Η Μέλπω Ζαρόκωστα σε συνέντευξή της στον Νίκο Νικόλιζα και την “Espresso”, μίλησε για τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, για τον καρκίνο και τον μονάκριβο γιο της.
Καταρχάς, χαίρομαι που σας ξαναβλέπω. Θα σας κάνω κάπως αντίστροφα τις ερωτήσεις. Αλήθεια, έχετε κάνει απολογισμό ζωής, κυρία Ζαρόκωστα;
Είμαι ευτυχής που κατόρθωσα να περάσω τόσα χρόνια πάνω στο αγαπημένο μου σανίδι.
Υπερτερούν οι καλές στιγμές που ζήσατε από τις κακές;
Βεβαίως!
Αν το εγγόνι σας σάς ρωτούσε ποια σελίδα της ζωής σας θα σημαδεύατε για να την έχετε πάντα μπροστά σας, ποια είναι αυτή;
Η γέννηση του γιου μου.
Παίξατε χαρακτηριστικούς ρόλους δίπλα σε πανέμορφους άνδρες: Κωνσταντάρας, Μπάρκουλης, Παπαμιχαήλ, Αλεξανδράκης. Ποιον θεωρείτε τον μέγα γόη στο σταρ σίστεμ και ποιος ήταν ο πιο ερωτεύσιμος για εσάς;
Για τον Κωνσταντάρα, που είναι και πιο παλιός λίγο, λέγεται ότι στα νιάτα του και την περίοδο του Παρισιού ήταν ένας από τους τρεις ωραιότερους ηθοποιούς-σταρ του κόσμου. Αργότερα στην Ελλάδα μάλλον ο Μπάρκουλης δημιούργησε τον μεγαλύτερο θρύλο – «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης» κ.λπ. Προσωπικά, πιο ερωτεύσιμο θεωρώ τον Κωνσταντάρα.
Με την Αλίκη παίξατε κινηματογραφικές μπουνιές. Ποια ήταν τελικά η πραγματική Αλίκη; Του σινεμά και του θεάτρου ή εκείνη πίσω από τις κουίντες;
Ήταν ένα άτομο με μεγάλη ανάγκη για επιβεβαίωση και αγωνία για αυτό. Έτσι, ήταν και ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Ήταν, όμως, πιστή φίλη.
Στην ταινία «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» πώς μπήκατε;
Ήμουν ήδη γνωστή και αποδεκτή από τον Φίνο, άρα ήμουν από τις πρώτες επιλογές. Ενεκα και της αρχής της καριέρας μου στο εξωτερικό – Αυστραλία και λίγο Αγγλία.
Διαβάζω ότι γεννηθήκατε το 1933 στον Πειραιά, όπως και ο Παπαμιχαήλ δηλαδή. Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια με τον σπουδαίο μπαμπά;
Δυστυχώς, μεγάλωσα περισσότερο με τον παππού και τη γιαγιά μου στις Τζιτζιφιές, ενώ ο πατέρας μου με τη μητέρα μου και τα δύο αδέλφια μου ζούσαν στη Θεσσαλονίκη. Έχω υποστεί και αρκετό bullying από τα μεγαλύτερα αδέρφια μου. Αργότερα με πίκρανε ο πατέρας μου, ειδικά στην άρνησή του να αποδεχτεί ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Τον συγχώρεσα όμως.
Σας έσερναν, όπως λέγατε, στις όπερες και είδατε και τη Μαρία Κάλλας στα πρώτα της βήματα…
Ο παππούς μου Κωνσταντίνος Ζαρόκωστας, όντας δικηγόρος Πειραιώς, ήταν και λάτρης του πνεύματος, της τραγωδίας, του λυρικού θεάτρου κ.λπ. Γι’ αυτό και υποστήριξε την απόφασή μου να γίνω ηθοποιός. Μας πήγαινε στην όπερα από μικρά παιδιά εμένα και τα αδέρφια μου, όπου είχαμε δει την Κάλλας, όταν ήταν νεαρή κοπέλα ακόμα.
Παντρεύεστε πολύ μικρή έναν σπουδαίο άνθρωπο και αποκτάτε έναν γιο…
Έναν σπουδαίο καλλιτέχνη θα έλεγα. Δεν ήμουν και πολύ μικρή… Ο Βίκτορας ο Παγουλάτος ήταν ένας σπουδαίος θεατρικός καλλιτέχνης, ένας φιλόσοφος, και αυτό το ξέρουν περισσότερο οι άνθρωποι του χώρου μας. Ο ίδιος απαξιούσε να προβάλλεται… Ο γιος μας, ο Αλέξανδρος Παγουλάτος, που είναι μεσίτης ακινήτων πάνω από 20 χρόνια, αντίθετα, αναζητεί την προβολή! (Γελάνε μαζί με τον γιο της.)
Γιος: «Ειδικά αν είναι και δωρεάν! Κατά κανόνα την πληρώνουμε αδρότατα στα μίντια, βασικό έξοδο της δουλειάς μας!»
Ο γιος σας πλέον είναι η μόνιμη συντροφιά σας. Τελικά, όποια ζωή και αν κάνεις, στο τέλος σού μένουν το παιδί και η αγάπη του;
Περισσότερο είναι η αγάπη του κόσμου… Η αγάπη ενός ατόμου δεν φτάνει, κατά τη γνώμη μου…
Ποια θεωρείτε σπουδαιότερη καριέρα σας: την κινηματογραφική, τη θεατρική ή των μεταφράσεων;
Προσωπικά, έχω μεγαλύτερη αδυναμία στο θέατρο. Επίσης, εκτός από μεταφράσεις, έχω «γράψει» κιόλας θέατρο και έχω βραβευτεί και από το Εθνικό για αυτό.
