Πέθανε μετά 2 χρόνια μάχης με τον καρκίνο η δημοσιογράφος Ελισάβετ Μαυρίδου γνωστή στο X ως @BambolaMor.
Στο τελευταίο της post στο Χ είχε γράψει:
2 χρόνια στον καρκίνο και κάθε φορά μαθαίνω κάτι χειρότερο ότι μου συμβαίνει! Η μάχη άνιση αλλά και εγώ ξεροκεφαλη!
Ειλεός λοιπόν και ποιο είναι το αρνητικό;;;
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙ φιλαράκια μου! Αν προχωρήσει σε ολοκληρωτικό απλά ο Θεός!
Δεν χειρουργείται γιατί αν με ανοίξουν ο φόβος του να γίνουν κι άλλες μεταστάσεις μέσα στις μεταστάσεις είναι κάτι σαν 99,999999% σίγουρο!
Ακόμα και μέσα στο μυαλό σας θα ζω για χρόνια !!!!
Μην σκύψετε κεφάλι !!!
Μη φοβάστε!!!
Το μυστικό για να νικηθώ είναι ο φόβος κι αυτό δεν το είχα ποτέ μου!
5 μέρες χωρίς τροφή χωρίς νερό με 32 ζάχαρο και με ανέστησαν ! Ντύθηκα ήρθα σπίτι και του έστειλα τα φιλια μου!
Περιμένω το επόμενο χτύπημα !! ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!!!
ΗΘΕΛΕ να τη θυμούνται όλοι για μία φράση:
“το μόνο που μετράει είναι η υγεία” να γίνει το κεντρικό νόημα της ολονών!
Σε ένα παλαιότερο της ποστ ανέφερε:
Ο καρκίνος χτύπησε στην δικιά μου πόρτα
Δεν φανταζόμoυν ότι μπορεί να συμβεί σε μένα.
Έπρεπε να παλέψω για τη ζωή μου. Όλα τα άλλα θα γίνονταν.
Είπα: «Δε θα με νικήσει αυτό. Έχω πράγματα να κάνω εδώ πάνω. Δεν πάω πουθενά» και πάλεψα, με τον εσωτερικό μου εχθρό.
Για το παιδάκι μου κυρίως και για την οικογένεια μου. Αποτέλεσμα αυτής της μάχης ……. ουλές στο σώμα , σημάδια ανεξίτηλα . Ουλές που θα μου θυμίζουν κάθε ώρα και στιγμή πόσο όμορφη είναι η ζωή. Και πόσο την απολαμβάνεις όταν έχεις παλέψει για να την κερδίσεις!
Άτιμο πράγμα ο καρκίνος. Παλεύει να σου στερήσει την ανθρώπινη υπόσταση. Περνάς από τις πύλες της κολάσεως, υποφέρεις. Η χημειοθεραπεία είναι το πιο σκληρό, το πιο ανεξίτηλο μάθημα που μπορεί να λάβει κανείς. Με την χημειοθεραπεία νοιώθεις ότι περνάς ξυστά από τον θάνατο. Το σώμα σου εξαθλιώνεται, αλλάζει, αποκτά σημάδια δια βίου. Παλεύει να σε μετατρέψει σε σκιά του εαυτού σου, πριν σε τραβήξει μαζί του στο σκοτάδι.
Ξύρισα τα μαλλιά μου, έπεσαν οι βλεφαρίδες μου, ένοιωσα ότι έχασα την θηλυκότητα μου. Εκεί πραγματικά λύγισα, με ισοπέδωσε για λίγο, αλλά δεν το έβαλα κάτω, έπεσα αλλά δεν το άφησα να με νικήσει είπα θέλω το παιδάκι μου να με έχει κοντά του με κάθε κόστος και για αυτό θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις!
Για λίγο καιρό ειδικά την περίοδο των βαριών χημειοθεραπειών, η μόνη μου επιθυμία είναι να ξημερώσει και να είμαι καλά. Να σταματήσω να υποφέρω.
