Αν και έχουν περάσει 37 χρόνια από τον θάνατο του Μπίλι Μπο, όσοι έζησαν σε εκείνη την εποχή είναι αδύνατον να τον ξεχάσουν.
Από ένα φτωχικό προάστιο στα Καμίνια, ο Μπίλι Μπο κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του κόσμου της μόδας. Η ακατάπαυστη πορεία του όμως διακόπηκε απότομα όταν πλήγηκε από τον τρομερό εχθρό της εποχής του: το AIDS.
Σε μια συνέντευξη σε αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό, κατά τα εγκαίνια της μπουτίκ του στη Νέα Υόρκη, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Μπίλι Μπο είχε πει «Είμαι ο πιο διάσημος, νέος σχεδιαστής στον κόσμο. Επίσης ο πιο όμορφος». Πολλοί θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν αυτή τη δήλωση ως ένδειξη έπαρσης και αλαζονείας, αλλά στην περίπτωσή του, ίσως υπήρχε λόγος για αυτήν την αυτοπεποίθηση. Μετά από μια ζωή ξεκινώντας από μια φτωχογειτονιά στον Πειραιά, και στο τέλος της σύντομης πορείας του να έχει κατακτήσει την κορυφή του κόσμου, ίσως τα λόγια του να ήταν περισσότερο δικαιολογημένα παρά έπαρση.
Ωστόσο, ο Μπίλι Μπο δεν ήταν καθόλου αλαζόνας. Αμέσως μετά τη δήλωσή του προς τους αμερικανούς δημοσιογράφους, είχε αναφέρει με ένα χαμόγελο: «καταλαβαίνετε τα αγγλικά μου, έτσι;» και αστειευόταν, συνομιλούσε με όλους και ήταν προσιτός. Απόλαυσε την επιτυχία του με χαρά. Ωστόσο, αυτή η «τρελή» πορεία του σταμάτησε μια μέρα σαν σήμερα, στις 13 Ιουνίου 1987, όταν έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από το AIDS. Θα μείνει για πάντα στην ιστορία ως ο Έλληνας σχεδιαστής με το αγγελικό πρόσωπο.
Ζωή σαν παραμύθι
Στις 8 Φεβρουαρίου 1954 γεννήθηκε στα Καμίνια του Πειραιά ο Βασίλης Κουρκουμέλης. Προερχόμενος από φτωχή και πολυτέκνη οικογένεια, αντιλαμβάνεται ότι η τύχη του δεν βρίσκεται στις φτωχογειτονίες του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.
Αν και δεν έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο, ήταν ένας εξαιρετικός χορευτής. Οι πρώτες του εργασίες ήταν σε μπουάτ της Πλάκας, όπου χόρευε, κυρίως με τις αδελφές Μπρόγιερ. Όσοι τον είδαν τότε να χορεύει, θα θυμούνται αργότερα πόσα λουλούδια έριχναν σε εκείνον, όσα και στις αδελφές Μπρόγιερ. Ήταν ένα ψηλόλιγνο αγόρι με αγγελική ομορφιά, αλλά παράλληλα προσγειωμένος. Όλα τα χρήματα που κέρδιζε τα επενδύε στην εκπαίδευση του, γραφόταν σε σχολές για να αναπτύξει το ταλέντο του. Ήξερε ότι αυτό το ταλέντο θα ήταν το διαβατήριό του για μια καλύτερη ζωή.
«Ο Βασίλης είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, όπως άλλωστε όλοι οι άνθρωποι τότε. Οι δρόμοι στις γειτονιές ήταν από χώμα και φαντάσου ότι ακόμα περνούσε ο νερουλάς. Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1954, Υδροχόος το ζώδιο. Την ημέρα που τον είδα πρώτη φορά, ξαφνιάστηκα. Είχε μια ιδιαιτερότητα, ήταν σαν ένα πριγκιπόπουλο σε λάθος περιβάλλον. Σαν να είχε γεννηθεί σε λάθος σπίτι.
