Ο εθισμός στα ναρκωτικά αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια από τις πιο επώδυνες εμπειρίες που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Οι διασημότητες δεν αποτελούν εξαίρεση, καθώς, παρά τη φήμη και την επιτυχία τους, είναι άνθρωποι με αδυναμίες και ευάλωτοι στις ίδιες προκλήσεις με τους υπόλοιπους.
Ο Εθισμός στα Ναρκωτικά: Μια Από τις Δυσκολότερες Μάχες
Ορισμένοι διάσημοι Έλληνες έχουν μιλήσει ανοιχτά για τον αγώνα τους με τον εθισμό, επισημαίνοντας ότι η παραδοχή της εξάρτησης δημοσίως απαιτεί μεγάλο θάρρος. Ωστόσο, ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση αποτελεί ο καθημερινός αγώνας για να μείνουν «καθαροί» και να ξεπεράσουν αυτή τη δοκιμασία.
Ερρίκος Πετιλόν: Ομολογία για τον Εθισμό του
Ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες που μίλησε ανοιχτά για τον εθισμό του είναι ο Ερρίκος Πετιλόν. Η παραδοχή της εξάρτησής του από τα ναρκωτικά ήταν μια κίνηση ειλικρίνειας και θάρρους, που έφερε στο φως τη σκοτεινή πλευρά της ζωής του και τον δύσκολο αγώνα που χρειάστηκε να δώσει για να ξεπεράσει αυτόν τον εφιάλτη.
Όπως είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήμουν σίγουρα στις ναρκωτικές ουσίες για 20, 25 χρόνια. Οι βασικές μου ουσίες ήταν η κοκαΐνη και η ηρωίνη. Ειδικά στην εποχή μου, στα τέλη του ’70, ήταν πολύ αποδεκτή κοινωνικά ουσία. Δηλαδή θυμάμαι στη Νέα Υόρκη που ταξίδευα ως νέος και σχετιζόμουν με μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, για παράδειγμα, σε τραπέζι εστιατορίου έβγαλαν κάποιοι άνθρωποι τα μπουκαλάκια με την ουσία και έκαναν τη χρήση τους».
«Από τότε μέχρι σήμερα, ειδικά τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια, η Ελλάδα έχει ενημερωθεί για το τι σημαίνει εθισμός σε ψυχότροπες ουσίες… Από τα 25 και έπειτα, όταν καταστράφηκε η οικογένεια μου και ο πατέρας μου οικονομικά, βρέθηκα χωρίς σπίτι και χωρίς τίποτα. Συναισθηματικά ήθελα να πεθάνω. Δεν ήθελα γιατί θα είχα πηδήξει, αλλά ήθελα κιόλας. Η κοκαϊνη για μένα ήταν ένα πανάκριβο άθλημα και δεν μπορούσα να το υποστηρίξω. Όταν μπήκε η ηρωίνη, η οποία είχε άλλες αντιδράσεις, από την έντονη τρέλα που ένιωσα της κατάστασης γύρω μου βυθίστηκα παραπάνω σε αυτήν», είχε προσθέσει σε συνέντευξή του.
Μαρία Ελένη Λυκουρέζου: Ο Εθισμός από την Εφηβεία
Η Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, κόρη της Ζωής Λάσκαρη και του Αλέξανδρου Λυκουρέζου, επίσης μίλησε για τη δική της μάχη με τα ναρκωτικά, η οποία ξεκίνησε στην εφηβεία της. Η μαρτυρία της ανέδειξε τις δυσκολίες που βίωσε, καθώς και το πόσο εύκολο είναι για κάποιον να βρεθεί παγιδευμένος στον εθισμό σε μια τόσο τρυφερή ηλικία.
«Στο λύκειο, σαν τιμωρία, η μητέρα μου έβγαλε την πόρτα από το δωμάτιο μου – ως έφηβη, που το μόνο πράγμα που θες είναι να κλείνεις την πόρτα και να είσαι μόνος σου – γιατί είχε βρει κοκαΐνη στο γραφείο μου. Η τιμωρία της ήταν να μην έχω ιδιωτικότητα και να μου βγάλει την πόρτα για περίπου έξι μήνες», είχε πει.
