Ο Τάκης Χάλας που γεννήθηκε με νανισμό το 1951 στην Αθήνα υπήρξε μια από τις αναγνωρίσιμες και αγαπητές φιγούρες του ελληνικού σινεμά και θεάτρου.
Ο γνωστός εκείνη την εποχή θεατρικός παραγωγός, Βαγγέλης Λιβαδάς, όταν σταμάτησε σε βενζινάδικο με το αυτοκίνητό του και είδε τον νεαρό -τότε- Τάκη, που στο μεταξύ είχε πιάσει δουλειά εκεί. «Τι κοιτάς αφεντικό; Βλέπεις την μάνικα που είναι ψηλότερη από εμένα;», τον ρώτησε αφοπλιστικά και ο θεατράρχης δεν χρειάστηκε πολλά παραπάνω για να αντιληφθεί ότι ο τύπος που στεκόταν απέναντί του διέθετε όλο το πακέτο που χρειαζόταν για να μπει στο χώρο του θεάματος. Έτσι, αποφάσισε να του δώσει ένα μικρό ρόλο σε μια καλοκαιρινή επιθεώρηση που θα ανέβαινε στο «Παρκ».
Πήρε μέρος σε πολλές ταινίες, στη διάρκεια των «χρυσών» χρόνων του ελληνικού σινεμά, με συνέπεια να συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Έπαιξε διάφορους ρόλους -και ανεξάρτητα από το πόσο μικροί ή μεγάλοι ήταν- κατόρθωνε να τους ενσαρκώνει με επιτυχία και να μένει αξέχαστος στους θεατές
Ωστόσο ο Τάκης Χάλας καταξιώθηκε στη συνείδηση του κόσμου μέσα από τις βιντεοταινίες της δεκαετίας του ’80. Μερικές από αυτές ήταν «Αδέσποτος καβαλάρης», «Κερατάς και δαρμένος», «Ο Ράμπο ο κοντός και η τάπα», «Ριφιφίδες του έρωτα» κ.α. Έπαιξε επίσης και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές όπως «Το ημερολόγιο ενός θυρωρού», «Οι μεν και οι δεν», «Οι αγνοημένοι» κ.α…. Έγινε γνωστός κυρίως μέσα από τις βιντεοκασέτες της δεκαετίας του ’80 όπου έπαιξε με τον Στάθη Ψάλτη, τον Θανάση Βέγγο, τον Κώστα Τσάκωνα, τον Απόστολο Σουγκλάκο και πολλούς άλλους…
Ωστόσο για εκείνον η καταξίωση ήρθε μέσα από το σανίδι. «Καζιμίρ και Καρολίνα», «Βολπόνε», «Η γυναίκα της Ζάκυνθος» , ήταν μερικά από τα έργα στα οποία έπαιξε είτε στο Εθνικό Θέατρο, είτε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.
Ο τελευταίος του ρόλος, η τελευταία του δουλειά ήταν σπουδαία. Έπαιξε στον «Δον Ζουάν» το 2000, που αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» του. Κοντά στα 50 πια, μπορεί να είχε κερδίσει το προσωπικό στοίχημα με τη ζωή, αλλά δεν είχε τρόπο να νικήσει τα προβλήματα υγείας και αποφάσισε να αποσυρθεί στην Πάρο, όπου ζούσε η αγαπημένη του αδελφή. Η αίτησή του για χορήγηση αναπηρικής σύνταξης απορρίφθηκε και ο Τάκης Χαλάς ξέμεινε από άλλα στηρίγματα και έμεινε απομονωμένος. Όταν αντιλήφθηκε πως πλησίαζε το τέλος, ζήτησε να προσκληθούν όλοι στην κηδεία του.
Τελικά, δεν εμφανίστηκε κανένας. Αργότερα, ο Κώστας Τσάκωνας που έχει φύγει επίσης από τη ζωή, ανέλαβε την ευθύνη να απολογηθεί για λογαριασμό όλων. «Συχώρα μας φίλε Τάκη και μένα και τους άλλους που δεν ήρθαμε στον αποχαιρετισμό, αλλά ντρεπόμαστε γιατί όλοι σε είχαμε ξεχάσει. Πώς λοιπόν να σε θυμόμαστε στο φριχτό φευγιό σου από ένα κόσμο θεατρίνικο γεμάτο υποκρισία»…