Άγνωστες πτυχές από τη ζωή της ηθοποιού, Αλίκης Κατσαβού, ο γάμος και το παιδί με τον Κώστα Βουτσά και η απώλεια δύο συζύγων.
Το 2016 η Αλίκη Κατσαβού αντάλλαξε όρκους αγάπης με τον αγαπημένο Κώστα Βουτσά στο Δημαρχείο της Αθήνας, φορώντας ένα υπέροχο νυφικό και έχοντας στο πλευρό τους αγαπημένους φίλους και συγγενείς. Μάλιστα να σημειωθεί πως μετά τον χαμό του Κώστα Βουτσά με δάκρυα στα μάτια μίλησε στις κάμερες και ανατρίχιασε με τα λόγια της.
Ο γάμος της Αλίκης Κατσαβού πριν από τον Κώστα Βουτσά
Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε η Αλίκη Κατσαβού στην Νάνσυ Παραδεισάνου. Ήταν, μάλιστα, στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της και ανυπομονούσε για το πρώτο παιδί, το παιδί που της χάρισε ο Κώστας Βουτσάς, τον μικρό Φοίβο.
«Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη, ένα μεγάλο μου όνειρο έχει εκπληρωθεί. Φαίνεται πως πάνε όλα καλά στην εγκυμοσύνη μου, το έμβρυο είναι υγιέστατο» μου λέει η Αλίκη και παραγγέλνει ρόφημα ντεκαφεϊνέ χωρίς ζάχαρη. «Είμαι στον έκτο μήνα κι έχω πάρει επτά κιλά. Έχω πολλές λιγούρες. Μέχρι πρόσφατα έτρωγα ένα μεγάλο τσουρέκι μέσα σε τρεις ώρες. Αυτές τις βλακείες τις έκοψα, όμως, γιατί μου έκανε παρατήρηση ο γιατρός. Δεν ήμουν ποτέ του φαγητού, οι λιγούρες είναι θέμα ορμονών, αλλά τις τιθασεύω», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Πότε έκανες τον πρώτο σου γάμο;
Το 2006. Παντρεύτηκα κυρίως για τη μητέρα μου. Συζούσα με τον Τάκη Χρυσούλη, αλλά ήθελα να ευχαριστήσω τη μητέρα μου, που ήξερα πως δεν ένιωθε πολύ καλά με τη συγκατοίκηση χωρίς το γάμο. Έτσι πήραμε την απόφαση. Η πνευματική κληρονομιά μου από αυτόν το γάμο ήταν η Θεατρομάθεια, μια καλλιτεχνική εταιρεία που σκοπό έχει να προωθήσει το παιδικό θέατρο και την εκπαίδευση μέσω του θεάτρου. Την εμπνεύστηκε ο τότε σύζυγός μου κι εγώ ακολούθησα και παθιάστηκα. Τώρα ανεβάζουμε την παιδική παράσταση Ένας Στρογγυλοκέφαλος στη Χώρα των Μυτεροκέφαλων, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Κώστας Βουτσάς και έχει θέμα το bullying.
Δείτε τον πρώτο της σύζυγο
Όταν έχασες το σύζυγό σου, απογοητεύτηκες από τη ζωή;
Ήταν λίγο άδικο, δεν περιμένεις να σου συμβούν τέτοια πράγματα σε τόσο νεαρή ηλικία. Έμεινα χήρα το 2011. Είχα πολύ κόσμο γύρω μου που με στήριξε. Ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να αντέχει και να προχωράει. Έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά, ήθελα να ολοκληρώσω το έργο που μου άφησε ο σύζυγός μου ‒ μιλώ για τη Θεατρομάθεια.
Ποια η ηλικία και η καταγωγή της Αλίκης Κατσαβού, της τελευταίας συζύγου το Κώστα Βουτσά
Δεν ξέρουμε πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή σου
Παιδί του Κέντρου είμαι, μεγάλωσα στους Αμπελόκηπους. Η μητέρα μου έχει καταγωγή από την Κω και ο πατέρας μου από την Τρίπολη. Έκανα χορό από μικρή, είχα έφεση. Ο πατέρας μου ήταν πολύ συντηρητικός και δεν ήθελε να ακούσει πως θα ασχοληθώ επαγγελματικά με το μπαλέτο, με ήθελε αρχιτεκτόνισσα. Έδωσα Πανελλήνιες, δεν πέρασα. Ο πατέρας μου ήταν εργολάβος οικοδομών, είχε μια πολύ μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία, λεγόταν Ρυθμός. Είχε κατασκευάσει τα περισσότερα θέατρα της Αθήνας και ήταν ο πρώτος που είχε φέρει την κυλιόμενη οροφή στο θέατρο και μπορούσε να ανοίξει, να γίνει θερινό. Όταν είχα συναντήσει τον Νίκο Ρίζο, με ρώτησε τι σχέση έχω με τον Κατσαβό, τον εργολάβο. Του είχε φτιάξει τρία θέατρα! Παρά το γεγονός πως είχε τις επαφές του στο χώρο αυτό, δεν με ήθελε με τίποτα ηθοποιό. Αν ζούσε, ίσως και να μη γινόμουν θεατρίνα. Τον χάσαμε όταν ήμουν 13 ετών, αλλά η μαμά μου συνέχισε με την ίδια συντηρητική νοοτροπία την ανατροφή μου. Τελικά έδωσα εξετάσεις στη Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη και σπούδασα εκεί.
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκα και στην μεγάλη διαφορά ηλικίας που υπήρχε μεταξύ τους, καθώς ο θρυλικός ηθοποιός την περνούσε 40 χρόνια.
Η Αλίκη Κατσαβού είχε τονίσει για το συγκεκριμένο θέμα: «Δεν είμαι κανένας φελλός. Καταλαβαίνω το ανορθόδοξο του πράγματος. Αλλά Βουτσάς είναι ένας. Δεν κοιτάω τα χρόνια του, κοιτάω την ποιότητα του ανθρώπου, την προσωπικότητά του τη σπουδαία, το πόσο καλά με κάνει και νιώθω. Που δε με έκαναν οι συνομήλικοί μου να νιώθω. Αυτά κοιτάζω και προσπερνώ το κομμάτι της ηλικίας που σίγουρα είναι ένα παράξενο πράγμα και ένα δύσκολο πράγμα, ενδεχομένως για το μέλλον. Αλλά είναι τόσο μεγάλη η χαρά που νιώθω να είμαι δίπλα του, που το προσπερνώ εύκολα».
