Νικήτας Τσακίρογλου σε μια εκ βαθέων συνέντευξη μιλά για τη σύντροφο της ζωής του Χρυσούλα Διαβάτη. Για τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές για όλα εκείνα που τους κράτησαν μαζί εδώ και εξήντα χρόνια.
Ο Νικήτας Τσακίρογλου χαρακτηρίζει τη Χρυσούλα Διαβάτη ως έναν δύσκολο άνθρωπο, υποστηρίζοντας πως το ίδιο είναι και εκείνος. “Της Χρυσούλας εγώ της στέρησα το γέλιο. Όταν τη γνώρισα, ήταν ένα κορίτσι έξω καρδιά, γέλαγε και χαιρόταν τη ζωή, και εγώ συνέχεια την επέπληττα. «Γιατί γελάς με χαζομάρες; Σου φαίνεται αστείο αυτό;». Ήταν όμως η διάθεσή της έτσι. Χαρούμενη. Γι’ αυτό και είναι πολύ καλή ηθοποιός. Πολύ καλύτερη από μένα, είναι πολυτάλαντη.
Εγώ δεν διανοούμαι για τον εαυτό μου ότι θα μπορούσα να παίξω σε επιθεώρηση. Η Χρυσούλα τα καταφέρνει. Τραγουδάει, παίζει, έχει καλή κίνηση. Μαζί με τον Θύμιο Καρακατσάνη είναι οι καλύτεροι ηθοποιοί της νεότερης γενιάς που υπήρξαν στο θέατρο, αυτοφυή ταλέντα. Ταλέντα που τα γέννησε η φύση. Εμείς, οι υπόλοιποι, έχουμε βάλει πολύ μυαλό μέσα”.
Φοβάμαι τον εαυτό μου λέει ο κ. Τσακίρογλου
Σχετικά με τη ζήλια που νιώθει ο ένας για τον άλλο ακόμα και τώρα που πέρασαν τα χρόνια ο κ. Τσακίρογλου σημειώνει ότι αυτό είναι δικό της θέμα. Ότι αφορούν συναισθήματα που δεν μπορεί κανείς να επέμβει. Δεν μπορεί λέει να της πει κάποιος “Πάψε να ζηλεύεις”. Θεωρεί ότι από τη στιγμή που θα το πεις να πρέπει και να φύγεις. Αλλά αν φύγεις δεν γυρίζεις ξανά πίσω. “Είμαι τελειομανής ως άνθρωπος και μέσα στην τελειομανία μου θα ήταν και αυτό. Αν έφευγα, θα ήταν οριστικό. Γι’ αυτό πολλές φοβάμαι τον εαυτό μου πάνω στον καβγά, φοβάμαι ότι θα κάνω πράγματα που δεν θα ήθελα και μετά θα μετανιώνω και θα βαράω το κεφάλι μου.
Ειδικότερα τώρα που γέρασα και κάνω κάποια λάθη, όχι ζωής αλλά μικρά, καθημερινά. Να βάλω το ποτήρι πιο άκρη στο τραπέζι και να πέσει κάτω. Ευτυχώς, έχω τη Χρυσούλα δίπλα μου που είναι «βράχος». Μια γυναίκα βοηθάει, ξέρεις. Και να έχεις υπόψη σου και κάτι άλλο: Τα ετερόκλητα έλκονται. Φαντάζεσαι να είχα μια γυναίκα που να ήμασταν ακριβώς το ίδιο; Υπάρχει και η αντίθετη γνώμη, ότι αν δεν ταιριάζεις με τον άλλο, δεν θα πάτε μακριά.
Εξαρτάται τι απαιτήσεις έχει ο καθένας. Εμείς με τη Χρυσούλα είμαστε τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες και χαίρομαι για αυτό. Γιατί αλλιώς θα ήταν μονότονη η ζωή μας, θα βαριόμασταν γρήγορα, ούτε να το διανοηθώ δεν μπορώ αυτό. Θα ήταν πολύ κουραστικό να συμφωνούμε πάντα”.
Νικήτας Τσακίρογλου : Όταν κάτι το στερείσαι, το αγαπάς περισσότερο
Σχετικά με την ηλικία και τα χρόνια που περνούν υποστηρίζει ότι “Δεν είμαστε αιώνιοι. Ίσα ίσα, το γνωρίζω για να το αντιμετωπίζω. Για να κρατάω το πνεύμα μου σε καλή κατάσταση, να μπορώ να διαβάζω, να βλέπω σημαντικά πράγματα, να ταξιδεύω, να ασχολούμαι με τη φύση και ό,τι μου δίνει ζωή. Ό,τι μπορεί να με ανανεώσει, το επιδιώκω”.
Επιλέγει να πηγαίνει στη δουλειά του, να οδηγεί το αυτοκίνητό του. Όποτε βρίσκει ευκαιρία πηγαίνει στο εξοχικό του στην Επίδαυρο. Πιάνει την τσάπα και φυτεύει. “Θα ήθελα να ξέρω περισσότερα πράγματα για τη γη, αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα. Βέβαια, λένε πως «Όταν κάτι το στερείσαι, το αγαπάς περισσότερο». Από εκεί και πέρα, επιζητώ την οικογενειακή ηρεμία, που καλό είναι να τη βρει κανείς. Τη δυνατότητα των νέων γνωριμιών και της ανανέωσης τη γεύομαι από το θέατρο. Στο σπίτι μου θέλω ησυχία”, καταλήγει ο Νικήτας Τσακίρογλου.