Και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι το τσιγάρο είναι το άνοιγμα για να πας στα επόμενα. Τουλάχιστον έτσι όπως το βίωσα εγώ. Το πιστεύω πάρα πολύ γιατί μου συνέβη. Μετά το τσιγάρο θες κάτι παραπάνω. Να δεις τι είναι η κοκαΐνη, τι σου προκαλεί. Υπήρχε στην παρέα μου και εγώ απλά κάποια στιγμή ήθελα να δοκιμάσω. Δοκίμασα, μου άρεσε και έκανα για κάποιο διάστημα. Όταν έμεινα μόνη μου, εκεί, ξέφυγε η κατάσταση. Μου έδινε μια ευφορία, μια χαρά, μια κοινωνικότητα. Ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι παράνομο, κάτι κακό και μου άρεσε».
«Στα 23 άρχισα λίγο, σιγά σιγά, να κάνω πίσω. Μου πήρε δύο χρόνια να το σταματήσω. Όταν άφηνα την παρέα μου, εξαφανιζόμουν δίχως γεια και ήθελα αν πάω σπίτι μόνη να πιω κοκαΐνη κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Μια μέρα λέω τέρμα. Έκλεισα το κινητό μου, εξαφανίστηκα από όλους και έφυγα. Έπρεπε να φύγω από αυτό το πράγμα και το πρώτο πράγμα είναι ο κύκλος, το περιβάλλον σου. Το έξω», είχε προσθέσει σε συνέντευξή της.
Χρήστος Ζαμπούνης: Εξομολόγηση για την Κοκαΐνη
Ο δημοσιογράφος Χρήστος Ζαμπούνης προκάλεσε αίσθηση όταν αποκάλυψε τη δική του εξάρτηση από την κοκαΐνη. Όπως περιγράφει στο βιβλίο του «Ιστορίες ενός παιδήλικα», ο εθισμός του ξεκίνησε μετά από έναν οδυνηρό χωρισμό και την απότομη απομάκρυνση από την κόρη του. Ο Ζαμπούνης έφτασε να καταναλώνει έως και 15 γραμμάρια κοκαΐνης την ημέρα, αποδεικνύοντας το πόσο καταστροφικός μπορεί να γίνει ένας εθισμός σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Πάνος Μουζουράκης: Παραδοχή Χρήσης
Ο τραγουδιστής Πάνος Μουζουράκης πριν από αρκετά χρόνια είχε επίσης μιλήσει ανοιχτά για τη χρήση ναρκωτικών. Η παραδοχή αυτή, όπως και των άλλων διασημοτήτων, αναδεικνύει την πίεση και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν άτομα στον χώρο της τέχνης, όπου ο εθισμός πολλές φορές λειτουργεί ως διέξοδος από τα προσωπικά προβλήματα.
«Έκοψα τα ναρκωτικά γιατί άρχισαν να με χαλάνε. Δεν έπινα τίποτα ιδιαίτερα ναρκωτικά, μόνο ‘τσιγάρα’. Το μόνο πράγμα που έκανε το χασίς ήταν να πολλαπλασιάζει τις ανασφάλειες. Έτσι το σταμάτησα. Ευτυχώς το αλκοόλ δεν έχει τέτοια επήρεια πάνω μου, οπότε συνεχίζω και πίνω», είχε πει τότε.
Σταμάτης Σπανουδάκης: Η Θρησκεία ως Διέξοδος
Ο γνωστός συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης, ο οποίος πέρασε μια σκληρή μάχη για να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά, αποκάλυψε ότι η στροφή του στη θρησκεία και την πίστη στον Χριστό τον βοήθησε να ξεπεράσει τον εθισμό του. Η μαρτυρία του αποτελεί ένα παράδειγμα της δύναμης της πνευματικότητας και της εσωτερικής αναζήτησης ως μέσο σωτηρίας από την εξάρτηση.
«Οι αποτυχίες μέτρησαν με έκαναν καλύτερο. Ήμουν ροκάς στην Αγγλία νόμιζα ότι θα γίνω ροκ σταρ και έφαγα τα μούτρα μου. Όταν τελείωσε ο κύκλος του ροκ πήγα στη Γερμανία και σπούδασα σε αυστηρό κολέγιο μουσική. Εκεί έγινε η μεταστροφή μου στον Χριστό. Πριν από αυτό υπήρξε μια δύσκολη περίοδος με ουσίες. Σκεφτόμουν ακόμα και την αυτοκτονία με την γυναίκα μου».
