Ο Good job Nicky, ο χαρισματικός γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη, τον περασμένο Οκτώβρη έκανε το ντεμπούτο του με το κομμάτι «January 8th», το οποίο προκάλεσε «έκπληξη» στους μουσικόφιλους καθώς πρόκειται για ένα τραγούδι με τελείως διαφορετικό ύφος από όσα έχουμε συνηθίσει να ακούμε τα τελευταία χρόνια από Έλληνες καλλιτέχνες.
Ο 25χρονος Νικόλας Βαρθακούρης, με τα μπλε μαλλιά και γενικότερα το εκκεντρικό στιλ, δε θα μπορούσε να έχει συστηθεί καλύτερα στο ελληνικό -διψασμένο- κοινό για πραγματικά καλή μουσική.
Ο ταλαντούχος ερμηνευτής, που μετρά ήδη εκατομμύρια προβολές στις ψηφιακές πλατφόρμες βρέθηκε πρόσφατα καλεσμένος στην εκπομπή «The 2Night Show» του Γρηγόρη Αρναούτογλου και ανέφερε μεταξύ άλλων πως στην αρχή έκρυβε από όλους -και κυρίως από τον πατέρα του Γιάννη Πάριο- πως ασχολούνταν με τη μουσική.
«Έκρυβα από όλους ότι ήθελα να ασχοληθώ με το τραγούδι μέχρι να νιώσω μουσικά ώριμος. Ο πατέρας μου δεν το ήξερε. Μόνο η μητέρα μου. Θα ήθελα να είμαι η συνέχεια του πατέρα μου. Έχω το γονίδιο, αλλά ακολουθώ το δικό μου δρόμο. Ο πατέρας μου χαίρεται πολύ για μένα. Και επικοινωνούμε αλλιώς πλέον και καλλιτεχνικά», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια ο Νικόλας Βαρθακούρης αποκάλυψε πως προέκυψε το ψευδώνυμο Good Job Nicky «Αντιλαμβάνομαι ότι κάνω καλά τη δουλειά μου και ήθελα να πω ένα μπράβο στον εαυτό μου για αυτό και το όνομα Good Job Nicky. Ο αδελφός μου ο Χάρης με μύησε στους Simpsons και εκπαιδεύτηκα καλά στα αγγλικά μου».
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη μίλησε για τα δύσκολα χρόνια της εφηβείας «Στην εφηβεία μου ήμουν πολύ “μαλακισμένο”, (συγγνώμη μαμά) αλλά αυτό με έκανε αυτό που είμαι. Δεν με πείραξε ποτέ η αναγνωρισιμότητα των γονιών μου. Δεν με ενόχλησε ποτέ. Με αντιμετώπιζαν ως Νικόλα και όχι ως γιο του Πάριου. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είναι δυνατές προσωπικότητες αλλά σου δίνουν την ευκαιρία να κάνεις λάθος, να φας τα μούτρα σου».
«Νιώθω ότι οι γονείς μου, με τον τρόπο που μας ανέθρεψαν, έβγαλαν τέσσερις πολύ δυνατές προσωπικότητες ώστε να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου και να μην χρειαστεί να με επισκιάσει κανένα όνομα», συμπλήρωσε.
O Good Job Nicky αποκάλυψε ποιο είναι το αγαπημένο του τραγούδι και γιατί «Έχω περάσει κρίσεις πανικού τα τελευταία χρόνια. Πέρασα δύσκολα. Γι΄αυτό το Clouds είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Μιλά για την εσωτερική μάχη…».
