Όσοι μεγάλωσαν τη δεκαετία του 80 και του 90 και οι πιο παλιοί σίγουρα θα θυμούνται ότι ενημερώνονταν για την ώρα καλώντας το 141.
“Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι…” έλεγε η φωνή από την άλλη άκρη του ακουστικού. Ποια όμως ήταν η φωνή της ώρας; Ποια ήταν αυτή που την ήξερε όλη η Ελλάδα, αλλά κανείς δεν την είχε δει;
Η φωνή που έλεγε την ώρα ήταν η Πιπίτσα Παΐσιου. Η φωνή του ραδιοφώνου της ΕΡΤ.
Ήταν επίσης η πρώτη εκφωνήτρια μιας εξίσου πρωτοπόρου προσπάθειας για τη λειτουργία ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα. Το 1948 μια ομάδα ερασιτεχνών οδηγών του 781 Λόχου Γενικών Μεταφορών δημιούργησε τον σταθμό που χαρακτηρίστηκε «προπομπός της ΥΕΝΕΔ». Κάλεσαν για δοκιμαστικά διάφορες γυναίκες και τελικά ως εκφωνήτρια επελέγη η Πιπίτσα Παΐσιου, η οποία με τη «βελούδινη φωνή» της είχε κερδίσει τους ακροατές του νεότευκτου τότε σταθμού.
Ο τραγικός χαμός της
Κανείς δεν περίμενε το άδοξο τέλος της Πιπίτσας Παΐσιου. Ο άντρας της τη …λύτρωσε κι έφυγε κι εκείνος μαζί της.
Η Καλλιόπη Παΐσιου, κατάκοιτη μετά από εγκεφαλικό, δολοφονήθηκε από τον 90χρονο σύζυγό της στις 19 Μαρτίου 2010, στο σπίτι τους στα Βριλήσσια, 5 μέρες αφότου βγήκε από το νοσοκομείο και χωρίς ελπίδα να επανέλθει. Στο σημείωμα που άφησε ο Παΐσιος, ο οποίος στη συνέχεια αυτοκτόνησε, αναφέρει ότι στην πράξη του τον οδήγησε «η απελπισία, η θλίψη και η αγάπη για τη γυναίκα του».
Ο σύζυγός της, σύμφωνα με τα ιατροδικαστικά ευρήματα, αποφάσισε να τη λυτρώσει από την περιπέτειά της. Τοποθέτησε το μαξιλάρι στο πρόσωπό της, την ώρα που εκείνη κοιμόταν, με αποτέλεσμα να της προκαλέσει ασφυξία και να πεθάνει. Στη συνέχεια πήρε ένα μαχαίρι, το τοποθέτησε κάθετα στο δάπεδο και έπεσε με ορμή πάνω του ακολουθώντας για πάντα και στον θάνατο τη σύζυγό του.
Η φωνή της ώρας του 141
Πως όμως κατέληξε να γίνει η διάσημη φωνή του ΟΤΕ;
Η Καλλιόπη Παΐσιου, η «Πιπίτσα» όπως την αποκαλούσαν οι συνάδελφοί της στη ραδιοφωνία, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή από τη δεκαετία του ‘50 και τα χρόνια που ακολούθησαν.
Η Παΐσιου ήταν η φωνή της γνωστής φράσης «στον επόμενο τόνο» της υπηρεσίας εξυπηρέτησης συνδρομητών του ΟΤΕ, από το 1960. Φωνή που διατηρήθηκε ως πρόσφατα, στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Η ίδια η Καλλιόπη Παΐσιου είχε περιγράψει πως είχε γίνει η επιλογή της για να εκφωνεί την ώρα.
«Στη δεκαετία του ‘50 μας φώναξαν από τον ΟΤΕ περίπου δέκα εκφωνήτριες. Πήγαμε στο στούντιο της ΕΡΤ για να κάνουμε το δοκιμαστικό. Μετά από λίγο με φώναξαν και μου είπαν: «κ. Παΐσιου εσάς επιλέξαμε». «Εμένα;» τους ρώτησα. Έτσι έγινε».
