Την Πέγκυ Τρικαλιώτη τη γνωρίσαμε πριν χρόνια μέσα από διάφορες τηλεοπτικές σειρές, αλλά και θεατρικές παραστάσεις και δικαίως έχει κερδίσει μία θέση ανάμεσα στις πιο επιτυχημένες ηθοποιούς της γενιάς της.Είναι γεννημένη στις 16 Νοεμβρίου.
Της: Έπη Τρίμη
Ασχολείται με το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση από τις αρχές του 1990 και έχει λάβει αρκετές διακρίσεις, με τελευταία το “Βραβείο Κοινού” του Αθηνοράματος για το 2009.Η Πέγκυ Τρικαλιώτη είναι μια ηθοποιός που έχει κάνει παιδί με το σύντροφό της Θανάση Δόση. Η κόρη τους Φραντζέσκα – Νικολέττα είναι ένα θαύμα όπως είπε και ήρθε μετά από 8 μήνες σχέσης.
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη έχει πει σε συνέντευξή της για την παιδική της ηλικία: “Από την παιδική μου ηλικία θυμάμαι, ότι δουλεύανε πάρα πολύ και οι δύο μου γονείς και μεγάλωσα μέχρι την Ά Δημοτικού περισσότερο με τις γιαγιάδες. Μετά πήγαμε στα Γλυκά Νερά που ο πατέρας της μητέρας μου εκεί είχε φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια ένα σπίτι και το είχαν ως εξοχικό. Το κάναμε μόνιμη κατοικία. Ήταν τότε που φεύγανε όλοι οι άνθρωποι από το κέντρο και πήγαιναν προς τα προάστια. Θυμάμαι ότι δεν μου άρεσε καθόλου. Ήμουν ένα πολύ κοινωνικό παιδί και είχα μεγαλώσει μέσα σε κόσμο. Ανοίγαμε την πόρτα της πολυκατοικίας, βγαίναμε και βρισκόμασταν επάνω στην Πατησίων. Γινόταν χαμός. Αυτό για μένα ήταν το φυσιολογικό, γιατί εκεί γεννήθηκα.
Πηγαίνοντας ξαφνικά σε ένα σπίτι που βρισκόταν μέσα σε τρία στρέμματα και το επόμενο σπίτι ήταν στο ένα χιλιόμετρο και χωματόδρομοι τριγύρω, η μαμά μου νόμιζε ότι θα είμαι τρισευτυχισμένη γιατί είχαμε ένα δάσος κοντά και θα κρεμιέμαι από τα δέντρα για παιχνίδι. Απεναντίας εγώ ήμουν μελαγχολική, κλεινόμουν στο δωμάτιό μου και έπαιζα με τις κούκλες μου και δεν ήθελα καθόλου να βγω έξω. Και το μόνο που έλεγα ήταν «θέλω και άλλα παιδάκια.Όταν ήμουν δέκα χρονών, απέκτησα μία αδελφή. Οι γονείς μου έφεραν στον κόσμο την αδελφή μου, την Τερέζα. Έχουμε 10 χρόνια διαφορά. Μέχρι 10 ετών μεγάλωσα σαν μοναχοπαίδι. Και στην πραγματικότητα με την αδελφή μου βρεθήκαμε όταν αυτή ήταν 17-18 και εγώ 27-28. Διότι όταν γεννήθηκε και μεγάλωνε, εγώ μπήκα στην εφηβεία μου, οπότε δεν έδινα σημασία στο μωρό που ήταν στο σπίτι. Αργότερα, όταν εγώ ήθελα να την πλησιάσω ήταν αυτή στη δική της εφηβεία. Οπότε βρεθήκαμε στα μεγάλα μας και έκτοτε είμαστε πολύ δεμένες.”