Ωστόσο, σε παλαιότερή του συνέντευξη του και συγκεκριμένα στην έντυπη έκδοση της Lifo, ο γοητευτικός νεαρός αναφέρει πως γνωρίστηκε με την ’’αδελφή ψυχή του’’ στη μουσική, τον Ερμή Γεραγίδη. «Ο αδερφός του, ο Φίλιππος, έχασε ένα drone σε ένα road trip. Ο αδερφός μου, ο Μιχαήλ, ασχολείται πολύ με τη φωτογραφία και έχει μια καλή συλλογή από drones. Ο Φίλιππος επικοινώνησε με τον κοινό μας φίλο, τον Αλέξανδρο Σταματιάδη, που έχει σκηνοθετήσει το βιντεοκλίπ, κι εκείνος τον παρέπεμψε στον Μιχαήλ για να του πουλήσει ένα drone. Ο αδερφός μου δεν ήθελε να βγει από το σπίτι ‒ήμασταν στα πρόθυρα της καραντίνας τότε‒, εγώ είχα πάει για μπάσκετ και τελικά ήρθε ο Ερμής με τα λεφτά, πήγα εγώ με το drone, γνωριστήκαμε, μιλήσαμε, είπαμε να βρεθούμε να κάνουμε μουσική. Σμίξαμε με τη μία».
Όσον αφορά τις επιρροές του στη μουσική ο ερμηνευτής αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το πρώτο μου CD ήταν το “Miseducation of Lauryn Hill”. Είναι η μητέρα της χιπ-χοπ για μένα η Lauryn Hill, μια πανέξυπνη, εκπληκτική γυναίκα που πρόσφερε τόσο πολλά. Γενικά, ο πυρήνας των επιρροών μου είναι urban, από Aretha Franklin μέχρι Tupac, Biggie, Wu-Tang-Clan… Προσπαθώ να ψάχνω πάντα και την παραμικρή γωνιά της μουσικής, γιατί θεωρώ ότι είναι αδικία να ακούς μόνο ένα είδος. Προσπαθώ να ακούω από Mongolian throat singing μέχρι Griselda, που ακούμε τώρα.
Οφείλω να εξερευνήσω όσο περισσότερα είδη μπορώ. Νιώθω, με την πιο γλυκιά έννοια, σκλάβος της καλλιτεχνίας. Θα ήθελα να με μάθει ο κόσμος ως τον πιο ευπροσάρμοστο και versatile καλλιτέχνη της γενιάς μας. Όσο για την τραπ, τη σέβομαι, αλλά δεν έχω ανάγκη αυτό το είδος μουσικής. Επίσης, ασχολούνται πολλοί με αυτό πια και πιστεύω ότι ο κόσμος θέλει κάτι διαφορετικό. Τα live μου, μελλοντικά, θα ήθελα να είναι μια συμφωνημένη παύση της καθημερινότητας. Να μπορείς να μπαίνεις και, λόγω του μουσικού εύρους, να ξεχνάς ό,τι συμβαίνει, και όταν βγαίνεις να παίρνεις οποιαδήποτε εμπειρία σού ταιριάζει μαζί σου».
Σχετικά με τον Γιάννη Πάριο ο Νικολας Βαρθακούρης ανέφερε πως πρόκειται για ιερό τέρας της μουσιής σκηνής και όσον αφορά τη μητέρα του, Σοφία Αλιμπέρτη δηλώνει πως του έχει μεταδώσει το κουράγιο της. «Δυο λέξεις, ξεκάθαρα: “ιερό τέρας”, αυτό είναι ο πατέρας μου. Πιστεύω ότι αν ήταν αγγλόφωνος, θα ήταν ανάμεσα στους καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.
Ο πατέρας μου μού έχει μάθει από πολύ μικρή ηλικία να μη βάζω μαθηματική αξία και λογική στη μουσική. Να ακολουθώ το συναίσθημα που μου προσφέρει. Ένα vocal run δεν θα έπρεπε να είναι προμελετημένο αλλά κάτι που βγαίνει από μέσα σου. Αν δεν σου περάσω με το συναίσθημα αυτό που λέω, όσο ωραίο κι αν είναι στιχουργικά, δεν θα πειστείς», αναφέρει χαρακτηριστικά, και συνεχίζει «Από την μητέρα μου έχω πάρει το κουράγιο της. Δεν έχει κανέναν φόβο η μάνα μου και με έχει πείσει από πολύ μικρή ηλικία, όχι με λόγια αλλά με τη στάση της, ότι εγώ γεννήθηκα γι’ αυτό. Αυτοί οι δύο άνθρωποι ήρθαν κοντά και δημιούργησαν κάποιον που ελπίζει κάποια στιγμή να κάνει την οικογένειά του και την πατρίδα του περήφανη».