Ο Πατρίκιος Κωστής γεννήθηκε το 1980 και έμεινε στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού ως «ο ψηλός» στην τηλεοπτική σειρά “Στο Παρά 5” του Γιώργου Καπουτζίδη και ως ο “Θέμης ο καφετζής” στην τηλεοπτική διαφήμιση του καφέ Λουμίδης.
Της: Έπη Τρίμη
Ο ίδιος είχε πει στο Πρώτο θέμα σε συνέντευξή του: “Με πήραν τηλέφωνο από μια εταιρεία παραγωγής για να συμμετάσχω στα καστ. Γνώριζα ότι είχαν ανταποκριθεί εκατοντάδες άτομα και ήξερα ότι τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα για μένα. Συμμετείχα σε πολλά δοκιμαστικά, στα οποία ο κόσμος μειωνόταν σταδιακά. Κάποιο μεσημέρι μου τηλεφώνησαν και μου ανακοίνωσαν ότι εγώ τελικά θα είμαι ο Φώτης, ο καφετζής. Ένιωσα τέτοια έκπληξη που μου έπεσε το ακουστικό από το χέρι”!
Ο Πατρίκιος Κωστής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όμως η σκούφια των δικών του, φτάνει να κρατά από Άνδρο έως Κύθηρα. Όταν βλέπει σήμερα κίτρινα σχολικά στην Μεσογείων, θυμάται τις διαδρομές με το Νο 28, Παλλήνη – Χολαργός. Και τώρα στο Χολαργό κατοικεί. Οδηγεί αυτοκίνητο, ποδήλατο, αλλά περισσότερο αγαπά να κυκλοφορεί τη μηχανή, λόγω ευελιξίας. Μια τυπική του ημέρα περιλαμβάνει θέατρο το βράδυ, γυρίσματα για την τηλεόραση το πρωί. Διαβάζει εφημερίδες, ακούει μουσική, ραδιόφωνο και παίζει μπάλα. Δεν ταξιδεύει συχνά και του λείπει. Λειτουργεί με όνειρα, βάζει στόχους, πιστεύει πως για όλα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή. Ο Πατρίκιος Κωστής δεν αγαπά το πρόγραμμα. Έχει πάντα λίγο τρακ πριν βγει στη σκηνή, το οποίο όμως εξουδετερώνει με την πρώτη ατάκα. Ήθος για εκείνον είναι: «Να μιλάς ευγενικά. Χωρίς απαραίτητα ωραίες λέξεις, μα με ευγένεια. Να σέβεσαι το χώρο του δίπλα. Να δείχνεις αγάπη, ανοχή, στην ανάσα του άλλου, στην αναπνοή του, στον άλλον».
Παράλληλα με την υποκριτική ο Πατρίκιος Κωστής έχει σπουδάσει βρεφονηπιοκόμος και τα τελευταία χρόνια διδάσκει θεατρικό παιχνίδι στην Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα.Ο ίδιος μάλιστα είχε πει σχετικά: “Όταν άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της κρίσης και οι προτάσεις να μειώνονται επικίνδυνα, σκέφτηκα ότι είναι μια καλή συγκυρία προκειμένου να αγγίξω ένα όνειρο του παρελθόντος και γράφτηκα σε μια κρατική σχολή νηπιαγωγών, στην οποία και φοίτησα για δύο χρόνια. Στην πρακτική εξάσκηση δεν πληρωνόμουν και θέλησα να βγάλω τα προς το ζην κάνοντας τον οδηγό του πούλμαν που μετέφερε τα μικρά.
Μου αρέσει η συγκεκριμένη δραστηριότητα γιατί ανέκαθεν τρελαινόμουν για τα παιδιά. Τα πιτσιρίκια κρύβουν τη δική τους αλήθεια και επομένως είναι πολύ διαφορετικά από τους ανθρώπους της τέχνης, που πολλές φορές είναι ιδιοτελείς, σκληροί, κυκλοθυμικοί και εγωιστές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Όταν βρίσκεσαι με παιδιά εισπράττεις άλλα vibes. Με συγκινεί το γεγονός ότι τους δείχνω πώς να τοποθετούνται στον χώρο, πώς να μιλούν και πώς να εκφράζονται στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα -Γείτονα, στα οποία ήμουν κι εγώ μαθητής.”
Ο Πατρίκιος Κωστής έχει δύο αδέρφια μικρότερά του. Αυτός είναι ο πρώτος, ήταν ο πρώτος, που άνοιξε δρόμο για κάθε επανάσταση και κατάκτηση μέσα στην οικογένεια. Έχει γονείς που τον αγαπούν, τον καμαρώνουν, όχι υπερβολικά κι αρρωστημένα, με μέτρο, γλυκά.
Πρότυπο για μένα οι γονείς μου είπε ο ίδιος στο tassopoulou.gr.”Είναι χαρά να έρχονται να με βλέπουν στο θέατρο. Χαίρομαι που τους κάνω περήφανους με ότι καταφέρνω. Είχαν ψυλιαστεί, από τα χρόνια του Λυκείου, ότι θα τραβούσα το δρόμο του ηθοποιού τελικά. Ίσως και να το ένιωθαν γρηγορότερα από μένα”.
Στριφογύρναγαν γύρω από την τέχνη κι οι δύο, μαμά διακοσμήτρια, μπαμπάς αρχιτέκτονας, μυρίστηκαν ότι και το παιδί τους προς την τέχνη οδεύει.