Ο Γιώργος Χρυσοστόμου βρέθηκε καλεσμένος στο Στούντιο 4 και ανέφερε ότι προσπαθεί να πηγαίνει στο σπίτι των γονιών του στη Ρόδο αλλά βρίσκει την μετάβαση πολύ ακριβή.
«Είναι λίγο ακριβά και δεν με συμφέρει οικονομικά να πηγαίνω στη Ρόδο. Έχω πάει αρκετές φορές στο Βερολίνο, που μου έρχεται το 1/3. Πρέπει να πληρώσω και ξενοδοχείο για να δω τους γονείς μου, δεν χωράμε. Το δωμάτιο που είχε 4 παιδάκια, τώρα έχει γίνει κάτι άλλο και δεν χωράει ένας άνθρωπος τεράστιος 45 χρονών» είπε αρχικά ο Γιώργος Χρυσοστόμου.
«Τον χειμώνα και τα Χριστούγεννα δεν μπορώ εκ των πραγμάτων. Το Πάσχα είναι μία ωραία εποχή, αλλά και πάλι είναι σκανδαλώδες το πόσο ακριβό είναι να πάω να δω τους γονείς μου. Είναι πάρα πολύ ακριβά και δεν θέλω να μιλήσω με νούμερα γιατί θα εκθέσω πράγματα, αλλά με το 1/3 πήγα Βερολίνο και πέρασα 10 ημέρες βασιλιάς και δεν μπορώ να πάω στη Ρόδο κι αυτό είναι ντροπή!» δήλωσε ο ηθοποιός.
Ο ηθοποιός επίσης μίλησε για τη ζωή του παλιά, για το πώς ο κορονοϊός τον “βόλεψε”.
Μετά από έναν δύσκολο και απαιτητικό επαγγελματικά χειμώνα, ο Γιώργος Χρυσοστόμου μίλησε για τη στροφή 180 μοιρών που αποφάσισε να κάνει τελευταία στη ζωή του αλλά και τις προτεραιότητες που άλλαξαν στη ζωή του, μία διαδικασία όμως που ακόμα θέλει δουλειά, καθώς όπως είπε, “έχει αφήσει κουσούρια η παλιά ζωή, οι αυπνίες, η ένταση, το σώμα θυμάται, το μυαλό έχει μνήμη… η παλιά ζωή ήταν εφηβική, μία διαρκής πενταήμερη. Τώρα είμαι ήσυχος”.
Μιλώντας για την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού, ο Γιώργος Χρυσοστόμου ανέφερε πως “ήταν μία ευκαιρία διαλογισμού. Δεν έφαγα κάποιον πανικό, με βόλεψε λίγο αυτό το ‘τώρα ας κλειστούμε λίγο, αφού δεν διασκεδάζει κανένας’”, ενώ εκμυστηρεύτηκε πώς απέκτησε εμπειρία μέσα από τη δουλειά του, αφού παλαιότερα, όπως είπε, μία κακή πρόβα τον έστελνε σπίτι με κατάθλιψη.
“Από δουλειά σε δουλειά στο θέατρο μηδενίζω. Ξεχνάω ό,τι έχει γίνει. Μπήκα στις Όρνιθες και είχα ξεχάσει ότι ήμουν πρωταγωνιστής στον Αρτούρο Ούι. Δεν είναι πολύ ευχάριστο, είναι δυσφορικό, γιατί ξεκινάω από το μηδέν. Μου αρέσει να κάνω από τον έναν ρόλο στον άλλο μεγάλες αποστάσεις, να μη θυμίζει τίποτα ο ένας με τον άλλον, αλλά μηδενίζω και μπαίνω στη θέση του μαθητή από την αρχή […] για μένα λειτουργεί έτσι, γιατί αν αποθηκεύω, αποθηκεύω θα βγω μετά και θα πω εντάξει δεν χρειάζεται να προσπαθήσω πολύ, το ‘χω”, είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Χρυσοστόμου, σχολιάζοντας πως αυτό που έχει πετύχει με το να μηδενίζει είναι η ψυραιμία που έχει αποκτήσει on stage.
“Πολλές φορές μπορεί να με βάλουν να εκφωνήσω κάτι και να τρέμουν τα πόδια μου, αλλά αν χάσω τα λόγια μου στην Επίδαυρο μπροστά σε 12.000 άτομα δεν θα πάθω κάτι κακό. Αυτό έχει να κάνει με τις ώρες πτήσεις που έχω αποθηκεύσει, όχι με το αν έκανα επιτυχία. Είναι εμπειρία η οποία μου χρειάζεται. Παλιότερα μία κακή πρόβα με έστελνε στο σπίτι σε μαύρη κατάθλιψη”, πρόσθεσε.
Ο Γιώργος Χρυσοστόμου σε συνέντευξή του στο OK, αναφέρθηκε στις αϋπνίες που τον ταλαιπωρούν αυτή την περίοδο.
Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, που συμμετέχει στη διάσημη κωμωδία του Μάικλ Φρέιν, «Το σώσε», που ανεβαίνει στο θέατρο Παλλάς, υπογράμμισε “είμαι σε μια φάση που είμαι χαρούμενος. Παλιότερα θα έβρισκα κάποιον λόγο να μην είμαι καλά. Τώρα δεν βρίσκω, είναι όλα στη θέση τους. Οπότε για αυτή την εβδομάδα δεν έχω παράπονο. Τώρα για την επόμενη δεν υπόσχομαι, γιατί είμαι και εναλλασσόμενο ρεπερτόριο… Είναι από τις σπάνιες φορές που και στο θέατρο πηγαίνω με χαρά. Και δεν το λέω αυτό για να χαϊδέψω τα αυτιά κανενός. Είναι εξαιρετικοί οι άνθρωποι που με κάλεσαν να παίξω μαζί τους, σε ένα θέατρο με όλα τα κομφόρ και εισπράττω τόση αγάπη από τους συναδέλφους, κάτι που στην αρχή με έκανε να αναρωτηθώ «τι φάση;». Αυτό το κλίμα το έχει φέρει ο Μαρκουλάκης, το «ας κάνουμε κάτι που να μην έχει εκνευρισμό αλλά μόνο χαρά»”.
Και συμπληρώνει ο Γιώργος Χρυσοστόμου «μετά την παράσταση δεν έχω βρει ακόμη τον τρόπο να αποφορτίζομαι. Τουτέστιν γυρίζω στο σπίτι μου στις 12.30 – 1.00 το βράδυ και ταλαιπωρούμαι με αϋπνίες μέχρι τις 6.00 το πρωί. Έχω δοκιμάσει διαλογισμό, αλλά δεν μου κάνει τίποτα. Μου λένε “γιατί δεν βλέπεις καμιά σειρά να χαλαρώσεις;” και τους απαντώ “τότε είναι που θα μου πάρει τρεις μέρες να κοιμηθώ”. Ούτε ταινία μπορώ να δω, γιατί μετά τη σκέφτομαι. Οπότε ανοίγω τα φώτα, βάζω απαλή μουσική και κάθομαι. Μετά θυμάμαι ότι η ΔΕΗ μου ήρθε 900 ευρώ, όποτε σηκώνομαι, κλείνω τα φώτα και περιμένω να νυστάξω».