Μελέτης Ηλίας: Η εμπειρία του με απαγορευμένες ουσίες
«Έχω κάνει χρήση ναρκωτικών πριν από σχεδόν 20 χρόνια, σε ηλικία 25 ετών. Στάθηκαν στο ότι «αυτός έχει κάνει ναρκωτικά», ενώ εγώ προσπάθησα να πω πόσο τυχερός ήμουν σε μία κατάσταση που, αν δεν έχεις τύχη, μπορεί να αποβεί μοιραία. Δεν βρήκα να πω ότι ήταν μαγκιά να κάνω ναρκωτικά, αλλά πόσο μεγάλος βλάκας ήμουν που μπήκα με άγνοια σε έναν κόσμο, ο οποίος θα μπορούσε να με σκοτώσει.
Είναι πολύ πιο εύκολο, όταν μπαίνεις σε μία διαδικασία, να φτάσεις στο χείλος του γκρεμού από το να γυρίσεις πίσω. Σε όποια κατάσταση και να βρίσκεσαι, αν μπεις σε αυτή τη συνθήκη, ότι δοκιμάζω κάτι και το συνεχίζω, είσαι πιο κοντά στο χείλος παρά στην επιστροφή.
Η επιστροφή μπορεί να είναι τρομερά δύσκολη για κάποιον, γι’ αυτό είπα ότι καλό θα ήταν, πριν περάσει από το μυαλό κάποιου, ενός παιδιού, ενός νέου, να δοκιμάσει για τη μαγκιά, να ξέρει αυτή την πληροφορία. Ότι αν δοκιμάσεις, είσαι πιο κοντά στο τέλος παρά στην επιστροφή.», είχε δηλώσει ο Μελέτης Ηλίας για την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά.
«Πήγα να τρακάρω, να σκοτωθώ με το αυτοκίνητο που οδηγούσα. Παίρνοντας τις ουσίες, τις οποίες δεν παίρνεις στον καναπέ του σπιτιού σου βλέποντας τηλεόραση, αλλά πηγαίνοντας σε ένα μαγαζί να διασκεδάσεις, έχοντας παρέα γύρω σου – που κι αυτή είναι μέσα σε μία «ιστορία» -, οπότε πηγαίνοντας ή ερχόμενους από κάπου, δεν θυμάμαι ακριβώς, ήρθα αντιμέτωπος με τον θάνατο, ήρθα τόσο κοντά.», πρόσθεσε ο ηθοποιός.
Το Θάρρος της Παραδοχής και ο Καθημερινός Αγώνας
Η παραδοχή του εθισμού δημοσίως απαιτεί τεράστιο θάρρος, καθώς εκθέτει ένα ευάλωτο κομμάτι της ζωής του ατόμου στο κοινό. Ωστόσο, η πραγματική πρόκληση είναι ο καθημερινός αγώνας για να διατηρήσει κάποιος την καθαρότητά του. Οι μαρτυρίες αυτών των διασημοτήτων αποδεικνύουν ότι, παρά τις δυσκολίες, είναι δυνατόν να νικήσει κανείς τον εθισμό και να βρει τη δύναμη να συνεχίσει τη ζωή του με μεγαλύτερη ισορροπία και αυτοεκτίμηση.
Αλέν Ντελόν: Ο νόθος γιος που δεν αναγνώρισε ποτέ, τα ναρκωτικά και το τραγικό τέλος
Ο θάνατος του τέραστιου Γάλλου ηθοποιού, Αλέν Ντελόν έφερε στην επιφάνεια και μερικές άγνωστες πτυχές της πολυτάραχης και γεμάτη ανατροπές ζωής του.
Ο Αλέν Ντελόν υπήρξε ένας σπουδαίος ηθοποιός, ο οποίος μεσουράνησε στον κινηματογράφο κι άφησε σπουδαία κληρονομιά πίσω του, ενώ παράλληλα αγαπήθηκε κι από τον κόσμο σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ωστόσο ο πρόσφατος θάνατός του εκτός από μεγάλη θλίψη που σκόρπισε, παράλληλα έφερε στην επιφάνεια κι ορισμένες άγνωστες ιστορίες για την προσωπική του ζωή.
