Ο Μιχάλης Μανιάτης έγινε ευρέως γνωστός μέσα από το ρόλο του στην ταινία Άγγελος το 1982. Πρόκειται για την πρώτη ελληνική ταινία που ασχολήθηκε με το θέμα της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα, τους τραβεστί, τις «κακόφημες πιάτσες» καθώς και ολόκληρο το πλαίσιο αντιμετώπισης αυτής της πραγματικότητας από την κοινωνία της εποχής.
Της: Έπη Τρίμη
Το σενάριο μάλιστα της ταινίας βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα ενώ η ταινία προκάλεσε μια σειρά αντιδράσεων, προτού γυριστεί.
«Εκείνη την εποχή είχε πρεμιέρα ο πατέρας μου στο θέατρο που είχε στο κέντρο της Αθήνας, με Αυλωνίτη και Χατζηχρήστο και Νικολαίδου. Είχε όμως κι ένα θέμα, δεν εμπιστευόταν τα νοσοκομεία για να γεννήσει η μάνα μου. Φοβόταν πως θα του αλλάζανε το παιδί.. Έτσι ήθελε να γεννήσει η μάνα μου στο σπίτι με μαία. Έλα όμως που εγώ γεννιόμουν ανάποδα με αποτέλεσμα η μαία να μην μπορεί να ξεγεννήσει την μάνα μου και έτσι να καταλήξουμε στο νοσοκομείο αφού ο γιατρός, τον ρώτησε το παιδί η την γυναίκα σου θα σώσω; Εκείνος φυσικά είπε την γυναίκα του, και μετά από πολλές ώρες γεννήθηκα μπλε χωρίς να αναπνέω. Ξαφνικά έβγαλα ένα κλάμα και όλοι έπεσαν πάνω μου αφού τελικά ζούσα. Έτσι ξεκινάει η ζωή μου επεισοδιακή από την αρχή»!!
Δουλεύαμε όλα τα παιδιά στους κινηματογράφους, είχε πει ο Μιχάλης Μανιάτης. «Δεν είχαμε χαρτζιλίκι εκτός από το κουλούρι και το τυρί. Τότε όμως οι κινηματογράφοι ήταν μεγάλοι με πάνινες καρέκλες, και είχε πολλές δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Να βάλουμε τα φιστίκια σε σακουλάκια, να μαζέψουμε τις καρέκλες και ένα σωρό άλλες. . Εξαιρετικά παιδικά χρόνια. Άλλωστε,το 1952, που γεννήθηκα εγώ η Ελλάδα έβγαινε από τον εμφύλιο αλλά υπήρχε και μια αισιοδοξία στον κόσμο και την εισπράτταμε. Δεν υπήρχαν τάξεις τότε. Ήμασταν όλοι ίσοι. Θυμάμαι την μαμά μου να βάζει τρόφιμα και να τα πηγαίνει σε οικογένειες που δεν είχαν στις 5 ώρα το πρωί για να μην δουν ποιος τα άφησε. Η μάνα μου από πολύ καλή οικογένεια. Μεγάλωσα μέσα στο σινεμά από μωρό, είναι δυνατόν να μην είχα τα καλύτερα και ονειρεμένα παιδικά χρόνια»;
Η περιγραφή για την πρώτου επαφή με το modeling συνεχίστηκε και αποκάλυψε ότι πήρε ένα αστρονομικό ποσό που του επέτρεψε να ζήσει πλουσιοπάροχα για μήνες ενώ δεχόταν απειλές για τη ζωή του μετά την προβολή της.
«Κάναμε μια ταινία για την αγάπη και πως η αγάπη μπορεί να φέρει κάποιον σε απόγνωση. Κακώς έχει περάσει ότι ήταν μια ταινία για την ομοφυλοφιλία. Θέλαμε να δείξουμε ότι το θέμα της αγάπης δεν είναι ταμπού. Αν είναι ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα, δυο γυναίκες ή δυο άντρες δεν έχει ουσία, η αγάπη είναι αγάπη», εξήγησε ο Μιχάλης Μανιάτης αναφερόμενος στις προθέσεις της ταινίας.
Στη συνέχεια ο Μιχάλης Μανιάτης μίλησε για τις απειλές που δεχόταν ο ίδιος και η οικογένειά του αλλά και για τον τρόπο που τελικά το κοινό την υποδέχτηκε. «Εγώ δέχτηκα πόλεμο, κινδύνεψε η ζωή μου. Για να φύγουμε από την Ελλάδα που είχαμε την υποψηφιότητα για τα Όσκαρ, πήγα συνοδευόμενος με δύο περιπολικά – τα οποία δεν τα είχα ζητήσει εγώ – αλλά μας κυνηγούσαν οι παραθρησκευτικές οργανώσεις. Δεν περάσαμε καν από έλεγχο διαβατηρίων, τα έκαναν όλα από την Αστυνομία και το περιπολικό μας έβαλε μέσα στο αεροπλάνο της Ολυμπιακής για να φύγουμε για Αμερική σκηνοθέτης και εγώ. Έπαιρναν τηλέφωνο στο σπίτι και έλεγαν «Ο γιος σου είναι στο Σύνταγμα αυτή τη στιγμή, δεν θα γυρίσει ζωντανός». Το ήξερε η Αστυνομία. Αυτό ήταν από συγκεκριμένες ομάδες που δεν πρόκειται να αλλάξουν. Η ελληνική κοινωνία είναι πολύ πιο δεκτική από όσο νομίζουμε και δεν πρέπει να την κρίνουμε από μια μικρή μερίδα ανθρώπων.
