Ο Σταύρος Σβήγκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 2008 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πρωτοεμφανίστηκε στην τηλεόραση ως ”Πέτρος” στη νεανική σειρά του Mega Channel ”Άγρια παιδιά”.
Της: Έπη Τρίμη
Φέτος, συμμετέχει στη σειρά “Ήλιος” υποδυόμενος τον Μάρκο. Βλέποντας τον Μάρκο, ένα όμορφο και γοητευτικό 30άρη, κανείς δεν υποψιάζεται τη διττή προσωπικότητα που κρύβει και το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει. Ευγενικός, εύστροφος και τολμηρός, γοητεύει την Εύα και καταφέρνει να κερδίσει την εύνοια της Αλεξάνδρας. Τα σχέδιά του κρύβονται καλά πίσω από τον έρωτα που ζει με την Εύα και δείχνει αποφασισμένος να τα υλοποιήσει με κάθε κόστος. Δε διστάζει να έρθει αντιμέτωπος με όλους και να ρισκάρει τα πάντα, για να φτάσει στον τελικό του στόχο: να κερδίσει σε όλα.
Προσωπική ζωή
Το 2018 παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τη σύντροφό του, Έλενα Αϊβαλή και απέκτησε το πρώτο του παιδί.Ο ίδιος έκανε την εν λόγω επιλογή καθώς πιστεύει ότι ο θρησκευτικός γάμος είναι μια κοροϊδία.
Η επαγγελματική πορεία
Ο Σταύρος Σβήγκος συμμετείχε στη δεύτερη σεζόν του ”L.A.P.D.” στον ρόλο του ”Ανδρέα”. Το 2011 έπαιξε σε ένα επεισόδιο της κωμικής σειράς αστρολογίας του ANT1 ”Ο πόλεμος των άστρων”. Τις χρονιές 2014 και 2015 πρωταγωνίστησε στην κωμική σειρά του Mega Channel ”Κάτω Παρτάλι”, χάρη στην οποία έγινε ευρύτερα γνωστός. Τη σεζόν 2016-2017 συμπρωταγωνίστησε στη σειρά του Alpha TV ”Αστέρας Ραχούλας” με τον Αντώνη Καρυστινό, την Παναγιώτα Βλαντή, τον Δάνη Κατρανίδη και τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση. Το 2018 είχε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην κωμική σειρά ”Κάτι Χωρισμένα Παλικάρια”. Επίσης, συμμετείχε στις σειρές ”Δέκα Μικροί Μήτσοι” και ”Πέτα τη Φριτέζα”.
Όσον αφορά το θέατρο, ο Σταύρος Σβήγκος έχει συμμετάσχει σε δέκα παραστάσεις, στο χρονικό διάστημα 2015-2019.
Τέλος, Σταύρος Σβήγκος έπαιξε σε τρεις κινηματογραφικές ταινίες και πρωταγωνίστησε το 2015 στην τηλεταινία ”Κάνε το βήμα” της Lacta, που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel. Ο ίδιος έχει πει για την επιλογή του: “Είμαι ηθοποιός γιατί μου αρέσει, θέλω να εκφράζομαι μέσα αυτό, εκφράζομαι μέσα από αυτό. Απλά όταν κάποιες φορές δεν δίνεται η κατάλληλη σημασία στα κείμενα και στις παραστάσεις, με ενοχλεί. Γιατί εγώ ό, τι και να παίξω όποια και να είναι η επιλογή μου μ’αρέσει δεν μ’αρέσει καλλιτεχνικά θα τη στηρίξω 100% και η δημιουργία μου θα προσπαθήσω να είναι ενεργή όπως θα έκανα με κάτι που θα με εξέφραζε απόλυτα”.
Όταν ήμουν 18 πήγα σε μια οντισιόν σε σπίτι, νόμιζα ότι είναι «φυσιολογικό»
Ο ηθοποιός Σταύρος Σβήγκος μίλησε στην εκπομπή «Πρωινό» και πήρε θέση για όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, λέγοντας πως όλοι γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει στον χώρο του θεάτρου, ενώ εξομολογήθηκε και τη δική του εμπειρία, όταν σε ηλικία 18 ετών περνούσε από οντισιόν σε σπίτια σκηνοθετών.
«Η δική μου στάση είναι να σταθώ στο πλευρό του αδύναμου και πάντα αυτή είναι η δική μου στάση σε όλη μου τη ζωή. Το ότι να βγω να πω εγώ κάτι που έπαθε κάποιος από κάποιον άλλον, το θεωρώ λάθος. Αν θέλει, οφείλει, χωρίς να τον πιέσω εγώ, να μιλήσει αυτός που το έχει πάθει. Όταν ήμουν εγώ 18 και πήγα σε μια οντισιόν κινηματογραφική και ήμουν έξω από τον χώρο, δεν τον γνώριζα και ξαφνικά γίνεται μια οντισιόν σε ένα σπίτι, σκέφτηκα τότε ότι το λογικό είναι οι οντισιόν να γίνονται σε σπίτια.