Ο νοθός γιος του Ααρόν Μπουλόν που δεν αναγνώρισε ποτέ και η πολυτάραχη ζωή του
Το 1962, η Nico έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι που όπως ισχυρίστηκε η ίδια ήταν ο καρπός της σχέσης της με τον Αλέν Ντελόν, ωστόσο ο Γάλλος ηθοποιός δεν το αναγνώρισε ποτέ.
Το αγοράκι της Nico πήρε το όνομα Christian Aaron Paffgen αλλά μεγαλώνοντας έγινε ευρύτερα γνωστός ως Ari Boulogne.
Μια άποψη που φαίνεται ότι ενστερνίστηκε ακόμα και η μητέρα του Alain Delon, Edith Boulogne, η οποία ανέλαβε να μεγαλώσει τον Ari στην περίοδο που η Nico, ταλαιπωρημένη από τις καταχρήσεις, αδυνατούσε να ανταποκριθεί στον μητρικό ρόλο της.
Στα παιδικά χρόνια που πέρασε ο Ari με τη φερόμενη ως γιαγιά του, στη γαλλική περιοχή Bourg-la-Reine, το αγοράκι πήρε το επώνυμο του δεύτερου συζύγου της Edith, Paul Boulogne, ο οποίος αναπλήρωσε κατά κάποιον τρόπο το πατρικό κενό.
Στην εφηβεία του ο Ari επανασυνδέθηκε με τη μητέρα του. Άρχισε τη δική του καριέρα στην υποκριτική, συμμετέχοντας σε ταινίες του Philippe Garrel όπως οι «The Inner Scar» (1972), με πρωταγωνίστρια τη μητέρα του, και «L’ enfant secret» (1979), όπου αναφέρεται στα credits ως Ari Päffgen. Μετά την υποκριτική ασχολήθηκε με τη φωτογραφία.
Λέγεται πως όταν συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Alain Delon το 1986, εισέπραξε μόνο την απόρριψή του, καθώς σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ari, του είπε: «Δεν είσαι γιος μου, δεν έχεις ούτε τα μάτια μου ούτε τα μαλλιά μου».
Ο Boulogne, είχε υποβάλει αίτημα για αναγνώριση της πατρότητας στη Γαλλία, αλλά απορρίφθηκε καθώς ο Ντελόν ήταν επίσημα κάτοικος Ελβετίας. Σύμφωνα μάλιστα με το thelocal.fr, εκκρεμούσε έφεση της απόφασης.
Μετά τον θάνατο της Nico το 1988, πέρασε ένα χρονικό διάστημα σε κέντρο αποκατάστασης και έλαβε ψυχιατρική θεραπεία.
Απέκτησε δύο παιδιά, τον 25χρονο Charles και τη 18χρονη Blanche, και αφηγήθηκε την ιστορία της ζωής του στην αυτοβιογραφία του «Love Never Forgets» («Η αγάπη δεν ξεχνάει ποτέ»), στην οποία δίνει έμφαση στη σχέση με τη μητέρα του. Μαζί της πέρασε πολλά χρόνια σε μια «καλλιτεχνική χώρα των θαυμάτων», ακολουθώντας τη σε περιοδείες ανά τον κόσμο. Όπως πρόσθεσε, ωστόσο, μοιραζόταν μαζί της τα πάντα, «ακόμα και τα ναρκωτικά».
Ο Ari Boulogne έφυγε από τη ζωή τον Μάιο του 2023 σε ηλικία 60 ετών. Βρέθηκε νεκρός, σε προχωρημένη σήψη, στο διαμέρισμά του στο Παρίσι. Το πόρισμα ήταν ότι έφυγε από υπερβολική δόση.
Και μπορεί ο πατέρας του να μην τον αναγνώρισε ποτέ (ο Ari είχε απευθυνθεί στα γαλλικά δικαστήρια χωρίς να βρει δικαίωση), αλλά μετά τον θάνατό του ο φερόμενος ως ετεροθαλής αδερφός του, Anthony Delon, εξέφρασε στο Instagram τη «βαθιά θλίψη» για την απώλειά του.
Η χαοτική του ζωή περιγράφεται στο βιβλίο που έγραψε ο ίδιος με τίτλο «Love Never Forgets».