Η συσκευή που μετέδιδε την ώρα ήταν μια τετράγωνη σιδερένια μεταλλική κατασκευή που έμοιαζε με τραπέζι. Μέσα ήταν τοποθετημένο ένα ρολόι μεγάλης ακρίβειας και ένας μεγάλος μεταλλικός κύλινδρος που περιστρεφόταν. Πάνω στον κύλινδρο ήταν γραμμένες οι φωνές των λεπτών, των ωρών και των δευτερολέπτων του 24ωρου. Έτσι όποιος καλούσε το 141 άκουγε την ώρα μέσα από αυτό τον μηχανισμό. Η συσκευή λειτούργησε για 25 ολόκληρα χρόνια από το 1975 έως το 2000.
Όσοι έζησαν εκείνη την εποχή σίγουρα δεν μπορούν να ξεχάσουν την χαρακτηριστική φωνή που έλεγε την ώρα μέσω του τηλεφώνου.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, μερικοί ακόμη συνηθίζουν να λένε “πάρε το 141 να μάθεις την ώρα”. Δυστυχώς όμως οι “ρομαντικές” αυτές εποχές πέρασαν και πλέον η τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Όμως ποτέ δεν θα ξεχαστεί η φωνή της Πιπίτσας…κι ας μην την είχαμε δει ποτέ…
Το χρονικό του εγκλήματος
Ήταν 19 Μαρτίου του 2010, όταν ο Τάκης αποφάσισε να δώσει ένα τέλος στη μαρτυρική ζωή της γυναίκας του. Η ίδια, είχε υποστεί λίγες μέρες νωρίτερα ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που προκάλεσε τεράστια ζημιά στη λειτουργία του εγκεφάλου της, με αποτέλεσμα η κατάστασή της να χαρακτηριστεί από τους γιατρούς «μη αναστρέψιμη».
Ήταν η πέμπτη μέρα μετά την επιστροφή της στο σπίτι, αφού βγήκε από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Όσοι γνώριζαν τον Τάκη δεν τον αναγνώριζαν. Στεναχωρημένος, απογοητευμένος και φανερά εξαντλημένος από τις ευθύνες που είχαν πέσει επάνω του, προσπαθούσε να προλάβει τα πάντα: να φροντίσει την κατάκοιτη γυναίκα του, να επικοινωνήσει με τους γιατρούς, να κανονίσει τα πάντα για το σπίτι του και να φροντίσει το εγγόνι του, το οποίο έμενε μαζί τους, όπως και η μητέρα του.
Η απόφαση είχε παρθεί. Θα λύτρωνε την Πιπίτσα και στη συνέχεια θα την ακολουθούσε στο θάνατο. Η αυλαία έπεσε στο ίδιο σπίτι που οι δυο τους έζησαν τα περισσότερα χρόνια του έγγαμου βίου τους, στην οδό Κύπρου 26-Α στα Βριλήσσια.
Ο Παΐσιος περιμένει την κόρη και το εγγόνι του να φύγουν για το σχολείο, ανοίγει την εξώπορτα του σπιτιού τους και σκοτώνει τη «βελούδινη φωνή» στον ύπνο της, έχοντας την στη αγκαλιά του και κρατώντας σφιχτά στο πρόσωπό της ένα μαξιλάρι. Η 86χρονη τότε γυναίκα, πεθαίνει από ασφυξία, με τον ίδιο να στερεώνει ένα μαχαίρι σε όρθια στάση στο πάτωμα και να πέφτει με φόρα επάνω του. Ήταν και οι δύο νεκροί.
Οι γείτονες έκαναν λόγο για «οικογενειακή τραγωδία», ο Τάκης, όμως, δεν θέλησε να αφήσει κανέναν με ερωτηματικά, φροντίζοντας να αφήσει ένα γράμμα στο οποίο εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να «φύγει» με τη σύζυγό του. Απέδωσε το έγκλημά του στη μεγάλη αγάπη που της είχε και στο γεγονός πως δεν άντεχε να τη βλέπει σε αυτήν την κατάσταση.
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν τον κατηγόρησε για όσα έπραξε. Αντιθέτως, η πράξη του έμεινε στο μυαλό όσων τους γνώριζαν ως απόλυτη ένδειξη βαθιάς, ανιδιοτελούς αγάπης…