Όταν πας λοιπόν και με την πρόφαση της οντισιόν γίνεται κάτι με έξυπνο τρόπο, γιατί όταν είσαι 18 και ο άλλος είναι 40 και ξέρει να χειρίζεται τον χώρο και ένα 18χρονο παιδί πώς να το μανιπιουλάρει και να το φέρει εκεί που θέλει, δεν ξέρεις ποια είναι τα όρια. Δεν ξέρεις αν αυτό ξεπερνάει τα όρια της οντισιόν και πάει σε μια παρενόχληση ή παραμένει οντισιόν. Και καταλαβαίνεις ότι έχεις παρενοχληθεί 2-3 βήματα μετά. Γιατί έχει μεγάλη διαφορά» δήλωσε ο Σταύρος Σβήγκος.
Η σεξουαλική παρενόχληση
Στις Roomies μίλησε για την δική του εμπειρία που είχε με σεξουαλική παρενόχληση ο Σταύρος Σβήγκος.«Στα 19 μου, πριν μπω στη σχολή, με έστειλαν σε μια οντισιόν ενός σκηνοθέτη. Έχω αναφέρει το όνομα και έχουν βγει και άλλα τρία αγόρια για τον ίδιο…
Όταν πήγα λοιπόν ο τύπος πήγε να με αγγίξει, πήγε να φερθεί έξυπνα, να με κάνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο να βγάλω τα ρούχα μου και να μου κάνει πολλά. Δεν ήξερα τίποτα από τον χώρο. Φεύγω από εκεί σχεδόν έτοιμος να τον πλακώσω και λέω τι κάνεις; Ήθελα να δω αν είσαι διαθέσιμος για τον ρόλο μου είπε… Ταυτόχρονα ένιωσα και ντροπή και άσχετος και γυρίζοντας προς το σπίτι σκεφτόμουν τι θα πω στον πατέρα μου που θα με ρωτήσει πώς πήγε; Ότι με άγγιξε; Καταλήγεις στο να μην πεις τίποτα.»
Η εθελοντική εργασία στο ΚΕΘΕΑ
«Ήταν πιο πολύ κάτι προσωπικό, αλλά και πολύ σκληρό παράλληλα, γι’ αυτό και άντεξα μόνο ένα χρόνο, Δεν είχα έρθει ποτέ κοντά σε χρήστες τόσο νεαρής ηλικίας. Έχω πολλούς φίλους και γνωστούς χρήστες. Βρέθηκα εκεί εθελοντικά για να διδάξω θεατρική γραφή και δημιουργικό παιχνίδι. Θεώρησα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ πιο ευαίσθητοι και επειδή είναι εσωστρεφείς έχουν να δώσουν πολλά πράγματα. Όντως έγινε. Δούλευα με παιδιά από 12 έως 21 χρόνων. Το πιο σκληρό ήταν οι φορές που πήγαινα στο μάθημα και έβλεπα ότι έλειπε κάποιο παιδί. Είχαν την ελευθερία να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν όποτε ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν να ξαναγυρίσουν. Όποτε συνέβαινε, ήξερα ότι το εκάστοτε παιδί έχει ξαναβγεί στο δρόμο και το πιθανότερο ήταν ότι είχε ξαναρχίσει τη χρήση. Με ζόριζε πιο πολύ το πόσο θύματα εκμετάλλευσης πέφτουν αυτά τα παιδιά μέχρι να τους δώσουν αυτό που χρειάζονται.
Τα ναρκωτικά για εμένα είναι μια τεράστια επιχείρηση κέρδους, στην οποία συμμετέχει και το κράτος και το παρακράτος. Γιατί δεν θεωρούμε ναρκωτικό και το αλκοόλ; Η απάντηση είναι «επειδή είναι νόμιμο», παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις η ζημιά που κάνει είναι μεγαλύτερη από αυτήν που προκαλούν κάποια ναρκωτικά. Καταστρέφει επίσης εγκεφαλικά κύτταρα, το συκώτι, το στομάχι, ενώ αλλοιώνει την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του χρήστη, κάνοντας τον πολύ επιθετικό ή πολύ παθητικό.»
Η κατάθλιψη
«Όλοι έχουμε κατάθλιψη πλέον. Δυστυχώς το χρήμα μεταφράζεται ως ενέργεια. Εγώ ειλικρινά πιστεύω ότι όλοι ζοριζόμαστε λίγο ως πολύ γιατί απλά βγήκαμε από τις συνήθειες μας και μας επηρέασε ψυχολογικά το ότι χάσαμε έστω. και τη λίγη άνεση μας.Ήταν όλα μαύρα. Δεν μου άρεσε τίποτα. Δεν έβρισκα ενδιαφέρον πουθενά. Το μόνο που ήθελα είναι να βρίσκομαι σπίτι και να μη μου μιλάει κανείς. Νομίζω ότι το, περνούν όλοι, ειδικά στις πιο ουσιαστικές φάσεις του απογαλακτισμού από την οικογένεια. Όταν έχεις μεγαλώσει σε μια οικογένεια με πολλή αγάπη και διαπιστώνεις ότι η κοινωνία δεν εμπεριέχει καθόλου αγάπη, θεωρείς πως όλα είναι μάταια.Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να προσωποποιούμε όλα τα πράγματα. Δεν έχουμε ευθύνη ούτε γίνονται όλα για εμάς. Μεγαλώνοντας νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και τα πάντα περιστρέφονται γύρω από εμάς. Είναι τόσο αστείο αν το σκεφτείς.»
