δεν υπήρχε ο τύπος βενζίνης που είχε το δικό μας αεροπλάνο και έντρομοι σκεφτόμασταν ότι προκειμένου να φύγουμε θα βάλουν μέσα νερό και θα μας στείλουν στον άλλο κόσμο! Το γεγονός της αεροπειρατείας, βέβαια, δεν θα είχε καμία σημασία, αν δεν είχε προηγηθεί μια κουβέντα που μου είχε πει μία Αυστριακή γειτόνισσα. Δίδασκε γερμανικά και εγώ, βιβλιοφάγος από παιδί, πήγαινα και της έπλενα τα πιάτα για να παίρνω βιβλία από τη βιβλιοθήκη του άντρα της. Αυτή η γυναίκα, λοιπόν, μια μέρα με ρώτησε “πότε έχεις γεννηθεί;”. Όταν της είπα, έκανε κάτι σκαριφήματα και μου λέει “το χρόνο που θα έρθει να μην μπεις σε αεροπλάνο”. Μου έκανε εντύπωση, καθώς εγώ έμπαινα πάρα πολύ συχνά σε αεροπλάνο, γιατί η αδελφή μου έμενε στη Ρόδο και είχε τύχει να πάω πρωί και να γυρίσω βράδυ. Όταν, λοιπόν, συνέβη η αεροπειρατεία, άρχισα να συνδέω τα γεγονότα και να ψάχνω.
Μέχρι τότε έκανα εκπαιδευτικά και μάθαινα γερμανικά και ιταλικά για να μπορώ να διαβάζω βιβλία σε άλλες γλώσσες. Κάπως έτσι ξεκίνησα να διαβάζω αστρολογία, γιατί τότε ελληνικά βιβλία δεν υπήρχαν. Αργότερα γράφτηκα στη Mayo School of Astrology στο εξωτερικό, από όπου και πήρα το πρώτο χαρτί μου. Μαζί με την Ελένη Μαβίλη (σ.σ. τη γνωστή σεναριογράφο στο love sorry με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ ) καθόμασταν μέχρι το πρωί και στέλναμε τα τεστ, γιατί ήταν εκπαίδευση εξ αποστάσεως, και μετά δίναμε εξετάσεις σε έναν αντιπρόσωπο. Αργότερα πήρα ένα δεύτερο χαρτί σε ιταλική σχολή».
«Ενώ όταν ήμουν μικρή είχα μεγάλη στενοχώρια με τα μάγουλά μου, αυτό με έσωσε στα γεράματα. Με ρωτάνε “βάζεις κολλαγόνο;” και τους απαντώ ότι εγώ πρέπει να βγάλω, έχω παρακαταθήκη από νωρίς! Ήμουν για χρόνια κομπλεξική με αυτό. Θυμάμαι ότι μια αείμνηστη δημοσιογράφος είχε γράψει “πώς της επιτρέπουν με αυτά τα μάγουλα να εμφανίζεται στην τηλεόραση;”. Έτσι το είδε. Προσέχω τον εαυτό μου, όχι μόνο για την ομορφιά. Κάνω υγιεινή ζωή εδώ και πολλά χρόνια. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω, γυμνάζομαι. Όχι για να είμαι ωραία, αλλά για να διατηρηθώ. Πλέον θα βγω μόνο μία φορά την εβδομάδα. Παλιότερα ήμουν ένα τρελό και ανήσυχο νιάτο, αλλά από κάποια στιγμή και μετά είπα ότι έπρεπε να μαζευτώ. Και ακριβώς αυτό έκανα. Πιστεύω πως είναι πολύ σοφό να προσαρμόζεσαι στην ηλικία σου. Δεν μπορώ να σκεφτώ να είμαι 60 plus και να κυνηγάω 25άρηδες ή 30άρηδες. Όχι ότι είναι κακό. Αλλά η κάθε ηλικία έχει τις χάρες της και πρέπει να τις βιώνουμε όλες. Όλα τα πράγματα στη φύση έχουν γέννηση, ζενίθ, ναδίρ. Τι να κάνουμε; Επειδή έχω και μια γεμάτη ζωή, είμαι ευχαριστημένη. Προτρέπω τους ανθρώπους να ζουν και να κυνηγάνε τα όνειρά τους. Να μην έχουν τη θλίψη τού “δεν δοκίμασα”».