Μου στερεί πολλά από τη ζωή μου, αλλά μου έμαθε: να μην θεωρώ την ζωή δεδομένη, μου έμαθε την αξία της κάθε στιγμής! Επίσης με έμαθε πως να μετατρέπω τον φόβο, την απόγνωση, την θλίψη και την απελπισία σε ΔΥΝΑΜΗ.
Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε αδιαθεσία, σε κάθε πόνο θα αγωνιώ…. Αν φοβάμαι; Ναι, φυσικά – αλλά φοβάμαι κι όταν περνάω ένα μεγάλο δρόμο. Όμως πλέον αυτή η εμπειρία μου να εξακολουθεί να με εφοδιάζει καθημερινά με την ευγνωμοσύνη που έμαθα να νιώθω για τα απλά πράγματα.
Θέλω λοιπόν αυτή η διάσημη φράση
“το μόνο που μετράει είναι η υγεία” να γίνει το κεντρικό νόημα της ολονών!
Αγαπήστε τον εαυτό σας και ΖΗΣΤΕ την κάθε στιγμή!!!
Την Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου, στις 12:30 μ.μ., στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη, θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία για τον Δημήτρη Συμεωνίδη, ο οποίος υπήρξε επί σειρά ετών διακεκριμένος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΜΕΒΓΑΛ, καθώς και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδας (ΣΒΕ). Ο Δημήτρης Συμεωνίδης αφήνει πίσω του σημαντικό έργο στον βιομηχανικό τομέα και αγαπητά μέλη της οικογένειάς του που τον αποχαιρετούν με βαρύ πένθος.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΜΕΒΓΑΛ εξέφρασε τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του Δημήτρη Συμεωνίδη και, σε ένδειξη τιμής, αποφάσισε να πραγματοποιήσει δωρεά στην Ένωση Ομογενών εκ Κωνσταντινουπόλεως Βορείου Ελλάδος, ανταποκρινόμενο στην επιθυμία της οικογένειας του εκλιπόντος. Παράλληλα, η εταιρεία θα καλύψει τα έξοδα της κηδείας, συμμετέχοντας ενεργά στην απόδοση της τελευταίας τιμής.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδας, με ψήφισμά του, αποφάσισε επίσης να προβεί σε δωρεά στην Ένωση Ομογενών εκ Κωνσταντινουπόλεως Βορείου Ελλάδος, ανταποκρινόμενο στην επιθυμία της οικογένειας. Επιπλέον, αποφάσισε να τιμήσει τη μνήμη του Δημήτρη Συμεωνίδη με ένα αφιέρωμα στο ενημερωτικό δελτίο του ΣΒΕ, αναδεικνύοντας την πολύτιμη συνεισφορά του στον βιομηχανικό τομέα της χώρας.
Μεγάλο σοκ υπέστη γενικότερα ο αθλητισμός αλλά και ειδικότερα ο ΠΑΟΚ, καθώς έφυγε από τη ζωή και σε ηλικία 50 ετών ο Γιώργος Βαλαβανίδης.
Ο Γιώργος Βαλαβανίδης στο παρελθόν υπήρξε παίκτης του μπάσκετ, έπειτα ασχολήθηκε με την προπονητική και πριν φύγει από τη ζωή ήταν τεχνικός υπεύθυνος των ακαδημιών μπάσκετ του ΠΑΟΚ.
Ο αθλητικός κόσμος και ειδικά ο ΠΑΟΚ και το ελληνικό μπάσκετ θρηνούν την ξαφνική απώλεια του Γιώργου Βαλαβανίδη, τεχνικού υπευθύνου των ακαδημιών μπάσκετ του συλλόγου, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 50 ετών. Η παρακαταθήκη του στον χώρο του αθλήματος, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, αφήνει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα.
