Ο ηθοποιός Περικλής Αλμπάνης γεννήθηκε στην Μεσσηνία όπου και μεγάλωσε. Ξεκίνησε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο στην Μεσσηνία στις αρχές της δεκαετίας του 1980, λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις ως ερασιτέχνης ηθοποιός.
Της: Έπη Τρίμη
Έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στην παιδική σειρά Ο καπετάν Σβούρας στην ΕΡΤ έχοντας τον ομώνυμο ρόλο και στη συνέχεια η πορεία του ήταν ανοδική και επιτυχημένη. Επίσης, λατρεύει τη ζωγραφική και έχει πει σχετικά: «Δεν γνωρίζω την τέχνη της ζωγραφικής. Ζωγραφίζω όταν είμαι στρεσαρισμένος, όταν βρίσκομαι σε δύσκολες καταστάσεις».
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ έπαιζε σε μία παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ, γνώρισε την Αλίκη Βουγιουκλάκη ξεκινώντας την μεταξύ τους συνεργασία στο θέατρο. Ο ίδιος έχει δηλώσει σχετικά: «Το 1991 γνωρίζω αυτό το υπέροχο πλάσμα, την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο για εμένα. Μου είχε εκμυστηρευτεί πολλά πράγματα. Ήταν μια γυναίκα που ερωτευόταν βαθιά και μου είχε πει τον μεγάλο της έρωτα. Ένας ήταν ο μεγάλος της έρωτας, ο Γιώργος Ηλιάδης και δεν ήταν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.
Μου έλεγε ένα πράγμα: «Με περιμένουν στη γωνία να με εκδικηθούν. Εγώ δεν θα τους κάνω τη χάρη, εδώ θα είσαι». Δεν ήθελε να γεράσει, δεν ήθελε να χαλάσει την εικόνα της.
Ένα αστείο συμβάν που θυμάμαι από την Αλίκη ήταν, όταν ήθελε να φορέσει ένα τζιν σε μια παράσταση που κάναμε και το είχε από τα “Χτυποκάρδια στο θρανίο”. Κάποια στιγμή με φώναξε στο καμαρίνι και μου είπε ότι δεν κουμπώνει, ξάπλωσε σε κάτι καρέκλες, ρουφώντας την κοιλιά της, τραβούσα το φερμουάρ να ανέβει προς τα πάνω και μου έμεινε στα χέρια. Έριξε κάτι ριχτό επάνω της και βγήκε στην παράσταση».
Στην τηλεόραση ακολούθησαν συμμετοχές στις σειρές Οι Απαράδεκτοι, Οι φρουροί της Αχαΐας, Βαμμένα κόκκινα μαλλιά ενώ από το 1993 μέχρι το 1995 πρωταγωνίστησε στην κωμική σειρά Το ροζ συννεφάκι στο Mega Channel. Κάποιες ακόμη γνωστές του συμμετοχές στην τηλεόραση ήταν στις σειρές Ντόλτσε Βίτα, Κωνσταντίνου και Ελένης και Εγκλήματα.
«Ήταν δεδομένο αυτό που γινόταν. Οι κοπέλες ή οι άντρες σ’ αυτή τη φάση, άλλοι το δέχονταν κι άλλοι όχι. Το θεωρούσαν δεδομένο ότι έπρεπε να γίνει, αυτό ήταν de facto από τη προηγούμενη γενιά. Αυτά που ακούγαμε από τους προηγούμενους γίνονταν και σε πολύ μεγάλο βαθμό. Υπήρχαν σεξουαλικές παρενοχλήσεις από ηθοποιούς παλαιότερης γενιάς, ότι έπρεπε να γίνει αυτό…άλλος είχε κρεβάτι μέσα στο καμαρίνι του. Τη “σκυτάλη” την πήραν οι πιο νέοι μετά, η γενιά η δική μου, έτσι γινόταν. Είχα και μαρτυρίες από γυναίκες συναδέλφους, ότι ο “τάδε”, μου έκανε “αυτό”, ο “τάδε” μου έκανε “εκείνο”, ήταν σαν… κατεστημένο. Οι μαρτυρίες αυτές ήταν όπως ήθελε να τις κατασκευάσει αυτή που μου το έλεγε, για παράδειγμα ότι δεν ενέδωσε, αλλά και να είχε ενδώσει, αυτό δεν το ξέρει κανένας. Δε νομίζω να συνδέεται η πορεία μιας κοπέλας ή ενός άντρα, στο ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα έκανε καριέρα, ή όχι, δεν συμβαίνει, αυτό είναι υπερβολή. Αν υπήρχε ταλέντο, θα έβγαινε στην επιφάνεια. Η εξουσία είναι πολύ γλυκιά και πολλές φορές την εκμεταλλεύονται, γίνεται κατάχρηση, κι αυτό ίσως αλλάξει.», είχε αναφέρει στο «Λοιπόν».