Ήθελε πάρα πολύ να ανέβει, χωρίς να έχει εφόδια όμως. Εγώ τον βρήκα να κάνει μαθήματα χορού στη σχολή Ντε Πιαν. Συναντηθήκαμε μερικές φορές κι έβλεπα ότι αναζητούσε την παρέα σοβαρότερων ανθρώπων. Άρχισε να χορεύει στου Μοστρού στην Πλάκα, με τις αδελφές Μπρόγιερ και στο θέατρο, στο ”Μαριχουάνα Στοπ”, με τον Μεταξόπουλο. Ήταν τόσο ωραίος, που πετούσαν περισσότερα λουλούδια σε αυτόν παρά στις Μπρόγιερ» είχε πει σε τηλεοπτική του συνέντευξη, πολλά χρόνια αργότερα, ο Μάκης Τσέλιος.
Οι δύο τους τόλμησαν ένα αποφασιστικό βήμα που θα τους οδηγούσε είτε σε τεράστια επιτυχία είτε σε καταστροφή. Ίδρυσαν την μπουτίκ «Μπίλι Μπο» στην οδό Σόλωνος, στο κέντρο της Αθήνας. Ο Βασίλης υιοθέτησε το όνομα «Μπίλι Μπο» ως επαγγελματικό ψευδώνυμο. Και η επιτυχία δεν άργησε να έρθει. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, έγιναν κυριολεκτικά ανάρπαστοι. Άνοιξαν πολλά καταστήματα, από τη Μύκονο και τη Θεσσαλονίκη μέχρι το Ψυχικό και το κέντρο της Αθήνας. Ντύνουν όλες τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής.»
Οι διάσημες κυρίες της εποχής, όπως η Βουγιουκλάκη, η Λάσκαρη και η Ναθαναήλ, ήταν μόνο μερικές από τις πελάτισσές τους. Μαζί με τον Τσέλιο, το 1981, αναλαμβάνουν να σχεδιάσουν τις στολές των αεροσυνοδών της Ολυμπιακής Αεροπορίας, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στα ρούχα τους να ταξιδεύουν σε κάθε γωνιά του κόσμου. Η φήμη τους ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας, καθώς κερδίζουν διεθνείς διαγωνισμούς και διοργανώνουν επιδείξεις μόδας σε όλο τον κόσμο. Οι δύο σχεδιαστές ανοίγουν μια εντυπωσιακή μπουτίκ 370 τετραγωνικών μέτρων στην Park Avenue, στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Η επιτυχία τους είναι ασύλληπτη, καθιστώντας τον Μπίλι Μπο έναν από τους πιο επιτυχημένους σχεδιαστές μόδας της εποχής.
Η Πτώση του Πρίγκιπα και το άδοξο τέλος
Δυστυχώς, όμως, η αντίστροφή μέτρηση για τον ίδιο είχε ήδη ξεκινήσει.
Ο Μπίλι Μπο λείπει από τα εγκαίνια της μπουτίκ. Νιώθει αδύναμος, χωρίς το παραμικρό ίχνος ενέργειας. Συνεχώς αδυνατίζει και δεν έχει διαθέσει για να κάνει το οτιδήποτε.
«Πήγαμε στην Τήνο, που το ήθελε πολύ. Έχω μια φωτογραφία μας στα σκαλοπάτια της Παναγίας. Ο Βασίλης έχει αδυνατίσει πολύ, αλλά το ίδιο και εγώ − είχα πάθει κατάθλιψη και είχα χάσει 19 κιλά. Του είπα ότι έπρεπε να πάμε σε έναν άλλο γιατρό, για να μην ταλαιπωρείται. Ωστόσο, πήγαμε στην Τήνο, ήθελε να προσκυνήσει στην Παναγία. Ο Βασίλης ήταν πολύ ευσεβής. Πάρα πολύ μικρός ήταν παπαδοπαίδι στον Άγιο Λευτέρη στον Πειραιά. Μου λέει να πάμε στο Μοναστήρι της Κυράς των Αγγέλων που έχει ένα εκκλησάκι υπόσκαφο, με ζωγραφισμένες εικόνες στον τοίχο. Πολύ ήρεμο μέρος, όπου μπορείς να προσευχηθείς, αν το θέλεις. Φτάνουμε και μου λέει: “Θέλω να μπω μόνος μου”. Βγαίνοντας από το εκκλησάκι, μου λέει: “Μάκη, είδα την Παναγία και δεν με χαιρέτησε, έφυγε τρέχοντας. Δεν είναι καλό, δεν με ήθελε η Παναγία”. “Έλα, μωρέ, τι λες;” του απαντώ», αποκαλύπτει ο Μάκης Στέλιος.
