Η Ρένια Λουιζίδου, μία από τις πιο αγαπητές Ελληνίδες ηθοποιούς, έχει προσφέρει αξέχαστες στιγμές γέλιου τόσο μέσα από τηλεοπτικές όσο και θεατρικές ερμηνείες. Η ηθοποιός, που είναι γνωστή για την επιτυχημένη της καριέρα, διατηρεί μια διακριτική στάση σχετικά με την προσωπική της ζωή.
Η Ρένια Λουιζίδου παντρεύτηκε τον Θάνο Κωνσταντάκη το 1997. Ο Θάνος Κωνσταντάκης είναι οικονομολόγος και μαζί με τη σύζυγό του έχουν αποκτήσει έναν γιο, τον Βίκτωρα. Ο Βίκτωρας, σήμερα 24 ετών, είναι σχεδόν καρμπόν της μητέρας του, με τα χαρακτηριστικά του να παραπέμπουν έντονα σε εκείνα της Ρένιας Λουιζίδου.
Η ηθοποιός έχει αναφερθεί στον γιο της σε διάφορες παλαιότερες συνεντεύξεις της, αποκαλύπτοντας κάποιες πτυχές της οικογενειακής τους ζωής. Ωστόσο, η ίδια επιλέγει να κρατάει χαμηλό προφίλ σχετικά με την προσωπική της ζωή και να εστιάζει κυρίως στην επαγγελματική της πορεία.
«Αν δεν μου έκαναν αυτή την ερώτηση, νομίζω πως δεν θα το είχα σκεφτεί ποτέ. Μου φαίνεται παράξενο με την έννοια πως δεν δούλευα περισσότερο ούτε έλειπα από το σπίτι περισσότερο από μια εργαζόμενη γυναίκα που δουλεύει δασκάλα, όπως η μάνα μου, ή δικηγόρος, όπως η φίλη μου. Άλλωστε εγώ είχα να μεγαλώσω μόνο ένα παιδί, όχι τρία ή τέσσερα όπως άλλες γυναίκες.
Λες να υπάρχει μυστικό και να βγαίνουν τζάμπα τόσα διαζύγια; Όχι εδώ είναι μια ζαριά, η τύχη, προσπάθεια σε άλλα πράγματα. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι ότι επειδή θέλαμε να είμαστε πολύ μαζί, εκτεθήκαμε πολύ ο ένας στον άλλον ως προς το αληθινό μας πρόσωπο. Τον άντρα μου δεν τον κατευθύνω, έχω όμως τον τρόπο μου να του ζητήσω κάποια πράγματα που θέλω. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον Βικτωράκο μου, τον γιό μου. Ελπίζω να μην τον πνίγω επειδή είναι μόνος, δεν έχει άλλα αδέλφια.»
Μία αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε η Ρένια Λουιζίδου στην εκπομπή «Δύο στις 10» όπου μίλησε για την επαγγελματική και προσωπική της ζωή.
Μέσα σε όλα, η δημοφιλής πρωταγωνίστρια θυμήθηκε τη δύσκολη στιγμή που κλήθηκε να διαχειριστεί όταν πέθανε ο πατέρας της.
«Έπαιξα και όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήμουν πολύ μικρή και δεν με ρώτησε κανείς αν μπορώ. Αλλά ήμουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης και δεν νομίζω να παρατήρησε κανείς ότι έτρεχαν τα μάτια μου στη σκηνή» εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά η Ρένια Λουιζίδου.
Παράλληλα, όσον αφορά τον ηλικιακό ρατσισμό τον οποίο υφίστανται οι γυναίκες, η ηθοποιός τόνισε τα εξής. «Η εποχή μετά τα 90s στράφηκε σε μια νεολαγνεία, ότι πρέπει να καταπολεμηθεί το γήρας.
Ο χρόνος που περνάει αντιμετωπίζεται ως εχθρός. Οι γυναίκες κάνουμε πράγματα άθελά μας πολλά εις βάρος του εαυτού μας. Κρίνουμε η μία την άλλη πολύ συχνά με αυστηρότητα, σκληρότητα, κουτσομπολίστικη διάθεση.
Διαβάζεις στα social media πράγματα από γυναίκα προς γυναίκα και σκέφτεσαι “πώς λέχθηκε αυτό;”. Έχουμε φτάσει σε σημείο να απολογούμαστε γιατί μεγαλώνουμε».
«Νομίζω ότι δεν πιστεύω στον Θεό. Πιστεύω στο δίκαιο, στο καλό, στην ισορροπία των ανθρώπινων σχέσεων. Πιστεύω ότι λογοδοτούμε όλοι σε ένα μέρος του εαυτού μας και στην ανθρωπότητα.
‘Oχι στον Θεό, έναν γέροντα με μούσια που μας παρακολουθεί και που θα μας τιμωρήσει. Και νομίζω ότι στην πραγματικότητα και όλες οι θρησκείες συμβολικά το περιγράφουν αυτό, κανένας δεν κυριολεκτεί. Είναι ο τρόπος να αφηγηθείς το ίδιο πράγμα που λέω και εγώ ότι πρέπει να είμαστε καλοί και δίκαιοι ο ένας με τον άλλον» δήλωσε παράλληλα, σε άλλο σημείο της συνέντευξη, η Ρένια Λουιζίδου στην κάμερα της εκπομπής της ΕΡΤ.