Ο Βασίλης Μαλούχος, είναι Έλληνας ηθοποιός – σκηνοθέτης και σπούδασε στη δραματική σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, στο ωδείο Αθηνών.Πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από την επιτροπή εξαιρετικών ταλέντων.
Της: Έπη Τρίμη
Γεννήθηκε στη Δημητσάνα Γορτυνίας στις 14 Ιανουαρίου 1934 ή όπως λέει ο ίδιος, το 1936. Είναι αδελφός του επίσης ηθοποιού, Γιάννη Μαλούχου. Δεν δίστασε μάλιστα να τον αποκαλέσει ατομιστή, ενώ δεν είχε κρύψει στην Espresso πως αν συνεργάζονταν ως… Μαλουχάκια, θα είχαν κάνει θαύματα!
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια
«Είμαστε πέντε αδέλφια, τέσσερα αγόρια κι ένα κορίτσι. Πρώτος γεννήθηκε ο αδελφός μου ο Γιώργος, που ήταν δημοσιογράφος, και μετά η αδελφή μου η Βασιλική. Κανείς από τους δύο δεν ζει πια. Ύστερα ήρθε στη ζωή ο Γιάννης, επίσης ηθοποιός, μετά εγώ και τελευταίος ο Διονύσης, ο οποίος ζει στη Γερμανία. Τον πατέρα μου, που ήταν δικηγόρος, τον σκότωσαν το 1944 οι αντάρτες, μαζί με άλλους προεστούς του χωριού. Τότε η μάνα μου ήταν λεχώνα στον Διονύση.
Από τον πατέρα μου δεν έχω πολλές εικόνες, γιατί όταν πέθανε ήμουν μικρός. Τον θυμάμαι μία φορά, όταν πήγαμε σε ένα πλούσιο πελάτη του σε κάποιο χωριό, κι εγώ ήμουν πάνω σε ένα γαϊδουράκι. Επίσης τον έχω στο μυαλό μου κι εκείνη τη φορά που ήμουν μαζί του στα δικαστήρια. Τον άκουγα να αγορεύει με τη βροντερή φωνή του και είχα φοβηθεί». Συνεχίζοντας είχε αποκαλύψει ο Βασίλης Μαλούχος: «Δεν ήμασταν αγρότες, ζούσαμε από τη δικηγορία του πατέρα μου και η μητέρα μου μας πήρε κι ήρθαμε να μείνουμε στην αδελφή της στην Αθήνα, στην Αχαρνών. Η πρώτη μου δουλειά στην πρωτεύουσα ήταν μαζί με τον αδελφό μου τον Γιάννη. Είχαμε έναν ταμπλά και πουλούσαμε τσιγάρα. Μετά αφήσαμε τα τσιγάρα και κάναμε το «ντούο ορφάνια», όπως μας έλεγαν.
Προσωπική ζωή
Ο Βασλιλης Μαλούχος είδε στην σκληρή πλευρά της ζωής που δεν του φέρθηκε διόλου γενναιόδωρα.Με την πρώτη του κόρη είχε λιγοστές επαφές ενώ έδωσε μεγάλο αγώνα να σώσει τους δυο γιους του από τα ναρκωτικά.
Ο χαμός των δύο γιων του
Ο Βασίλης Μαλούχος από τον δεύτερο γάμο του με την Άσπα απέκτησε δυο γιους, οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή με διαφορά 9 χρόνων. Ο ίδιος μάλιστα είχε πει: «Δεν ξέρω πώς ζω. Καμιά φορά αναρωτιέμαι: «Γιατί όλα αυτά σε εμένα;» είχε πει σε καθημερινή εφημερίδα και συνέχισε: «Θα ήθελα να ασχοληθώ με το θέμα της καταπολέμησης των ναρκωτικών, μέσα από ειδικά προγράμματα στα σχολεία, αλλά γι’ αυτό χρειάζομαι την άδεια και τη συμπαράσταση της Πολιτείας. Ωστόσο αυτό που κάνω είναι, όταν μπορώ με δικά μου έξοδα, γιατί δεν έχω οικονομική ενίσχυση από τρίτους, να ανεβάζω το θεατρικό έργο «Ηρωίνη – Ελλάς 1-0», που έχει γράψει ο γιος μου ο Μάριος, ο οποίος ήταν πολύ ευαίσθητος κι έγραφε και ποιήματα.
Πρόκειται για ένα έργο αυτοβιογραφικό, το οποίο μιλάει για τον προσωπικό αγώνα του με τα ναρκωτικά και τελευταία φορά που ανέβηκε ήταν το 2014 από την ανεξάρτητη φοιτητική θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου, με μεγάλη επιτυχία. Στο ανέβασμα της παράστασης με βοήθησε και η Ζωή, η οποία έχει σπουδάσει θεατρολογία»
Ο θάνατος του Θόδωρου-Αλέξανδρου, σε τροχαίο και τα προφητικά λόγια
Το 2008 έφυγε από τροχαίο δυστύχημα και ο δεύτερος γιος του Αλέξανδρος.Σ’ αυτόν η γυναίκα του και ο ίδιος έβρισκαν παρηγοριά τα τελευταία χρόνια μετά τον άδικο χαμό του άλλου γιου τους, του Μάριου-Κλείτου που «έφυγε» από χρήση ναρκωτικών. Ένα ταξί τον παρέσυρε με το μηχανάκι του στη συμβολή των οδών Πατησίων και Αλεξάνδρας. Έτρεξε αμέσως αναστατωμένος κοντά του, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Το παιδί του είχε χάσει τη μάχη με το θάνατο, παρά τις μεγάλες προσπάθειες των γιατρών επί τρεις ώρες στο χειρουργείο. Απαρηγόρητος ο δυστυχής πατέρας για το θάνατο του γιου του, με κλάματα προσπαθεί να περιγράψει το τραγικό συμβάν.
Μια βραδιά διασκέδασης και κεφιού με τους συναδέλφους του γιου του από το νοσοκομείο «Υγεία», να καταλήξει σε τραγωδία, στη συμβολή των οδών Αλεξάνδρας και Πατησίων, τα ξημερώματα του Σαββάτου. «Θα αργήσω μπαμπά, έχουμε συνεστίαση οι εργαζόμενοι στο “Υγεία” σε ένα κέντρο στο Ψυχικό. Θα βγούμε να τα πούμε όλοι μαζί, να πιούμε ένα κρασάκι» ήταν τα λόγια του Θόδωρου ενημερώνοντας τον πατέρα του στις 8.00 το βράδυ για την έξοδό του. «Πρόσεχε παιδί μου, μην πάρεις το μηχανάκι, πήγαινε με ταξί!» τον προέτρεψε ο πατέρας του, λες και το ένστικτό του τον ειδοποιούσε για κάτι άσχημο.
«Η Αλίκη ήθελε να υιοθετήσει την κόρη μου και τσακωθήκαμε»
Στην Espesso είχε πει: «Η Αλίκη Βουγιουκλάκη τότε που δυσκολευόταν να κάνει παιδί,μου ζητούσε επίμονα να υιοθετήσει την κόρη μου, με αποτέλεσμα στο τέλος να ψυχραθούμε».
