Ο Χρήστος Μενιδιάτης παραχώρησε πρόσφατα συνέντευξη στο περιοδικό Secret των Παραπολιτικών, στην οποία μοιράστηκε τις εμπειρίες του σχετικά με την πενταετία κατά την οποία ο πατέρας του έδινε σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Ο καλλιτέχνης εξέφρασε τις δύσκολες στιγμές που βίωσε εκείνη την περίοδο, επισημαίνοντας ότι οι προκλήσεις ήταν πολλαπλές και οδυνηρές.
«Έχω βιώσει δύσκολες καταστάσεις, όπως όλοι οι άνθρωποι», δήλωσε ο Χρήστος, προσδιορίζοντας τις κρίσιμες συγκυρίες που τον επηρέασαν. Ανέφερε ότι υπήρξαν σημαντικά προβλήματα και στους δύο τομείς της ζωής του, επαγγελματικά και προσωπικά. Αυτή η περίοδος επιδεινώθηκε με την εκδήλωση της ασθένειας του πατέρα του, η οποία ήρθε να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες δυσκολίες.
Ο Χρήστος περιέγραψε τη διαδικασία της ασθένειας, δηλώνοντας ότι ο πατέρας του διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα. «Ξεκινήσαμε το “κακό” ταξίδι», δήλωσε χαρακτηριστικά. Η είδηση αυτή έφτασε στα αυτιά της οικογένειας τον Δεκέμβριο του 2007, όταν ο Χρήστος ήταν 34 ετών. «Ήταν ξαφνικό. Η μητέρα μας μας είπε: “Παιδιά, κάτι βρήκαν στον μπαμπά. Πάμε να το πολεμήσουμε”». Αυτή η δοκιμασία κράτησε πέντε χρόνια, με την οικογένεια να δίνει τον δικό της αγώνα από το 2007 έως το 2012.
«Από τη στιγμή που μπαίνει αυτή η κατάσταση στην οικογένειά μας – και σε κάθε οικογένεια, όχι μόνο στη δική μας – όλα αλλάζουν», εξήγησε ο Χρήστος. Η ζωή της οικογένειας περιστράφηκε γύρω από την υγεία του πατέρα του. Στο τέλος της πορείας του, όταν οι δυνάμεις του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν, η οικογένεια βρισκόταν διαρκώς κοντά του. «Θυμάμαι, μου είχε πει: “Εγώ μικρός πήγα να πεθάνω επειδή δεν είχα να φάω. Τώρα που τα έχω όλα, δεν έχω όρεξη να φάω”».
Στις τελευταίες ημέρες της ζωής του πατέρα του, ο Χρήστος θυμάται μια συγκινητική στιγμή. Ο πατέρας του χαμήλωσε το κεφάλι και του είπε: «θα πεθάνω». Ο Χρήστος τον ενθάρρυνε λέγοντας: «Και τι σε στενοχωρεί; Τα έχεις κάνει όλα τέλεια στη ζωή σου. Μακάρι να έχω το τέλος σου και να δημιουργήσω μέρος αυτών που έχεις δημιουργήσει εσύ. Τα έκανες όλα όπως ήθελες, και την οικογένεια που επιθυμούσες». Σε αυτή την αλληλεπίδραση, ο πατέρας του απάντησε: «Δεν με καταλαβαίνεις. Δεν θέλω να ζήσω για μένα, θέλω για εσάς. Είναι τέτοια η εμπειρία μου που κάτι μπορεί να σας συμβεί. Δεν έχω φυσικές δυνάμεις πια, αλλά το μυαλό μου το έχω στη θέση του».
Η συνέντευξη αυτή αναδεικνύει όχι μόνο την προσωπική πάλη του Χρήστου Μενιδιάτη, αλλά και τη βαθιά ανθρώπινη εμπειρία της οικογένειάς του, την οποία η νόσος του πατέρα του άλλαξε ριζικά. Οι αναμνήσεις που μοιράστηκε, γεμάτες συναισθηματική βαρύτητα, υπογραμμίζουν τη σημασία της οικογενειακής αλληλεγγύης και της αντοχής στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής.
Ο Χρήστος Μενιδιάτης, ο οποίος διατηρούσε στενές φιλικές σχέσεις με τον Χρήστο Κυριαζή, που άφησε την τελευταία του πνοή, χθες, Τετάρτη, χτυπημένος από τον καρκίνο, μίλησε στην εκπομπή «Love It».
Όπως υπογράμμισε ο τραγουδιστής, ο Χρήστος Κυριαζής έδινε μάχη με τον καρκίνο τα τελευταία δυόμιση χρόνια και συμπλήρωσε «για όσους γνωρίζαμε την οικογένειά του και τον ίδιο, ξέραμε πολύ καλά ότι τα πράγματα τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ δύσκολα και ήταν θέμα χρόνου να συμβεί αυτό το τραγικό γεγονός. Είχα την τύχη να γνωρίζω τον Χρήστο Κυριαζή. Συνεργαστήκαμε το καλοκαίρι του 2017. Μια εμπειρία συγκλονιστική να είσαι μαζί του. Όχι μόνο πάνω στην σκηνή αλλά και κάτω από την σκηνή. Ένας άνθρωπος πολύ ιδιαίτερος, πολύ γλυκός, πολύ δοτικός. Πραγματικά μοναδικός» επεσήμανε ο Χρήστος Μενιδιάτης.
Ο Χρήστος Μενιδιάτης αποκάλυψε πως ο Χρήστος Κυριαζής γνώριζε ότι ήταν αντιμέτωπος με τον καρκίνο και πως επιθυμία του ήταν να «φύγει» στο σπίτι του.
Χαρακτηριστικά σημείωσε «γνώριζα μέσα από το οικογενειακό του περιβάλλον ότι τα πράγματα δυσκόλευαν αρκετά μέρα με τη μέρα. Νοσούσε περίπου τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Το πάλεψε με πάρα πολύ αξιοπρέπεια. Αρχοντική συμπεριφορά απέναντι σε αυτό το τέρας που όποιον βρίσκει δυστυχώς τον ρίχνει κάτω. Έφυγε με το κεφάλι ψηλά. Ήταν δική του επιθυμία να μην μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά το γεγονός ότι η κατάστασή του δυσκόλευε μέρα με τη μέρα. Κι έτσι έφυγε σήμερα το πρωί στο κρεβάτι του. Ήμασταν πολύ λίγοι αυτοί που γνωρίζαμε ότι υπήρχε πρόβλημα».