Θλίψη «σκόρπισε» στο πανελλήνιο η είδηση πως έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, η ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου Μάρθα Καραγιάννη.
Η σπουδαία ηθοποιός με τη μακρά καλλιτεχνική πορεία σε θέατρο και τηλεόραση έφυγε από τη ζωή το μεσημέρι της Κυριακής. Ο ψυχίατρος Δημήτρης Σούρας επιβεβαίωσε την είδηση του θανάτου της στην εκπομπή “Καλύτερα δε γίνεται” και τη Ναταλία Γερμανού.
Στις τελευταίες στιγμές, στο πλευρό της ήταν η αδελφική της φίλη, Ντόρα Ντούμα, η οποία μάλιστα ενημέρωσε και τον στενό τους φίλο, Δημήτρη Σούρα. Η τελευταία εμφάνιση της ηθοποιού μπροστά στον φωτογραφικό φακό ήταν το 2020, όταν επισκέφθηκε τον Γιάννη Πλούταρχο μαζί με τη Ντόρα Ντούμα, τον Δημήτρη Σούρα και τη σύζυγό του.
Ποια ήταν η Μάρθα Καραγιάννη
Η ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1939 στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Οι γονείς της ήταν ποντιακής καταγωγής. Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου (μαζί με την Ελένη Προκοπίου).
Η κινηματογραφική πορεία της Μάρθας Καραγιάννη
Η κινηματογραφική της καριέρα συνδέθηκε με τον Γιάννη Δαλιανίδη. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1961 στην ταινία «Ζητείται ψεύτης». Η ίδια λέει χαρακτηριστικά ότι, αν και ήταν μόλις 21-22 χρόνων, ο Φίνος τη θεωρούσε ”φθαρμένη” γιατί είχε πάρει ήδη μέρος σε ταινίες τις οποίες ο σημαντικός παραγωγός τις χαρακτήριζε μέτριες.
Το μοναδικό μιούζικαλ στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη δεν χόρεψε, ήταν το “Μερικοί το προτιμούν κρύο” γιατί αρχικά στο ρόλο της επρόκειτο να εμφανιστεί η Άννα Φόνσου. Μάλιστα είχε γίνει και δεύτερη πρόταση στην Πόπη Λάζου.
Στη μουσική ταινία “Οι θαλασσιές οι χάντρες”, 1967 εμφανίζεται ως καθαρά κωμική ηθοποιός κάτι στο οποίο επέμεινε πολύ ο Γιάννης Δαλιανίδης παρότι η ίδια πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση θεωρώντας ότι ήθελε ο σκηνοθέτης να προβάλλει τη Ζωή Λάσκαρη ενώ αντίθετα εκείνος της είπε ότι έτσι της δίνει ψωμί για μέχρι τα γεράματά της εννοώντας ότι μπορούσε να ξεχωρίσει και να σταθεροποιηθεί στην κωμωδία και να απαγκιστρωθεί από την εικόνα της λαμπερής σουμπρέτας-χορεύτριας που έχει όριο λήξης.
Τραγούδησε πρώτη φορά στην ταινία “Καπετάνιος για κλάματα”, 1960 (“Σαν φυσά το μαϊστράλι”) αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας στην ταινία “Γοργόνες και μάγκες”, 1968 (“Ο άνδρας που θα παντρευτώ”). Επίσης τραγούδησε στη βιντεοταινία “Μια τρελή, τρελή ζωντοχήρα”, 1988.
Η ταινία “Ο παράς κι ο φουκαράς” είναι η τελευταία ταινία που έκανε εκτός Φίνου γιατί στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με τη μεγάλη κινηματογραφική εταιρία. Το 1965 θα κάνει ένα χαριτωμένο πέρασμα στην ταινία του Γιώργου Κωνσταντίνου, 5000 ψέματα.
Το 1969, θα παίξει ένα δραματικό ρόλο στην ταινία του Νίκου Φώσκολου, “Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα”, και ένα ρόλο κωμικό στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, Η ωραία του κουρέα. Η συνεργασία της με το Γιάννη Δαλιανίδη και τον Κώστα Βουτσά απογειώθηκε στην ταινία “Το ανθρωπάκι”, 1969.
Τελευταία ταινία εκείνη την περίοδο είναι Ο Μάγκας με το τρίκυκλο, 1972 ενώ θα επανέλθει μερικά χρόνια αργότερα με την ταινία πρωταγωνιστών του Γιώργου Λαζαρίδη, Ο Ποδόγυρος, 1980. Τελευταία έπαιξε στις ταινίες: “Πεθαίνω για σένα”, 2009 και “Από έρωτα”, 2014. Έχει περάσει επίσης ως guest και από τη σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης», παίζοντας τη μητέρα της Ελένης Ράντου.
