Η Τζόυς Ευείδη παραχώρησε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν», μιλώντας εκτενώς στον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου. Στην συνέντευξή της, η αναγνωρίσιμη ηθοποιός αναφέρθηκε σε ποικίλα θέματα, συμπεριλαμβανομένων και των επαγγελματικών της προτάσεων. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ταινία «Οξυγόνο», για την οποία η Τζόυς Ευείδη εξέφρασε τις σκέψεις και τις εντυπώσεις της, αναλύοντας τη συμβολή της στο έργο και την εμπειρία της από την παραγωγή.
– Αφήσατε το στίγμα σας και στην ταινία «Οξυγόνο» που υποδυθήκατε μια κακοποιημένη γυναίκα. Τελικά αυτή η ταινία αδικήθηκε;
«Στην Ελλάδα δεν πήγε καλά, αλλά πήρε βραβείο των ξένων ανταποκριτών. Ρώτα τους Έλληνες το γιατί έγινε αυτό, εμένα πάντως μου άρεσε. Η αλήθεια είναι πως μας βγήκε η πίστη ανάποδα σε αυτή την ταινία, ήταν πολύ δύσκολη. Και το ξύλο που έφαγα από τον Γιάννη Τσιμιτσέλη κράτησε 12 ώρες, εξοντωθήκαμε.
Επίσης, οι σκηνές βύθισης στη λιμνοθάλασσα στο Μεσολόγγι ήταν πολύ δύσκολες, γιατί τότε έπασχα από έναν υδρόφιλο μύκητα και ήμουν αναγκασμένη να φοράω λαστιχένια στολή μέσα από τα ρούχα μου. Δέκα ώρες μείναμε μέσα στα νερά με τα λάδια από το αυτοκίνητο να μας έρχονται στα μούτρα.»
– Και ψυχολογικά θα ήταν δύσκολο να υποδύεστε την κακοποιημένη γυναίκα…
«Δεν γίνεται να είσαι μέσα στην τρελή χαρά και να γυρίζεις δραματικές σκηνές.»
Τζόυς Ευείδη: «Είχα 2 μαμάδες, σαν κοινόβιο – Με ρώτησε ο πατέρας μου και είπα “Ναι”, τέτοιο βούρλο ήμουν»
Ως καλεσμένη στο πρόγραμμα «Καλύτερα Αργά», η Τζόυς Ευείδη αποκάλυψε λεπτομέρειες για την παιδική της ηλικία και τον λόγο που αποφάσισε να επιδοθεί στην τέχνη της υποκριτικής. Η καλλιτέχνις παρουσίασε σε μια εξαιρετικά αποκαλυπτική συνέντευξη τις απόψεις της για ποικίλα θέματα και εμπεριέχοντας πληροφορίες που αφορούν σε πολλούς τομείς της ζωής.
«Είχα δύο μαμάδες, ήμουν πολύ τυχερή σε αυτή τη ζωή. Ήταν πολύ διευρυμένη και διαφορετική η ζωή μου. Είχαμε πολλά μέλη σε αυτή την οικογένεια που ήταν σταθεροί φίλοι των γονιών μου. Ήταν σαν κοινόβιο. Πολλή εξωστρέφεια, πολύ γλέντι. Θυμάμαι μόνο γελαστά τα παιδικά μου χρόνια.
Δεν θυμάμαι να μου έχει μείνει κάτι στενάχωρο. Δεν θυμάμαι κάτι σκούρο στα παιδικά μου χρόνια. Άμα είναι ηλίθιος κάποιος σαν εμένα πιστεύει ότι η φωτεινή πλευρά θα υπάρχει για πάντα στη ζωή. Είναι ένα βαθύτατο κόμπλεξ, δεν είναι χιούμορ που “υποτιμάω” τον εαυτό μου. Μικρή δεν πήρα ποτέ το “μπράβο” και για αυτό το λέω στα σκυλιά μου. Ευτυχώς είχα φαν κλαμπ τον μπαμπά μου που κρατούσε τα ίσα», είπε αρχικά η Τζόυς Ευείδη.
Ενώ πρόσθεσε: «Ο μπαμπάς μου με ρώτησε μια φορά για την υποκριτική “μπορείς να το κάνεις καλά;” και του είπα με αυτοπεποίθηση “ναι”. Τέτοιο βούρλο ήμουν τότε. Είναι καλό να είσαι λίγο βούρλο όταν είσαι μικρός, δεν γίνεται. Είναι καλό να έχεις την αυτοπεποίθηση του καινούργιου και να μην πας με τρόμο! Τα ταλέντα εγώ τα ακούω βερεσέ. Τι σημαίνει ταλέντο;
Τόσα χρόνια που πληρώνω τους λογαριασμούς από αυτή τη δουλειά είναι θαύμα. Είναι βρωμοδουλειά! Αν είχα παιδί, δεν θα ήθελα να γίνει ηθοποιός. Είναι μια δουλειά πολύ βασανιστική, δεν θα την προτείνω. Δεν είχα κάνει ακόμη τηλεόραση όσο δούλευα σερβιτόρα! Εγώ ήμουν από τη γενιά την τυχερή που άνοιγαν τα πράγματα, γινόντουσαν ωραίες δουλειές. Η τηλεόραση ήταν πολύ ρομαντική στα ’90s. Δεν έχω καλοπληρωθεί. Δεν είμαι από αυτούς που έχουν βγάλει λεφτά ή έχω κρατήσει στην άκρη. Τα κάνω μαντάρα όταν μιλάω για οικονομικά! Ήθελα σαν τρελή να έχω μάνατζερ. Συνήθως στην τηλεόραση ήμουν με δουλειές με πολύ κόσμο που δεν μπορούσαν να υπάρχουν μεγάλα κασέ. Δεν είμαι καθόλου από αυτούς που έβγαλα λεφτά. Έζησα άνετα ένα διάστημα αλλά δεν έβγαλα λεφτά!»
«Ο κόσμος μου μιλάει στον κόσμο και ένας τύπος μου λέει “Γεια σου ρε Ευείδη, γέρασες και εσύ”. Με στεναχώρησε και του λέω “Ευτυχώς δεν πέθανα!”. Δεν με ενοχλεί το σχόλιο, με ενοχλεί που δεν έχω τις ίδιες αντοχές. Έχει πολλά κέρδη το γήρας. Όπως για παράδειγμα, δεν ξοδεύεσαι. Σου λένε στην παρέα “πάμε μπουζούκια;” και λες “ποτέ”. Με ενθουσιασμό πάω σπίτι μου πολύ, να ταΐσω τις αδέσποτες γάτες της γειτονιάς μου. Μου αρέσει να βλέπω καμιά παράσταση που και που. Γενικά είμαι του σπιτιού!».
