Η Γαία Μερκούρη σε συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town και στον δημοσιογράφο Τάσο Μπιμπισίδη, μίλησε για τη σχέση με τη μητέρα της, τον τρόπο που τη μεγάλωσε, τα σχέδια για το μέλλον της και για τη σχέση της με τον Άγγελο Λάτσιο.
Είναι η πρώτη σου συνέντευξη;
Ναι, και έχω λίγο άγχος αλλά ήρεμα, καλά θα πάει. Όταν ήμουν πιο μικρή, δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα μπω στον ίδιο δρόμο με τους γονείς μου. Είχα εντελώς άλλο πλάνο στο μυαλό μου.
Από αντίδραση;
Ίσως επειδή ήμουν δύσκολο παιδί, κι ακόμα είμαι. Από μικρή, όποτε δε γινόταν το δικό μου έκανα τεράστιο χαμό. Αλλά η μαμά μου με χειριζόταν θεωρώ πολύ σωστά. Για παράδειγμα, θυμάμαι ότι στο σχολείο όλες οι φίλες μου είχαν κινητό. Εγώ δεν είχα σε παιδική ηλικία κινητό και ζήλευα, γκρίνιαζα. Αλλά πολύ σωστά έκανε η μαμά μου και δε μου έπαιρνε. Βέβαια, το διαπιστώνω τώρα αυτό. Το ίδιο και με τις εξόδους, με άφηνε να βγω, αλλά μου έλεγε “στη 1 θα είσαι πίσω”, ενώ όλες οι φίλες μου γυρνούσαν 5-6 το πρωί. Μου έβαζε όρια σε πολύ λογικά πλαίσια. Καταπίεση δεν ένιωσα ποτέ, η αλήθεια είναι. Η μόνη πίεση που είχα, ήταν για να είμαι δραστήρια, να κάνω πράγματα, να δοκιμάζω δραστηριότητες, για να βρω τι είναι αυτό που μου αρέσει.
Δεν έχεις καταλήξει ακόμη ποιο δρόμο θέλεις να ακολουθήσεις;
Φέτος θα πήγαινα να σπουδάσω στο Άμστερνταμ. Είχα κλείσει εισιτήρια να φύγω τον Σεπτέμβρη, μαζί με την αδερφή μου που σπουδάζει εκεί. Μια μέρα πριν φύγουμε, γυρίζω σπίτι και λέω στη μαμά μου “εγώ αύριο δε πάω πουθενά”. Ευτυχώς ήταν πολύ ψύχραιμη και κάθισε να το συζητήσουμε. Η σκέψη μου ήταν ότι, από το να σπαταλάω χρήματα για σπίτι και σχετικά έξοδα για να σπουδάσω κάτι που δε ξέρω αν με ενδιαφέρει, καλύτερα να μείνω στην Αθήνα που έχω το σπίτι μου, τους ανθρώπους μου και τον χρόνο να δω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Θεώρησα ότι είναι πιο ώριμο να παραμείνω εδώ, δεν το έκανα για να νιώθω ασφαλής. Γιατί δεν είμαι έτσι. Μου αρέσει το άγνωστο, μου αρέσει να μην ξέρω τι με περιμένει. Την ίδια περίοδο μιλούσα με την Έλενα Χριστοπούλου και ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το πρακτορείο της. Σίγουρα και αυτός ο παράγοντας ήταν σημαντικός για να αποφασίσω να μείνω εδώ.
Τι σχέση έχεις με τη μητέρα σου μεγαλώνοντας;
Με τη μαμά μου πάντα είχαμε διαφωνίες για τον απλό λόγο ότι μοιάζουμε πάρα πολύ. Είμαστε και οι δυο ξεροκέφαλες. Επίσης, επειδή στο σπίτι οι γονείς μας δε μας έκαναν ποτέ να νιώθουμε ότι ήμασταν κάτι special λόγω της δουλειάς τους, άργησα πολύ να καταλάβω τι επάγγελμα κάνει. Θυμάμαι να πηγαίνουμε σούπερ μαρκετ και να μας σταματάνε για να βγάλουν φωτογραφίες μαζί της. Δε καταλάβαινα γιατί, μου φαινόταν αστείο, γυρνούσα από την άλλη και γελούσα. Εντάξει, δεν είναι και η Beyonce. Εγώ, άρχισα να τη θαυμάζω μεγαλώνοντας και πλέον τη θαυμάζω ως μητέρα. Βέβαια, επειδή όπως σου είπα και πριν είμαστε πολύ ίδιες, πλέον επέλεξα να μη μένουμε μαζί για να μην τσακωνόμαστε συνέχεια.
Πως είναι να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι μόνο με γυναίκες;
Αυτή ήταν η πραγματικότητά μου πάντα, οπότε δεν ξέρω πως είναι αλλιώς. Με την αδερφή μου τώρα γίναμε κολλητές, μέχρι το σχολείο με μισούσε. Αυτό που γενικά έχω παρατηρήσει, που έχει να κάνει ίσως με το γεγονός ότι ήμασταν τρεις γυναίκες στο σπίτι, είναι ότι σχεδόν πάντα είχα μόνο αγόρια φίλους. Δύσκολα ερχόμουν κοντά με τα κορίτσια. Πάντα μου φαινόταν δύσκολο να έχω φίλες, ενώ με τα αγόρια νιώθω ο εαυτός μου.
Το γεγονός ότι τα media άρχισαν να ασχολούνται μαζί σου απλά και μόνο λόγω της δημοσιότητας της μητέρας σου, πως σου φάνηκε στην αρχή;
Δεν έδινα σημασία ούτε στην αρχή, ούτε τώρα. Γελούσα με αυτά που έγραφαν. Το πρώτο άρθρο που βγήκε για μένα έλεγε ότι είμαι έγκυος. Έγκυος στα 17 μου; Δε ξέρω καν πως προέκυψε. Η μητέρα μου με ρώτησε τότε αν με ενοχλεί όλο αυτό, απάντησα ότι δε με νοιάζει καν και μου είπε “αν δε σε νοιάζει εσένα, δε με νοιάζει ούτε εμένα”. Έχω διαβάσει πολλές αστείες ιστορίες για μένα, πράγματα που δεν έχουν συμβεί ποτέ, οπότε με τι ακριβώς να ασχοληθώ;
Πως είναι ο έρωτας στα 18;
Ο έρωτας στα 18 είναι όπως αποφασίσει ο καθένας να τον ζήσει. Για μένα είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής. Αν δεν έχεις ζήσει έρωτα, τότε τι; Ο καθένας βέβαια με τον χρόνο του. Έχω φίλες που δεν έχουν μπει ακόμα σε κάποια σοβαρή σχέση, ούτε νιώθουν ερωτευμένες και από μέσα μου σκέφτομαι “δεν ξέρεις τι χάνεις!” Είναι τόσο ωραίο!
Είσαι τόσο ερωτευμένη;
Είμαι! Γενικά ως άνθρωπος είμαι ρομαντική και όταν έχω κάτι όμορφο στη ζωή μου το βλέπω ακόμη ομορφότερο απ΄ ότι είναι. Ακόμη και όταν είναι όλα μαύρα, εγώ βρίσκω το θετικό, το καλό, το όμορφο. Και μου αρέσει που είμαι έτσι, γιατί γενικά δεν είμαστε love generation. Υπάρχει πολύ μίσος εκεί έξω, διαμάχες, διχασμός, πόλεμος. Ξεχνάμε ότι η αγάπη είναι το σημαντικότερο, το πιο όμορφο πράγμα της ζωής.