Δώδεκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που η 15χρονη τότε Μυρτώ, δέχτηκε φρικτή επίθεση στην Πάρο όπου βρισκόταν για διακοπές μαζί με την μητέρα της.
Η υπόθεση είχε σοκάρει το πανελλήνιο με τον δράστη να ισχυρίζεται στο δικαστήριο πως αρχικά της επιτέθηκε για να της κλέψει το κινητό.
Όλα αυτά τα χρόνια, η μητέρα της, Μαρία Κοτρώτσου, δεν έχει φύγει στιγμή από το πλευρό της κόρης της και καθημερινά δίνει της δική της μάχη.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 12 ετών από τη μέρα της άγριας επίθεσης η κ. Κοτρώτσου έγραψε το εξής μήνυμα στο facebook:
«2012-2024
12 χρόνια από τότε…. 12 χρόνια και ακόμη δεν συνήθισα την νέα σου εικόνα… 12 χρόνια που μου λείπουν τα ζουζουνίσματα σου, η φωνή σου, η ενεργητικότητα σου.
Κάθε χρόνος που περνάει βαραίνει περισσότερο την ψυχή μου, γιατί απομακρύνομαι από την υλοποίηση του θαύματος που κρατάει την ελπίδα μου ζωντανή. Σαν μια φλόγα που στην αρχή φουντώνει, αλλά όσο περνάει η ώρα αρχίζει να χαμηλώνει, μέχρι να σβήσει.
Απ’ την άλλη πλευρά, κάθε χρόνος είναι ακόμη 365 μέρες που είμαι μαζί σου, που βλέπω το χαμόγελό σου, που νιώθω την ανάσα σου, την ζεστασιά σου… και αυτό είναι ευτυχία! γιατί μου έχει δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία! Μα αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ απ’ όλα είναι ότι ο χρόνος περνάει χωρίς εσύ να τον ζεις όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας σου… και ήδη έχουν περάσει 12 χρόνια που δεν τα έζησες …
Και στο τέλος θα μιλάω για την ζωή που δεν έζησες. Γι αυτό θέλω να κάνω για σένα οτιδήποτε μπορεί να σου δώσει μια γεύση ζωής. Θα σε πηγαίνω όπου μπορώ να βλέπεις τι κάνουν όλοι οι άλλοι άνθρωποι, να γεύεσαι έστω μια μικρή μικρή γωνία από το πιάτο της ζωής, και ας μην συμμετέχεις όπως θα έπρεπε στα 27 σου χρόνια, και ας σκίζεται η καρδιά μου που κοιτάς από μακριά την ζωή των συνομιληκών σου, ενώ εσύ εισαι καθηλωμένη σε ένα αναπηρικό ΚΑΡΟΤΣΙ, χωρίς να μπορείς να τρέξεις να χαρείς να μιλήσεις, ενώ εγώ εκείνη την ώρα σκέφτομαι: άραγε τι νοιώθει τώρα? Υποφέρει? Χαίρεται που έστω βλέπει? και συνάμα να ακούω : “μπράβο για το κουράγιο σας”.
Δεν έχω παραπάνω κουράγιο από κανέναν! Το μέσα μου κανείς δεν το ξέρει, αλλά θέλω να σου δίνω χαρά, ελπίδα, δύναμη, γι’ αυτό προσπαθώ! Και θα προσπαθώ. Όσο μπορώ και όσο αντέχω! Ίσως πάλι όλο αυτό να είναι ένας ευσεβής πόθος, αφού η ζωή είναι τόσο περίπλοκη και τόσο πολύπλοκη και φεύγει τόσο γρήγορα!»
Η Μυρτώ της Πάρου βρίσκεται για άλλη μία φορά στο νοσοκομείο, με τη μητέρα της να προχωρά σε μία αγανακτισμένη ανάρτηση.
Η Μυρτώ Παπαδομιχελάκη, είχε δεχθεί δολοφονική σεξουαλική επίθεση από τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς στην Πάρο, το καλοκαίρι του 2012 και σε ηλικία μόλις 15 ετών και από τότε έχει καθηλωθεί στο κρεβάτι με αναπηρία 100%.
Η Μυρτώ της Πάρου νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, σύμφωνα με την ανάρτηση της μητέρας της, Μαρίας Κοτρώτσου, που εκφράζει την αγανάκτησή για την αντιμετώπιση που δέχεται η κόρη της λέγοντας χαρακτηριστικά «και αν δεν αντέχει ποιος νοιάζεται; Κανείς».
Αναλυτικά η ανάρτηση: «Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε.Όχι από νοσταλγία, από ανάγκη και μόνο. Νοσοκομείο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ από 29 Ιανουαρίου 2024…μέχρι; Μην ρωτήσετε παρακαλώ πολύ πως και γιατί;
Για κάτι πολύ απλό που έξω θα γινόταν σε 1/2 μέρα άλλα τα ιδιωτικά νοσοκομεία κοστίζουν για όποιον δεν μπορεί. Όποτε μένουν τα δημόσια η αναμονή , η υπομονή, η στεναχώρια μέχρι εκεί που αντέχει ο καθένας μας…
Και αν δεν αντέχει ποιος νοιάζεται;Κανείς…
Και από πάνω να ακούς…η βαλβίδα εγκεφάλου δουλεύει μια χαρά. Πως το ξέρετε; Ρωτάς ως αδαής ως αφελής ως ανόητος.
Απάντηση: την ψηλάφισα ,
Δηλαδή;
Την πίεσα και το κατάλαβα.
Είναι γνωστό ότι οι Έλληνες γιατροί χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στο εξωτερικό λόγω των γνώσεων τους και της ευστροφίας τους (σοβαρολογώ δεν ειρωνεύομαι). Αλλά μέχρι του σημείου να ελέγχουν δια της αφής ένα ηλεκτρονικό μικροσκοπικό μηχάνημα που ελέγχεται με άλλο μικρό ηλεκτρονικό μηχάνημα, δεν το περίμενα και δεν το φανταζόμουν. Ίσως πρέπει να γραφεί στα παγκόσμια ιατρικά νέα…
Θα ρωτήσω πλέον ειδήμονες, και θα επανέλθω ίσως και με ονόματα. Μην πηγαίνουν χαμένες οι διάνοιες, που νομίζουν ότι είναι Θεοί. Να αξιοποιούνται και να αξιολογούνται αναλόγως. Και μετά πρέπει να έχεις κουράγιο να συνεχίζεις γιατί αντέχεις..,Μέχρι να σπάσεις και γαία πυρί μειχθήτω. Και να ήταν μόνο σε μένα…»