Η Άννα Μπεζάν μίλησε στην κάμερα της εκπομπής Super Κατερίνα και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο ορφανοτροφείο, όπου μεγάλωσε, το οποίο και θεωρεί πατρικό της σπίτι, αλλά και στο αν έχει επαφές με τους γονείς της.
«Το ζόρι και η κακοποιητική συμπεριφορά ήταν όσο ήμουν σπίτι μου» είπε η πρώην παίκτρια του GNTM.
Το μοντέλο και ηθοποιός είπε ότι δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τους γονείς της, μιας και πέρασε δύσκολα και κακοποιητικά μαζί τους.
Πιο αναλυτικά, η Άννα Μπεζάν είπε: «Έχω σβήσει τις μνήμες μέχρι να πάω στο ορφανοτροφείο θηλέων, είναι το πατρικό μου να πω αρχικά έτσι το έχω στην καρδιά μου. Ήταν δύσκολα αλλά δεν ήταν μίζερα. Το ζόρι μου και η κακοποιητική συμπεριφορά και όλα αυτά τα άσχημα, ήταν όσο ήμουν σπίτι μου».
Όσο για τις πιο δύσκολες καταστάσεις που βίωσε ως παιδί, η ίδια απάντησε: «Ένα παιδί έχει ανάγκη από πάρα πολλή αγάπη, έχει ανάγκη από αποδοχή και εγώ δεν είχα αποδοχή, δεχόμουν απόρριψη».
Τέλος, η Άννα Μπεζάν ρωτήθηκε αν έχει επαφές με τους γονείς της. Σε αυτό απάντησε: «Όχι δεν μιλάω πια για αυτούς, δεν θέλω να έχω, έχω τη δική μου οικογένεια. Έχω μια πεθερά που είναι σαν μαμά μου και το λέω με πολλή αγάπη, έχω έναν άντρα που με αγαπάει πάρα πολύ και με στηρίζει, έχω ένα υπέροχο παιδί. Έχουμε φτιάξει μια οικογένεια που έχει κουμπώσει και είναι η δική μου οικογένεια».
Σε παλιότερη συνέντευξη, η Άννα Μπεζάν είχε μιλήσει στην εκπομπή «Καλοκαίρι #not» για τα τραυματικά παιδικά χρόνια που έζησε με τον πατέρα της, αλλά και την απόφασή της να μπει σε ορφανοτροφείο.
«Η ζωή μου θα μπορούσε να γίνει ταινία σίγουρα. Δεν επιτρέπω να με κοιτάξουν υποτιμητικά, επειδή μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο. Όσο ψύχραιμη κι αν είμαι γενικά, αν καταλάβω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, γίνομαι έξαλλη και… δεν περνάει καλά κανένας» είχε πει αρχικά.
Στην ερώτηση πώς βρέθηκε στο ορφανοτροφείο, η ηθοποιός απάντησε: «Ήταν δική μου επιλογή να πάω. Ήμουν 12 χρονών, ήμουν πάρα πολύ μικρή, όμως είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν άντεχα άλλο. Πήγα κι έκανα μήνυση στον πατέρα μου και κάπως έτσι, έφυγα. Δεν άντεχα άλλο. Φτάνεις σε ένα σημείο κενού, που δεν μπορείς να το διαχειριστείς και θέλεις να διαμαρτυρηθείς κάπως. Ήταν αργά, όταν έμαθε ο πατέρας μου για την μήνυση. Είχαν έρθει ήδη και με είχαν πάρει από το σπίτι. Πέρασα πολλά χρόνια, τρώγοντας ξύλο από τον πατέρα μου, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει λόγος. Δεν αντέδρασε, γιατί υπήρχε εισαγγελική απόφαση, που έλεγε ότι δεν μπορεί να με πλησιάσει στα δύο μέτρα. Είχα πάει χτυπημένη στο σχολείο, οπότε οι δάσκαλοι μου είχαν καταλάβει πως κάτι τρέχει. Δεν μπορούσα να το κρύψω».