Όταν παίχτηκε ο «Άγγελος», που κανένας δεν ήξερε τι ταινία είναι αυτή, ο κόσμος δεν πήγαινε να τη δει σαν μια κουτσομπολίστικη σκανδαλιάρικη ταινία. Ήταν άνω των 18 και πήγαιναν οικογένειες, παππούδες, για αυτό και έκανε τόσες χιλιάδες εισιτήρια. Ερχόντουσαν 6.000 γράμματα τη βδομάδα από γονείς που ευχαριστούσαν για την ταινία. Διότι τους άνοιξε τα μάτια και είδαν αλλιώς τα παιδιά τους. Διότι είδαν ένα ηθικό δίδαγμα, δηλαδή είδαν την ουσία της ταινίας, μια ταινία για την αγάπη. Δεν ήταν μια ακτιβιστική ταινία για να χτυπήσει κάποια θέματα», είπε.
Επίσης, ο Μιχάλης Μανιάτης αποκάλυψε πως υποδύθηκε τον «Άγγελο» στην ομώνυμη επιτυχία επειδή, πολύ απλά, κανένας άλλος δεν δεχόταν να ερμηνεύσει τον συγκεκριμένο ρόλο. Για τον οποίο ρόλο, δε, δέχθηκε βοήθεια μεγάλη από τον Άντονι Χόπκινς!
«Συμπτωματικά εδώ στην Ελλάδα γνωριστήκαμε με τον Άντονι Χόπκινς και με επηρέασε διδάσκοντας με πως να μην είμαι ηθοποιός« δήλωσε, επίσης, ο 68χρονος “πολίτης του κόσμου” όπως αρέσκεται να δηλώνει.
Ήμουν ο πρώτος που έκανε εκπομπή μαγειρικής στην Ελλάδα, το 1993. Λεγόταν «Η τέχνη της μαγειρικής», με τον καθηγητή Δημήτρη Ποταμιάνο, του έκανε τα κρασιά. Από τη στιγμή που ήμουν ο πρώτος δεν θα ήθελα να είμαι και ο τελευταίος.Παρακολουθώ συνεχώς ειδήσεις για το τι γίνεται στην Ελλάδα. Αυτές οι εκπομπές δεν έχουν σχέση με τη μαγειρική. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορεί η τηλεόραση να χρηματοδοτεί πρόγραμμα. Λόγω της κρίσης, είναι ο μόνος τρόπος για τα κανάλια να έχουν πρόγραμμα το οποίο να είναι ευχάριστο προς τον τηλεθεατή και να χρηματοδοτείται από σπόνσορες. Πιο εύκολο είναι να κάνεις μια εκπομπή μαγειρικής και να έρθουν 10 σπόνσορες, παρά να κάνεις ένα ποιοτικό σίριαλ.
Ο Μιχάλης Μανιάτης περιέγραψε το πώς βρέθηκε στη μακρινή χώρα της Ασίας έχοντας πει:«Όταν πήγα στην Κίνα την τελευταία φορά αισθάνθηκε επαρχιώτης», δεν είμαι τίποτα. Δεν δηλώνω επάγγελμα, το επάγγελμά μου είναι ταξιδευτής στον χρόνο», πρόσθεσε.
Παράλληλα, δήλωσε ότι εργάζεται εκεί ως σύμβουλος σε ξενοδοχεία, αλλά δεν εγκατέλειψε την Ελλάδα για πάντα λέγοντας στη συνέχεια: «Δεν ήταν θέμα βιοποριστικό γιατί το χρήμα για μένα δεν έχει καμία σημασία», είχε πει ενώ είχε προσθέσει πως δεν του αρέσει το χρήμα ενώ όταν είχε ανάγκη τον βοηθούσαν φίλοι χωρίς αντάλλαγμα».
«Η προσωπική μου ζωή πάντα ήταν η δουλειά μου. Δεν μπορώ να έχω προσωπική ζωή χωρίς δουλειά ή δουλειά χωρίς προσωπική ζωή. Ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου υπήρξε πάντα αυτό που κάνω κι αυτό που δίνω έχει πει πολλές φορές ο Μιχάλης Μανιάτης.Τι πάει να πει συντροφικότητα; Μύθος, το ότι έχουμε γεννηθεί να έχουμε ένα ταίρι δίπλα μας να συντροφεύει τη ζωή μας; Δεν το απορρίπτω. Έχω υπάρξει παντρεμένος, έχω υπάρξει ερωτευμένος, μπορεί να ξαναπαντρευτώ».
«Τι μου φταίει το παιδί να το κάνω στην ηλικία των 66 ετών που βρίσκομαι τώρα; Δεν θα κρίνω τους ανθρώπους που κάνουν σε μεγάλη ηλικία παιδιά, ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους. Φοβάμαι ότι αν θα έκανα ένα παιδί στην ηλικία μου, θα το έκανα από ματαιοδοξία και δεν υπήρξα ποτέ ματαιόδοξος».