Τα χρόνια πέρασαν. Ο καρκίνος φοβήθηκε μπροστά σας και τον ξεπεράσατε. Μιλήστε μου λίγο για εκείνες τις στιγμές, όταν σας πρωτοανέφεραν ότι έχετε καρκίνο.
Πανικός! Αλλά είχα την τύχη να έχω γιατρό τον Παπανικολάου, διάσημο χειρουργό πολλών σημαντικών ανθρώπων του θεάτρου, που με στήριξε και συναισθηματικά. Τον εμπιστευόμουν. Παρά τον πανικό, όμως, πήρα αποφάσεις γρήγορα και αποφασιστικά.
Να φανταστώ ότι ένας άνθρωπος που περνάει καρκίνο δεν φοβάται τον θάνατο…
Όλοι φοβόμαστε τον θάνατο, ανά πάσα στιγμή και ώρα. Δεν ξεχνιέται ο φόβος αυτός…
Τζένη ή Αλίκη;
Δεν μπορεί να συγκρίνεις… Καθεμιά είχε την περσόνα της -μάλλον διαφορετικές- και οι ρόλοι τους ήταν κατά κύριο λόγο διαφορετικοί.
Τώρα πορεύεστε στα 92 χρόνια σας. Πιστεύατε ότι θα ζήσετε τόσο πολύ;
Ειδικά μετά την περιπέτεια του καρκίνου, μάλλον όχι (χαμογελάει)… Επ’ αυτού, για να φανώ χρήσιμη στους συνανθρώπους μου, συνιστώ έγκαιρη και προληπτική εξέταση, και να μην καθυστερεί κανείς να μπει στο χειρουργείο ή, τέλος πάντων, να κάνει αμέσως ό,τι χρειάζεται κι ας είναι δύσκολο. Απ’ ό,τι άκουσα, η Τζένη Καρέζη καθυστέρησε να το αντιμετωπίσει.
Θα σας πω κάποια ονόματα και θέλω την άποψή σας: Ρένα Βλαχοπούλου
Πολύ καλή ηθοποιός, τραγουδίστρια, σόου γούμαν. Μεγάλο ταλέντο και ιδιαίτερο κωμικό ταλέντο.
Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Σπoυδαίος καρατερίστας. Με πείραζε στα γυρίσματα.
Ορέστης Μακρής.
Δεν τον γνώρισα ιδιαίτερα τον Μακρή, δεν έτυχε να συνεργαστούμε πολύ.
Τελικά, υπήρξε ευτυχία στο απόλυτο ζευγάρι της ελληνικής σκηνής Αλίκη – Δημήτρης;
Μεγάλος έρωτας, πάθος, έζησαν ωραίες στιγμές στην αρχή. Σιγά σιγά όμως εφθάρη η σχέση, έζησα και προστριβές μεταξύ τους.
Οι περισσότεροι συνάδελφοί σας έχουν «φύγει». Πώς αισθάνεστε;
Δύσκολο να το καταλάβει κάποιος αυτό το συναίσθημα. Νιώθεις νοσταλγία, μοναξιά και πόνο μαζί. Φεύγει ένα κομμάτι του εαυτού σου κάθε φορά που «φεύγει» και ένας παλιός συνάδελφος
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους συναδέλφους σας;
Να διαβάζουν πολύ θέατρο! Και -ακόμα πιο χρήσιμο- να προσπαθήσουν να γράψουν και μόνοι τους θέατρο!
Η Μέλπω Ζαρόκωστα μίλησε για τη μάχη της με τον καρκίνο και έκανε μια αναδρομή στα χρόνια που δέχτηκε τη βοήθεια του αείμνηστου Λάμπρου Κωνσταντάρα για να ξεκινήσει την καριέρα της, ως ηθοποιός.
Αρχικά, για τον συνάδελφό της, είπεστο περιοδικό «Λοιπόν» ότι: «Δεν θα χαρακτήριζα ιδιότροπο τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Ήταν ευαίσθητος άνθρωπος, υπέφερε αρκετά σε ψυχολογικό επίπεδο. Λυπάμαι που έφυγε τόσο νωρίς και μας στέρησε από την πληθωρική καλλιτεχνική του παρουσία. Ήταν ένα σπάνιο θεατρικό φαινόμενο, του χρωστάω πολλά. Όταν ήρθα από το εξωτερικό στα τέλη της δεκαετίας του ‘50, με άρπαξε κυριολεκτικά στον θίασό του, και με βοήθησε έτσι στα πρώτα βήματά μου, ώστε να καθιερωθώ σιγά σιγά και στην Ελλάδα».
Στην πορεία, η Μέλπω Ζαρόκωστα αναφέρθηκε στις φορές που έφτασε κοντά στον θάνατο και εκτός του καρκίνου, περιέγραψε μια ακόμη εμπειρία που είχε.
Όπως είπε: «Εκτός του καρκίνου, ίσως και μια φορά μικρό κορίτσι, λίγο πριν πάω σχολείο, όταν έπεσα από τον πρώτο όροφο στο σπίτι της γιαγιάς μου στις Τζιτζιφιές. Την γλίτωσα ευτυχώς με θλάσεις και κάποιο κάταγμα στο χέρι».
Όσο για τον καρκίνο, η ηθοποιός ανέφερε: «Μετά από 24 χρόνια περίπου από τη μαστεκτομή, έχω αφήσει πια και τους τακτικούς ελέγχους. Νομίζω ότι είμαι κοντά στο να πω ότι νίκησα τον καρκίνο. Χτύπα ξύλο, παρ’ όλα αυτά».