Η παρακάτω αφήγηση είναι μία εξομολόγηση από μία γυναίκα σχετικά με το παράπονο που έχει ο άντρας της όταν αυτή βγαίνει άβαφη έξω.
Παρακάτω ακολουθεί η εξομολόγηση της Ηλιάνας για τον σύζυγο της. Έχει βρεθεί σε απόγνωση γιατί δεν ξέρει πως να αντιμετώπισει την άσχημη συμπεριφορά του άντρα της ως προς την εμφάνιση της. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Διαβάστε την εξομολόγηση
Με τον άντρα μου είμαστε παντρεμένοι 22 χρόνια και έχουμε δύο παιδιά.
Σχεδόν κάθε μέρα (εκτός αν είμαι άρρωστη ή είμαστε διακοπές) σηκώνομαι νωρίς και πρώτη απ’ όλους, κάνω το ντουζάκι μου, ξυρίζω τα πόδια μου και ξοδεύω σχεδόν μία ολόκληρη ώρα για να βαφτώ και να φτιάξω τα μαλλιά μου.
Τόσα χρόνια κουράστηκα να κάνω τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα γι΄ αυτό πρόσφατα σταμάτησα να πάρω «ρεπό» τις Κυριακές. Δεν είναι ότι αφήνομαι. Και την κρεμούλα μου την ενυδατική βάζω και τα μαλλάκια μου φτιάχνω και ωραία ρούχα φοράω. Σε σχέση με τις μισές γυναίκες της ηλικίας μου που συναντώ όταν βγαίνω έξω είμαι πολύ καλύτερη ( όμορφη, γυμνασμένη, προσεγμένη), αλλά ο σύζυγός μου πρόσφατα μου την «είπε» που τις Κυριακές αποφάσισα να χαλαρώσω και εγώ λίγο και να σταματήσω να βάφομαι.
Ανησυχεί όπως λέει ότι μας πήρε η κάτω βόλτα, ότι θα καταντήσω σαν κάτι άλλες 45άρες που κυκλοφορούν άφτιαχτες, άσχημες, ασουλούπωτες και παραιτημένες, ότι αν συνεχίσω έτσι, δεν θα του αρέσω, όπως του άρεσα παλιά, ότι δεν είναι κατάσταση αυτή και ότι πρέπει να φροντίζω τον εαυτό μου και άλλα τέτοια.
Έχω κουραστεί
Πραγματικά έχω κουραστεί όλα αυτά τα χρόνια. Μου το «χτυπάει» που εκείνος κάνει κάθε μέρα μπάνιο (όλο κι όλο του παίρνει ένα τέταρτο) τη στιγμή που ούτε ξύρισμα έχει να κάνει ούτε τα μαλλιά του να φτιάξει ούτε να βαφτεί. Πρόσφατα αποφάσισε να αφήσει γένια κάτι που το βρίσκω πολύ σeξι σε αντίθεση με εκείνον που δεν βρίσκει πλέον τίποτα σeξι πάνω μου.
Δεν σκοπεύω να σταματήσω να περιποιούμαι τον εαυτό μου, αλλά θέλω και εγώ μία μέρα χαλαρότητας. Δεν γίνεται μέχρι το σούπερ μάρκετ να πηγαίνω και να πρέπει να είμαι στην πένα από πάνω μέχρι κάτω. Το βρίσκω γελοίο όλο αυτό και το γεγονός ότι γκρινιάζει και μου τη «λέει» μου τη δίνει πραγματικά στα νεύρα.
Λέει ότι δεν είναι δίκαιο που του παρουσιάζω (για την ακρίβεια λέει ότι προσπαθώ να του επιβάλλω) μία διαφορετική γυναίκα απ’ αυτή που γνώρισε και ερωτεύτηκε και εγώ λέω ότι δεν είναι δίκαιο που αγαπάει την επιφάνεια και όχι την ουσία. Όλο αυτό με έχει καταστεναχωρήσει. Τι να κάνω;
Ηλιάνα