Ένας αφοσιωμένος αθλητής και πρωταθλητής
Ο Γιώργος Βαλαβανίδης ξεχώρισε στον ελληνικό αθλητισμό από νεαρή ηλικία. Ήταν μέλος της Εθνικής Παίδων και Εφήβων, ενώ ανέβηκε γρήγορα στις τάξεις του ΠΑΟΚ, όπου αγωνίστηκε στην ανδρική ομάδα από το 1991 έως το 1994. Κατά την παρουσία του στον ΠΑΟΚ, κατάφερε να κερδίσει σημαντικές διακρίσεις, όπως το Κύπελλο Σαπόρτα το 1991, το Πρωτάθλημα Ελλάδας το 1992 και το Κύπελλο Κόρατς το 1994, δείχνοντας την επιμονή και το πάθος του για το άθλημα.
Αρχές και πορεία ζωής από τη Γερμανία στην Ελλάδα
Γεννημένος στη Γερμανία, στις 16 Φεβρουαρίου του 1974, και με καταγωγή από την Αλεξανδρούπολη, ο Βαλαβανίδης μεγάλωσε με αθλητικές αρχές και αξίες. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα Φερών Έβρου και, μόλις το 1988, σε ηλικία 14 ετών, πέρασε στον ΠΑΟΚ, όπου αναδείχθηκε σε σημαντικό μέλος των τμημάτων υποδομής. Στα 17 του χρόνια έκανε την εμφάνισή του στην ανδρική ομάδα, εντυπωσιάζοντας με τις επιδόσεις και την αφοσίωσή του.
Διακρίσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο
Η παρουσία του στις εθνικές ομάδες ήταν εξίσου σημαντική. Συμμετείχε 14 φορές με την Εθνική Παίδων και 29 φορές με την Εθνική Εφήβων, φτάνοντας στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ Παίδων του 1991 στη Θεσσαλονίκη και την τέταρτη θέση στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1992 στην Ουγγαρία. Οι επιδόσεις του ενέπνευσαν πολλούς νέους αθλητές και παραμένουν χαρακτηριστικό κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ.
Πορεία σε διάφορες ομάδες και η επιστροφή στον ΠΑΟΚ
Μετά την πρώτη του θητεία στον ΠΑΟΚ, ο Βαλαβανίδης συνέχισε την καριέρα του σε πολλές ακόμα ελληνικές ομάδες, όπως η Μ.Ε.Ν.Τ., όπου αγωνίστηκε στην Α2 για έξι χρόνια. Στη συνέχεια φόρεσε τις φανέλες άλλων ομάδων, όπως της Ξάνθης, του Κολοσσού Ρόδου, της Νικόπολης Πρέβεζας, του Πανοράματος και του Απόλλωνα Καλαμαριάς, συνεχίζοντας να αφήνει το στίγμα του στο ελληνικό μπάσκετ.
Ο ρόλος του ως προπονητής στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ
Από το 2010, ο Βαλαβανίδης ανέλαβε έναν νέο ρόλο στον ΠΑΟΚ, ως προπονητής των ακαδημιών, μεταλαμπαδεύοντας την εμπειρία και τη γνώση του στις νεότερες γενιές αθλητών. Αφοσιωμένος στο έργο του, συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση και εξέλιξη των νεαρών αθλητών, παραμένοντας πιστός στο όραμα του αθλήματος και του συλλόγου.
Κληρονομιά και παρακαταθήκη στο ελληνικό μπάσκετ
Ο Γιώργος Βαλαβανίδης δεν ήταν μόνο αθλητής και προπονητής, αλλά και πηγή έμπνευσης για όλους όσους τον γνώρισαν. Η συμβολή του στον ΠΑΟΚ και το ελληνικό μπάσκετ αφήνει μια βαθιά παρακαταθήκη για το μέλλον. Οι νέοι παίκτες που προπόνησε συνεχίζουν το έργο του, και η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή στο αθλητικό γίγνεσθαι της χώρας.