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη είπε για το παιδί που απέκτησαν και για το φλέγον ζήτημα του γάμου :”Δεν έχω παντρευτεί. Είμαστε ένα ζευγάρι με παιδί. Έχουμε σχέση και έχουμε και παιδί. Πήγαμε σε συμβολαιογράφο όπου το αναγνώρισε κλπ. Αυτό ξεκίνησε γιατί το παιδί ήρθε τελείως ξαφνικά. Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν είχε μπει καθόλου το θέμα του γάμου. Και είχαμε πει «καλά θα δούμε αργότερα». Και αυτή η συζήτηση δεν επανήλθε ποτέ. Εγώ δεν έχω την ανάγκη να παντρευτώ, δεν την είχα και ποτέ ιδιαίτερα. Νομίζω ότι δεν θα μας συμβεί”.
Η μονάκριβη κόρη τους, όμως, φαίνεται πώς θέλει να τους δει να ανεβαίνουν τα σκαλιά της εκκλησίας, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι τους πάντρεψε σε ένα παιχνίδι που έπαιζε στον υπολογιστή, βάζοντάς τους νυφικό και κοστούμι.
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη δημοσίευσε το παρακάτω στιγμιότυπο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, σχολιάζοντας στη λεζάντα που το συνόδευε: “Η κόρη μας… μας έντυσε… μας στόλισε και μόλις μας πάντρεψε”.
“Σκίζανε τα ιμάτιά τους όταν έμεινα έγκυος. Μόνο ένας άνθρωπος μου είχε πει μπορώ να μείνω έγκυος.. Ένας ενδοκρινολόγος. Είναι θαύμα ότι υπάρχει η Φραντζέσκα – Νικολέττα. Είναι θαύμα. Όταν οι γιατροί μου είπαν ότι δε θα γίνω ποτέ μάνα, το αποδέχτηκα, έπεσα όμως πολύ ψυχολογικά.. Είπα ‘τι μου λέτε; Για αυτό που γεννήθηκα και το θέλω τόσο πολύ, θα μου πείτε ότι δε γίνεται να το κάνω;’ Και τελικά ήρθε. Χωρίς εξωσωματική, απλά ήρθε..», είπε χαρακτηριστικά η Πέγκυ Τρικαλιώτη.
«Είναι τεράστια η αγάπη που μπορείς να φέρεις μέσα σου.. Όταν γεννάς ένα παιδί, είναι ένα τόσο πρωτόγνωρο συναίσθημα. Είναι σαν να ζεις σε ένα σπίτι, να ζεις στον κάτω όροφο και να μην ξέρεις πώς είναι ο πάνω όροφος. Και όταν τον βλέπεις τότε λες ‘πώς ζούσα τόσα χρόνια;’ Σε μαθαίνει πολλά ένα παιδί.
Η μικρή Φραντζέσκα – Νικολέττα ήρθε στη ζωή της όταν η επιστήμη έδινε ελάχιστες πιθανότητες.Με ενδιέφερε πολύ να κάνω οικογένεια, να κάνω παιδί, αλλά φοβόμουν πως θα ήταν δύσκολο να το συνδυάσω. Είμαι αφιερωμένη στη δουλειά μου. Προσπαθούσα να φανταστώ πώς θα ήταν και τώρα ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι αφιερωμένη σε δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί έχω τη δουλειά σαν παιδί μου κι έχω και το παιδί μου, την κόρη μου. Κι όπως όλες οι μαμάδες που δουλεύουν έχω ενοχές απέναντι στην Φραντσέσκα.
Πράγματι μου είχαν πει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω παιδί. Πώς το έμαθα; Μου συνέβη κάτι ορμονικό, και πήγα για εξετάσεις. Μετά μου είπαν “ξέχνα το”. Oταν το άκουσα, ήθελα να πεθάνω. Θύμωσα με τον εαυτό μου, με τους άλλους γύρω μου, με τη γη, με το φεγγάρι, με τον ήλιο… Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ καθόλου. Ήμουν σαν αγρίμι….Σκεφτόμουν να υιοθετήσω και ακόμα έχω αυτή τη σκέψη, για ένα δεύτερο παιδί. Και το συζητάμε με τον σύντροφό μου πολύ αυτό. Αν δεν μας φέρει ο Θεός άλλο μωρό, γιατί θέλουμε άλλο ένα, σκεφτόμαστε να υιοθετήσουμε. Θέλουμε να είναι κοντά (ηλικιακά) με το μωρό”.