Δεν ήταν γνωστό αλλά έγινε αντιληπτό μέσα από τους τηλεοπτικούς δείκτες πως η Μαρία Πρωτόπαππα πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα.
Η Μαρία Πρωτόπαππα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Φεβρουαρίου του 1971, ενώ την περσινή σεζόν μπήκε στις καρδιές του τηλεοπτικού κοινού μέσα από τον ρόλο της Μαρίνας στον Σασμό. Η ηθοποιός καταχειροκροτήθηκε για τις συγκλονιστικές ερμηνείες της ενώ έκλεψε τις εντυπώσεις στις σκηνές του θανάτου του γιου της, Πετρή.
Το τηλεοπτικό της ντεμπούτο έγινε το 1999, μέσα από τη συμμετοχή της στη δραματική σειρά ”Η συκοφαντία του αίματος” στην ΕΤ1. Τα επόμενα χρόνια, πήρε μέρος στις αστυνομικές σειρές ”Επιφάνεια” και ”Ξέχασέ με” του Βασίλη Τσελεμέγκου, πρωταγωνίστησε στην κοινωνική σειρά του Alpha ”Το Δέκα”, που βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Καραγάτση κι έπαιξε στις σειρές ”Για πάντα φίλες” και ”Φιλί ζωής”. Πιο γνωστές είναι οι συνεργασίες της με τον Θοδωρή Παπαδουλάκη στις σειρές ”Το Νησί” στο Mega τη σεζόν 2010-11 και ”Η λέξη που δε λες” στον Alpha τη σεζόν 2016-17. Τη σεζόν 2021 – 2022 παίζει στη σειρά Σασμός.
Παράλληλα, κατά τη δεκαετία του 2000, έπαιξε στον κινηματογράφο: ”2000 +1 Στιγμές”, ”Ένας κι Ένας”, ”Κανείς δε χάνει σ’ όλα”, ”Μπραζιλέρο”, ”Οι θεατρίνες”, ”Πριν τη νύχτα”, ”Παρέες” και ”Χορεύοντας στον πάγο”. Οι πιο πρόσφατες ταινίες, στις οποίες μετείχε, είναι: ”Η υπογραφή” το 2011 και ”Ενήλικοι στην Αίθουσα” το 2019.
Αξιοσημείωτη είναι η πορεία της και στο θέατρο. Από το 1990 μέχρι το 1996, έπαιζε αποκλειστικά σε παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τζένη Καρέζη, το Θέατρο Δημήτρη Χορν, με το Εθνικό Θέατρο, καθώς και με πολλά άλλα. Επιπροσθέτως, τα τελευταία χρόνια, έχει εργαστεί και ως σκηνοθέτις, βοηθός σκηνοθέτη και σκηνογράφος, ενώ έχει αναλάβει τη διασκευή, τη μουσική επιμέλεια και έχει εμπνευστεί το σενάριο ορισμένων έργων.
Η ίδια αποφεύγει να μιλάει στις κάμερες για την προσωπική της ζωή, ωστόσο όπως είναι γνωστό εδώ και καιρό, πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο μάλιστα καταφέραμε να δούμε και σε ένα επεισόδιο του Σασμού.
Η Μαρία Πρωτόπαππα συγκεκριμένα, πάσχει από λεύκη. Σε μία σκηνή του Σασμού όπου η Μαρίνα χαϊδεύει το πρόσωπο του Αντώνη, φαίνεται το χέρι της και το σημάδι της λεύκης. Μάλιστα, το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης αποφάσισε να το δείξει εντυπωσίασε το κοινό το οποίο το σχολίασε πολύ θετικά στα social media.
Δείτε παρακάτω
Λεύκη είναι μια επίκτητη διαταραχή της μελάγχρωσης που έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση λευκών κηλίδων στην επιφάνεια του δέρματος ή των βλεννογόνων σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής. Προκαλείται από την προοδευτική καταστροφή ή αδρανοποίηση των μελανοκυττάρων που βρίσκονται στο βάθος της επιδερμίδας και που είναι υπεύθυνα για τον χρωματισμό των επιφανειακών κυττάρων της. Έτσι, λόγω της παρουσίας ειδικών αυτοαντισωμάτων στον ορό των ασθενών, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει κάποια κύτταρα (μελανοκύτταρα) σα δικά του και τα καταστρέφει. Έτσι, προκαλείται λόγω της έλλειψης των λειτουργικών μελανοκυττάρων, αποχρωματισμός του δέρματος σαν συνέπεια της διακοπής μεταφοράς της μελανίνης προς τα κερατινοκύτταρα που το περιβάλλουν.
Η πάθηση χαρακτηρίζεται ως αυτοάνοση με γενετική προδιάθεση, δηλαδή ανήκει σε μια κατηγορία παθήσεων όπου το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού όπως προαναφέραμε στρέφεται εναντίον του και δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως αν είναι νόσος ή σύνδρομο. Στα αυτοάνοσα, το σώμα μας επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα από δικό του λάθος. Πρόσφατες έρευνες αναδεικνύουν ότι η αλλαγή της βιοχημικής σύστασης του εσωτερικού των κυττάρων συνοδεύεται από αλλαγή της μεμβράνης και της εξωτερικής εικόνας του κυττάρου.
Η λεύκη συχνά συνυπάρχει με άλλες αυτοάνοσες παθήσεις όπως είναι η δυσλειτουργία του θυρεοειδούς, η ψωρίαση, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο διαβήτης τύπου 1, η κακοήθης αναιμία, η νόσος του Addison, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος και το πολυαδενικό αυτοάνοσο σύνδρομο. Η αυτοάνοση θεωρία, η αυτοκυτταρoτοξική θεωρία, η νευροχημική θεωρία, η βιοχημική θεωρία, η γενετική, η διατροφική θεωρία και η θεωρία του οξειδωτικού στρες προσπάθησαν κατά καιρούς να αποσαφηνίσουν την παθογένεια και παθοφυσιολογία της. Μία πιο πρόσφατη θεωρεία υποστηρίζει ότι η καταστροφή των μελανοκυττάρων οφείλεται σε ανωμαλίες των βιοχημικών ή μεταβολικών οδών. Η νευρωνική, η οποία βασίζεται σε μελέτες δερμοτομικής παρά στην κατά Blashko κατανομή της τμηματικής λεύκης, υποστηρίζει ότι η καταστροφή των μελανοκυττάρων οφείλεται σε δυσλειτουργία των συμπαθητικών νεύρων.