Ο Θάνος Λέκκας ήταν καλεσμένος του Γρηγόρη Αρναούτογλου στο “The 2Night Show”, το βράδυ της Πέμπτης και μίλησε – μεταξύ άλλων – για τη συμμετοχή του στη σειρά της ΕΡΤ «Η τούρτα της μαμάς» και για το bullying που έχει βιώσει σε μικρότερη ηλικία.
Για την απόφασή του ν’ ασχοληθεί με την υποκριτική πως το μικρόβιο της υποκριτικής μπήκε μέσα του από νωρίς, όπως και του τραγουδιού. Το χαρακτηρίζει πρόβλημα, όμως, διότι το θέατρο είναι για εκείνον «ένας καθρέφτης της ζωής παραμορφωτικός και ο άνθρωπος που το κάνει συνήθως έχει προβλήματα».
Ο Θάνος Λέκκας είναι πολυμαθής και πολύγλωσσος, καθώς γνωρίζει τέσσερις γλώσσες, Γαλλικά, Γερμανικά, Αγγλικά και Ισπανικά, δηλώνει σπιτόγατος και άνθρωπος που επιζητά την ηρεμία.
Στο βιογραφικό του έχει και μεταγλωττίσεις, καθώς από μικρός μαγευόταν από τα παιδικά της Disney, ενώ είναι υπέρμαχος και του “living green” και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να προστατεύσει το περιβάλλον.
Ο Θάνος Λέκκας έχει βιώσει bullying για την ενόργανη
Σχετικά με το bullying που βίωσε σε μικρότερη ηλικία για την ενασχόλησή του με την ενόργανη γυμναστική, επεσήμανε «θέλει πολύ χρόνο το καλό, να ακούσεις τον άλλον και να δεις ότι έχετε πολλά κοινά. Το πρώτο σενάριο είναι “όχι, δεν θα το κάνεις και φορτώνεις από μικρό το παιδί ότι αυτό που είναι δεν είναι αποδεκτό κι έχεις μία οικογένεια που ταλαιπωρείται και ένα παιδί καταπιεσμένο που κάποια στιγμή θα ξεσπάσει και θα κράζει. Το δεύτερο σενάριο είναι και αφαιρείς όλο το άγχος από το άτομο που έχει τη διαφορά και περνάτε όλα αυτά τα χρόνια της χαμένης αγάπης που αντιστέκεστε και απλώς είστε καλά».
Και πρόσθεσε ο Θάνος Λέκκας «εγώ ξεκίνησα έκτη δημοτικού να κάνω ενόργανη. Οι δικοί μου δεν ήταν καθόλου αντίθετοι σε αυτό. Μου άρεσε πάρα πολύ, δεν έπαιζα ποδόσφαιρο. Ένιωθα πάντα λίγο διαφορετικός, επιφυλακτικός, ρομαντικός και πάντα υπήρχε μία αίσθηση ότι ήμουν διαφορετικός. Έβλεπα και άλλους ανθρώπους που το περνούσαν αυτό και φοβόμουν να πλησιάσω».
Αναφορικά με τη συμμετοχή του στην «Τούρτα της μαμάς», σημείωσε «όλη η συνθήκη είναι πάρα πολύ ωραία σε μία εποχή αβεβαιότητας. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν αν, πότε και κάτω από ποιες συνθήκες θα δουλέψουν. Ευτυχώς που υπάρχει ένα ΣΕΗ και ξεκινάει να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις και γίνεται ένας αγώνας συσπείρωσης λόγω του κενού που υπήρξε. Νιώθω τυχερός κι ευλογημένος που είμαι σε μία δουλειά με εξαιρετικούς συνεργάτες από το μακιγιάζ, τα ρούχα, με τους οπερατέρ μέχρι τον Αλέξανδρο Ρήγα που δεν ξέρω πότε κοιμάται. Σε κάθε γύρισμα είναι 10ωρο, γράφει, παίζει και είναι στο μοντάζ».