Ο Μπίλι Μπο αποφασίζει να κάνει εξετάσεις και ανακαλύπτει πως έχει προσβληθεί από το AIDS, μια ασθένεια που τότε ήταν σχεδόν άγνωστη και ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη.
Η αντίδραση του κόσμου και των Μ.Μ.Ε
Τα νέα εξαπλώνονται γρήγορα, προκαλώντας υστερία και κουτσομπολιά. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν δηλώσεις τρομοκρατημένων μοντέλων που ανησυχούν μήπως έχουν κολλήσει την ασθένεια λόγω των δοκιμών ρούχων του. Ο Τσέλιος στέλνει τηλεγράφημα, υπογεγραμμένο από τον Βασίλη, ζητώντας από τα ΜΜΕ να σεβαστούν την ιδιωτικότητα του Μπίλι Μπο και το πρόβλημα υγείας που τον κρατάει μακριά από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις.
Η ανθρωποφαγία των μέσων δεν έχει τελειωμό, με δημοσιογράφους να διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις ότι ο σχεδιαστής έχει πεθάνει, αποτεφρωθεί, και οι στάχτες του έχουν σκορπιστεί στο Αιγαίο. Σε μια τελευταία προσπάθεια να βρουν σωτηρία, ο Μπίλι Μπο και ο Τσέλιος ταξιδεύουν στις ΗΠΑ για πειραματικές θεραπείες. Δυστυχώς, ο οργανισμός του δεν ανταποκρίνεται και το πανέμορφο αγόρι έχει πλέον μεταμορφωθεί σε σκιά του παλιού του εαυτού.
Η ”κινηματογραφική” επιστροφή στην Ελλάδα
Η επιστροφή του Μπίλι Μπο στην Ελλάδα ήταν βγαλμένη από ταινία. Η κατάσταση του είχε επιδεινωθεί τόσο πολύ που κανείς δεν έπρεπε να τον δει ή, καλύτερα, να δει αυτό που είχε απομείνει από τον κάποτε πανέμορφο νεαρό. Πριν το τέλος, το βάρος του είχε πέσει στα 40 κιλά. Ο Μάκης Τσέλιος σχεδίασε μια επιχείρηση διαφυγής για να περάσει ο Μπίλι Μπο απαρατήρητος από τους δημοσιογράφους.
Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, η άφιξη ανακοινώθηκε και η αίθουσα αφίξεων γέμισε από ξαφνική ένταση. Ταξιδιώτες και άνθρωποι που περίμεναν τους δικούς τους αναστατώθηκαν καθώς φωτογράφοι σπρώχνονταν για να πάρουν την καλύτερη θέση. Μια και μόνο φωτογραφία του Μπίλι Μπο άξιζε «χρυσάφι».
Οι επιβάτες άρχισαν να βγαίνουν σταδιακά στην αίθουσα αφίξεων, δείχνοντας και αυτοί σαστισμένοι από την κατάσταση. Ανάμεσά τους, μια ηλικιωμένη γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι, με το κεφάλι καλυμμένο από σκούρο μαντίλι, πέρασε απαρατήρητη από το πλήθος χωρίς να προκαλέσει καμία υποψία.
