Ο Τάκης Σπυριδάκης γεννήθηκε στην Αίγινα στις 4 Φεβρουαρίου 1958 και μεγάλωσε στον Πειραιά, όπου πήγε και σχολείο. Εργάστηκε από μικρός σε διάφορες δουλειές ενώ παράλληλα πήγαινε σε νυχτερινό γυμνάσιο.Αγαπημένο του χόμπι να παίζει φλιπεράκια έξω από τη Νομική Αθηνών.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Το κοινό μας μάλιστα ενδιαφέρον μας είχε δώσει και τη δυνατότητα μιας γνωριμίας ανακαλύπτοντας πόσο σεμνός και σωστός άνθρωπος ήταν.
Παρακολουθούσε συχνά κινηματογραφικές ταινίες, χωρίς όμως να έχει εξαρχής προσανατολιστεί προς το επάγγελμα του ηθοποιού. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, την οποία εγκατέλειψε λίγο πριν το τέλος.
Έχει συμμετάσχει σε 13 ταινίες ενώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο πραγματοποίησε το 1994 με την ταινία “Ο Κήπος του Θεού”, της οποίας έγραψε και το σενάριο. Η ταινία τιμήθηκε με 7 κρατικά βραβεία ποιότητας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ο Τάκης Σπυριδάκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη ερμηνεύοντας έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας “Γλυκιά Συμμορία”, σε σκηνοθεσία του Νίκου Νικολαΐδη (1983). Για την ερμηνεία του εκείνη απέσπασε το ειδικό βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, τον ίδιο χρόνο.
Αξιοσημείωτη ήταν και η δεύτερη συμμετοχή του, στη “Λούφα και Παραλλαγή” του Νίκου Περάκη (1984). Ακολούθησαν η “Πρωινή Περίπολος” (Νίκος Νικολαΐδης, 1986), “Προστάτης Οικογένειας” (Νίκος Περάκης, 1997), “Αυτή η Νύχτα Μένει” (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999), “Μαύρο Γάλα” (Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999), “Κανείς δεν χάνει σε Όλα” (Διονύσης Γρηγοράτος, 2000), “Φτηνά Τσιγάρα” (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2000), “Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου” (Νίκος Παναγιωτόπουλος, 2002), “Λούφα και παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο” (Νίκος Περάκης, 2005), “Ισοβίτες” (Θόδωρος Μαραγκός, 2008) και “4 Μαύρα Κοστούμια” (Ρένος Χαραλαμπίδης, 2009).
Το 1989 ο Τάκης Σπυριδάκης έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους “Βέρα Κρουζ”, που απέσπασε το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο αντίστοιχο Φεστιβάλ, τιμήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και βραβεύτηκε από το Εθνικό Κέντρο Ταινιών της Γαλλίας, το 1990. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια πρωταγωνιστούσε στο θέατρο, στο έργο του Γιάννη Τσίρου “Άγριος Σπόρος”, στο θέατρο Επί Κολωνώ, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη. Συμμετείχε, επίσης, σε διαφημίσεις για εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, στην οποία υποδυόταν τον πρόεδρο μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
Ο Τάκης Σπυριδάκης έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από τις διαφημίσεις γνωστής εταιρίας τηλεφωνίας. Ως πρόεδρος ομάδας έπαιζε τη δική του μπάλα με τους παράγοντες και έφερε τη μεγάλη μεταγραφή τον «Πίου», κάνοντας πολλούς να λένε τις ατάκες του.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης έκανε δύο γάμους. Ο πρώτος έγινε όταν ήταν περίπου 20 χρονών και διήρκεσε μόλις έξι μήνες, ενώ ο δεύτερος κράτησε 20 χρόνια, από τον οποίο το ζευγάρι απέκτησε δυο κόρες.
Το 2016, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει, ο Τάκης Σπυριδάκης, είχε εκμυστηρευτεί τις πιο δύσκολες περιόδους τις ζωής του, αλλά και τα πράγματα για τα οποία είχε μετανιώσει.
«Νομίζω ότι δυσκολεύτηκα πάρα πολύ και για να το θυμάμαι ακόμα σημαίνει ότι ήταν πάρα πολύ έντονο, το ’78 που πήγα στρατιώτης ήταν πολύς ο καιρός και νομίζω ότι ήταν μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου, γιατί πάνω στα καλύτερα σου χρόνια είσαι αγκαλιά με το τίποτα.
Η απώλεια της αδελφής μου που ήταν μάλιστα και πρόσφατη ήταν ένα μεγάλο γεγονός για εμένα, έφυγε από την ζωή την Πρωτοχρονιά. Το περιμέναμε, αλλά όσο αναμενόμενο και να είναι, όταν συμβαίνει, συμβαίνει. Μου κόστισε πολύ», είχε αναφέρει, ο Τάκης Σπυριδάκης για τον χαμό της αδελφής του.
Ο Τάκης Σπυριδάκης απεβίωσε στις 13 Σεπτεμβρίου 2019 σε ηλικία 61 ετών από καρκίνο. Ο ηθοποιός έλεγε για τον επικείμενο θάνατό του: «Συνήθως τον τελευταίο καφέ τον πίνουν άλλοι για σένα κι εσύ ή είσαι εκεί γιατί είσαι αόρατος ή γιατί δεν καταλαβαίνεις τίποτε. Κανείς δεν ξέρει και δεν θα μάθει ποτέ τι συμβαίνει αυτή την στιγμή. Αλλά ο τελευταίος καφές θα ήθελα να είναι όπως άρχισε, με μια πρόταση σε κάποια κοπέλα που πια μεγάλωσε από το χρόνο, απελευθερωμένος από τις ερωτικές επιθυμίες και θα συνοψιζόταν σε έξι λέξεις: «Θα θέλατε να πιείτε έναν καφέ μαζί μου;».
Ο Τάκης Σπυριδάκης είχε μιλήσει και για τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο έχοντας εξομολογηθεί πως χάρη στην επιμονή της πρώην συζύγου του είχε πάει στον γιατρό ο οποίος του είχε πει ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει.
«Είχα κάποια συμπτώματα με την έννοια του ότι δεν μπορούσα να φάω καλά. Πίστευα ότι ήταν ένα σύμπτωμα από τη δουλειά μας, το άγχος μας, αλλά τι άγχος. Έκανα μια δουλειά στο θέατρο που πήγαινε εξαιρετικά καλά και πάει ακόμα. Δεν πήγα στον γιατρό», είχε πει.
«Με την επιμονή της πρώην συζύγου μου, που διατηρούμε μια εξαιρετική σχέση, πήγα σε ένα γιατρό που μου ανακοίνωσε ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει. Του είπα ότι είμαι μεγάλος άνθρωπος και θα ήθελα να μην μιλάμε περιφραστικά, να μην μιλάμε με μισόλογα και να μου πει ότι είναι για να ξέρω κι εγώ τι να κάνω και να πάρω τις αποφάσεις μου. Πήρα τη γυναίκα μου και πήγαμε σε ένα μπαράκι, χτύπησα τέσσερα ουίσκι απανωτά, κάπνισα κι ένα πακέτο τσιγάρα και είπα από μέσα μου μερικά πράγματα, δεν τα εξομολογήθηκα σε κανέναν. Όταν πήγα σπίτι, ζήτησα απλώς να δω τα παιδιά μου, να κάνουμε μια κουβέντα για να μην τους έρθει απότομα. 52 μέρες μέσα στο νοσοκομείο, τα είδα όλα», είχε προσθέσει.