Κανείς, βέβαια, δεν έδωσε σημασία στην εξαιρετικά λεπτή γυναίκα με το σκυφτό, σχεδόν σκεβρωμένο, σώμα. Μερικές στιγμές αργότερα με τη βοήθεια του άντρα που τη συνόδευε, μπήκαν σε ένα ταξί και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση.
Το σχέδιο διαφυγής ήταν απόλυτα επιτυχημένο. Οι παπαράτσι, που είχαν κατασκηνώσει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού περιμένοντας την επιστροφή του εξαντλημένου από το AIDS Μπίλι Μπο από το Παρίσι, δεν κατάλαβαν τίποτα. Ο Μπίλι Μπο είχε περάσει μπροστά τους μεταμφιεσμένος σε ηλικιωμένη γυναίκα, χωρίς να τραβήξει την παραμικρή προσοχή.
Αυτό ήταν το τελευταίο κεφάλαιο μιας ζωής σύντομης αλλά γεμάτης από ιδιαίτερες στιγμές. Ο Μπίλι Μπο πέρασε τις τελευταίες μέρες της ζωής του σε ένα σπίτι στο Καβούρι. Όταν ο Μάκης Τσέλιος τον ρώτησε πού θα ήθελε να μείνει, εκείνος απάντησε: «Θέλω να βλέπω θάλασσα. Εγώ είμαι Πειραιωτάκι». Ο Μπίλι Μπο έφυγε από τη ζωή στις 13 Ιουνίου 1987, μόλις εννέα μήνες μετά τη διάγνωση της ασθένειας που τελικά τον νίκησε.
Μάκης Τσέλιος: “Με τον Μπίλι Μπο είχαμε σχέση πραγματικού έρωτα. Δεν έλειψα καθόλου από δίπλα του 9,5 μήνες”
Ο Μάκης Τσέλιος βρέθηκε στο Στούντιο 4, όπου μίλησε για την πορεία του με τον θρυλικό σχεδιαστή “Μπίλι Μπο” ή αλλιώς, Βασίλη Κουρκουμέλη.
Η ζωή του σχεδιαστή, πρόκειται να γίνει ταινία, γεγονός που συζητήθηκε εκτενώς κατά τη διάρκεια της εκπομπής.
Μίλησε για τη συμβολή του στο φιλμ, τις μνήμες που του ξυπνά, ενώ μοιράστηκε ιστορίες από την κοινή επαγγελματική και προσωπική τους ζωή.
«Προχωράμε στο σενάριο, περιμένω να το διαβάσω, μετέχω στην υπόθεση, έχω μία γνώμη στο σενάριο, όπως και έχω γνώμη και για τους δυο πρωταγωνιστές τη φάτσα μου και τον Βασίλη» είπε αρχικά.
«Θα μου είναι δύσκολο πάρα πολύ, όταν δω τον ηθοποιό που θα υποδυθεί τον Βασίλη. Απλώς τους είπα “δεν με νοιάζει, αν δεν μοιάζει θα ήθελα να έχει λαιμό ψηλό, τα δάχτυλα, να έχει το στιλ περπατήματος, θα το διδάξω εγώ”».
Για την κοινή του πορεία με τον Βασίλη Κουρκουμέλη, είπε:
«Η σχέση μας ήταν μία πολύ σημαντική σχέση που δεν είχε πουθενά εκφυλισμό, χυδαιότητα. Ήταν μία σχέση στοργής και πραγματικού έρωτα. Όταν μιλάμε για τον γάμο των ομόφυλων τι εννοούν; Είχαν βάλει το σύμφωνο συμβίωσης με κενά.
Αν οι δικοί του δεν ήθελαν, εγώ δεν θα μπορούσα να τον κηδέψω. Επειδή είχα τη δύναμη και τα χρήματα και δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, μπόρεσα και έκανα αυτό που έπρεπε».
«Δεν έλειψα καθόλου από δίπλα του 9,5 μήνες, μόνο δυο μέρες. Μία μέρα που γύρισα από το Παρίσι και μία άλλη που πήγα να υπογράψω κάτι χαρτιά» είπε μεταξύ άλλων ο Μάκης Τσέλιος.
